Daglicht (na morgenrood) twilight

Eindelijk (vanuit Renesmee)

Jacob was eieren aan het bakken. Ik zat in mijn joggingbroek en blouse op de bank. Nog steeds nerveus wanneer mijn moeder terug zou komen. Jacob kwam met een bord vol eieren binnen. Weet je zeker dat je niet hoeft? Vroeg hij. Ik schudde mijn hoofd. Ik hield meer van jagen. Dus wat zullen we vandaag gaan doen? Vroeg hij na een stilte. Ik haalde mijn schouders op. Jacob had het niet verdient dat ik zo afwezig deed maar ik kon niet anders. Jacob ging naast me zitten. Gaat het wel? Ik sloot mijn ogen. Weer liep er een traan over mijn wang. Sorry Jake. Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst. Jacob sloeg zijn arm om me heen. Stil maar, Bella is een erg dappere vrouw. Ze overwint het wel. Ik glimlachte. En pakte zijn hand. Ik streelde over zijn hand. Jacob streelde door mijn haar. Zo bleven we even zitten. Hij kuste me op mijn voorhoofd. Hoef je echt niks? Vroeg hij. Ik glimlachte weer. Nee dankje. Ik legde mijn vinger onder zijn kin. En keek hem in zijn ogen aan. Jake, ik weet niet wat ik zonder je had gemoeten. Ik drukte mijn lippen weer op de zijne. Hij legde me zachtjes op de bank en kuste me toen weer. Ik giechelde. Wat? Moet je je eitjes niet opeten? Jacob lachte. Eitjes zijn minder belangrijk dan jij. Hij tikte op mijn neus en kuste me weer. Opeens stormde Sam, Paul, Jared en Embry binnen. Ik probeerde recht op te gaan zitten maar Jacob klemde me vast. Jacob het i... Begon Sam. Oh sorry we gaan weer. Zei hij daarna. Snel renden ze naar buiten. Ik hoorde ze lachen. Oeh. Gênant. Zei Jacob beschaamd. Ik lachte. Jacob ging recht op zitten. Door de wind van buiten had ik het koud. Snel nestelde ik me weer tegen hem aan. Waarom ben je niet ingeprent met Bella? Vroeg ik na een tijdje. Tja, je kan niet kiezen met wie je inprent. En Bella had Edward. Ik denk dat als Edward er nooit was geweest dat ik dan nu hierzo met Bella zat. Maar als Bella niks met Edward zou hebben dan zou er nooit zo'n geweldige dame op mij schoot zitten. Ik glimlachte. Ik hou van je. Jacob kuste me weer. Opeens kwam mijn moeder binnen. Renesmee! Riep ze. Ik rende op haar af. Mam! Je bent terug! Mijn moeder tilde me met gemak met 1 hand op. Ja! Met Jasper! Het ging niet helemaal volgens plan maar het is gelukt! Ik lachte en duwde mijn gezicht in haar hals. Jacob stond op. He bels! Ik hoor dat het goed ging? Bella lachte. Haar lach was zo mooi. Als zingende engeltjes. Ja het ging prima! Dus Renesmee moet weer naar huis? Ik hoorde de teleurstelling in zijn stem. Mijn moeder keek hem peinzend aan. Daarover gesproken, Renesmee zou je nog voor een paar nachten bij Jacob willen blijven? Verbaasd keek ik haar aan. Waarom? Mijn moeder beet op haar lip. Jasper heeft mensenbloed gehad. Hij moet weer even wennen aan dieren bloed. Snap je? Ik wil je niet in gevaar brengen. Teleurgesteld keek ik haar aan. Kom je dan wel vaak langs? Ook met pap? Bella knikte. Tuurlijk, zo vaak je wilt. En ik kom je zo snel mogelijk halen goed? Ik knikte. Jake is het eigenlijk wel goed? Vroeg mijn moeder met een glimlach. Jacob grijnsde. Tuurlijk. Vindt Billy het wel goed? Anders kan ik haar ook naar Charlie brengen. Jacob schudde zijn hoofd. Billy is dol op Renesmee. Dankje Jake. Zei mijn moeder. Ness, papa komt liever niet te veel op dit reservaat dus misschien kunnen we beter ergens afspreken. Ik knikte. Is goed. Dan bel ik wel ja? Mijn moeder knikte. Ik hou van je lief. Ik ook van jou mam. Mijn moeder vertrok weer naar huis. Ik was ontzettend blij dat ze ongedeerd waren maar ik vond het stom dat ik niet naar huis mocht. Maar ik snapte het wel. Jasper had het altijd moeilijk gehad met bloed. Ik knuffelde Jacob. Ik ben zo opgelucht! Jacob tilde me op. Ik zei het toch. Bella is te dapper om te verliezen. Ik lachte. Zullen we naar heb bos gaan? Stelde Jacob voor. Ik knikte. Samen liepen we door het bos. Het weer was niet echt lekker maar het onweren was gestopt. Het bos van de roedel was mooi. Veel groen. We liepen tot diep het bos in. Opeens schoot Jacobs hoofd naar rechts. Hij snoof. Er is iemand. Hij pakte mijn hand en wilde wegrennen. Maar op dat moment sprong Aro, Jane, Alec, Caius, Marcus, Felix en Demetri voor onze neus neer. Zo zo. Het wolfje en het half vampiertje? Jacob gromde woest. Blijf uit haar buurt! Oh sorry ben jij haar beschermertje? Jacob trilde helemaal. Renesmee, stap achteruit. Zei hij. Meteen stapte ik achteruit. En toen was er geen Jacob meer maar die enorme bruine wolf. Die hard gromde. Aro keek naar mij. Jouw moeder met haar familie zit mij behoorlijk in de weg. Jacob gromde harder. Aro keek naar Jane. Opeens lag Jacob huilend van pijn op de grond. Stop! Laat hem met rust! Aro pakte mij vast. Jij gaat mij antwoorden geven, anders zie je dat wolvenvriendje nooit meer terug. Ik schrok. Goed! Neem mij maar mee maar laat Jacob met rust! Ah wat ben je toch weer dapper. Alec? Alec liet een stofwolk over Jacob gaan. Jacob lag nu stil op de grond. Als jij ons geen antwoorden gaat geven dan zoeken wij jou wolfje weer eventjes op. En misschien zie je je familie dan ook nooit meer. Laat ze met rust! Snauwde ik. Op dat moment hoorde Aro de andere wolven aan komen rennen. Kom op. We gaan. Aro had mij nog steeds vast en rende weg. Kan die Volturi ons nooit met rust laten? Dacht ik. Ik was vergeten dat Aro bij lichamelijk contact gedachtes kon horen. Wij stoppen zo gauw wij dat willen. Snauwde hij. Het was een lange weg maar uiteindelijk waren we weer in Volterra.