Daglicht (na morgenrood) twilight

Fout

Nee. Nee. Nee. Nee. Mompelde Alice. Verbaasd keek ik haar aan. Wat is er? Jessica is achterdochtig. Bella check je email. Zei ze daarna. Verbaasd liep ik naar de computer. Toen ik mijn mail opende stonden er 7 ongelezen berichten. 2 van Renée en de rest van Jessica. Nee. Stamelde ik. Langzaam opende ik de eerste. Bella, wat is er? Waarom ging je zo snel weg? Het leek wel alsof heel je familie bang was voor bloed. Ik kon je niet telefonisch bereiken. Sorry. Kusjes Jessica. Daarna opende ik de tweede mail. Bella, waarom antwoordt je niet? Ik kom morgen bij je op bezoek. Het maakt me niet uit of het kan. Ik kan niet meer logisch nadenken. Kus Jessica. Ik hapte naar adem. Ook al had ik dat niet eens nodig. Ze had het gister gemaild. Dus ze zou vandaag komen. Ik sprong op. Zonder de rest van de E mails te lezen zette ik hem uit. Renesmee! Riep ik. Ze rende naar binnen. Wat? Ook de rest kwam aangerend. Jessica komt zo. Edwards ogen werden groot. Waarom? Ik had geen tijd om het uit te leggen. Een auto remde af en kwam de oprit opgereden. Een paar seconde later werd er aangeklopt. Carlisle opende de deur. Hallo Jessica. Jessica knikte. Carlisle, is Bella hier? Ik hoorde ze samen de trap op komen. Renesmee stond nog voor me. Bella! Riep Jessica toen ze me zag. Bibberig glimlachte ik. Daarna keek ze naar Renesmee. Wie is dit? Edward en ik wisselde snel een blik. Nog voor Renesmee zelf iets kon zeggen begon Edward. Jessica, dit is mijn nichtje Vanessa. Renesmee begreep het meteen. Netjes stak ze haar hand uit. Ik ben Vanessa Cullen. Nichtje van Edward. En jij bent? Jessica schudde verbaasd haar hand. Ik ben Jessica Stanley. Vriendin van Bella. Renesmee glimlachte. Dus Jessica wat doe je hier? Vroeg ik na een tijdje. Jessica lachte. Ik vond het zo vreemd dat jullie "opeens" verdwenen. Allemaal. En Jasper. Ik wist dat ik slecht kon liegen maar niemand zei wat. Tja, over dat, we moesten eh van Carlisle tja, eh ja we moesten hier thuis ehm... Esmée helpen! Jessica zuchtte. Bella, de waarheid? Jessica ging zitten. Bella spreekt de waarheid. Vulde Edward aan. Carlisle zat in de ambulance en zei dat wij naar huis moesten. Wat Edward zei klonk al veel en veel overtuigender. Jessica keek me verdacht aan. Opeens in een snelle beweging haalde ze een knoflook en een kruis uit haar zak. Verbaasd keek ik haar aan. Wat doe je? Diep van binnen lachte ik me dood. Ze dacht dat we vampiers waren uit teken films. Mythes. Jessica bloosde. Niks eh ik ga maar weer eens. Snel liep ze naar de deur maar tijdens het lopen struikelde ze. Niet weer. Dacht ik. Het bloed stroomde uit haar knie. Mijn hoofd vulde zich weer met die bloed lucht. En nadenken ging haast niet meer. Nou besefte ik wat Edward had moeten doorstaan. Grommend sprintte ik op haar af. Sneller dan ze ooit zou kunnen zien. Met bange ogen staarde ze me aan. Help! Gilde ze. Carlisle was voor me. Edward trok me naar achter. Maar ik moest het bloed. Help! Gilde Jessica nog een keer. Ik gromde hard. Dat was de druppel. Jessica viel flauw. Edward breng Bella naar buiten. Beval Carlisle. Ik wilde het bloed. Ruw trok ik me los. Maar meteen greep Edward me weer vast. Bella, rustig luister, Jessica is je vriendin. Ik help je. Kom. Ik sloot mijn ogen en hield mijn adem in. Snel sprintte ik naar buiten. Toen ik weer logisch kon nadenken wist ik pas wat ik veroorzaakt had. Wat als Jessica weer bij bewust zijn kwam? Dan wist ze alles. Ze heeft gezien dat ik een vampier ben. Nee. Alles, alles is mijn schuld. Ik zuchtte. 2 vergelijkbare ongelukken in een paar dagen. Hoe moest ik dat gaan redden? Zonder dood. Zonder gevaar. Zonder pijn. Hoe? Ik kon dit niet zomaar haar hoofd uit praten. Ja hoi Jessica ik ben geen vampier of zo, wat je net zag was gewoon mijn vampier imitatie. Tja, niemand zou dat geloven.