Daglicht (na morgenrood) twilight

Verkeerd

Ik liep naar de vergadertafel. Iedereen zat er al. Bella, we hebben besloten dat Renesmee weg moet. Verbaasd keek ik Carlisle aan. Hoe bedoel je? Het wordt te gevaarlijk. We gaan zorgen dat de Volturi komt en dan proberen we het nog eens met Alice. De toekomst anders te laten zien. Grote kans dat het uitloopt op vechten. Maar we moeten het risico nemen. Legde Carlisle uit. Ik schrok. Waar moet ze dan heen? Ik denk dat het slim is als Renesmee naar Jacob gaat. Zei Carlisle. Nee. Ik ga haar niet nu al alleen laten met een jongen. Zei ik vastbesloten. Kom op Bella, het is Jake. Die vertrouw je toch wel? Zei Alice. Kan ze niet naar Charlie? Vroeg Esmée. Nee, dan kan ze niet jagen. En het is handig als degene weet dat Renesmee geen mens is. Zei Carlisle. Maar ze moet in ieder geval snel wegwezen, het is te gevaarlijk met haar in de buurt. Zei Carlisle daarna. Opeens hoorde we iets op de gang. Jongens volgens mij staat ze op de gang. Siste Rosalie. Meteen stopte we allemaal met praten. Ik hoorde iemand wegrennen. Meer niet. Oké we brengen haar naar Jacob over 1 week. Goed? Zei ik. Iedereen knikte. Nu gaan we verder met Edward zoeken. We liepen naar buiten. Ik zou hier bij huis zoeken. Iedereen ging een andere kant op. Langzaam begon ik rondjes te cirkelen. Maar nergens ving ik ook maar een spoor op. Opeens stond Jacob recht voor mijn neus. Ik botste bijna tegen hem aan. Bella. Renesmee is helemaal overstuur. Geschrokken keek ik hem aan. Waarom? Ik wilde naar huis rennen maar Jacob hield me tegen. Ze hoorde jullie praten. Hoe kunnen jullie haar weg doen? Ik hoorde de walging in zijn stem. Weg doen? Herhaalde ik verbaasd. Jacob vertelde me wat Renesmee had gehoord. Ik schudde mijn hoofd. Ze heeft het verkeerd begrepen. Snel legde ik het plan van Carlisle uit. Kan ness dan bij jou blijven? Vroeg ik met een zucht. Jacobs ogen lichtte op. Tuurlijk! Strak keek ik hem aan. Ik dacht het dus niet. Zei ik nijdig en ik liep weg. Wat?! Hoorde ik Jacob nog roepen maar ik besteedde er geen aandacht aan. Ik liep naar huis. Renesmee zat met betraande ogen op de bank. Ach meisje. Ik liep naar haar toe. Meteen begon ze weer te snikken. Stil maar. Je hebt het allemaal verkeerd begrepen. Natuurlijk doen we je niet weg of wat dan ook. Wat dacht jij dan. Stil maar. Deze periode gaat het niet echt goed. Met Jasper en Edward. We hebben besloten om je in veiligheid te brengen, door je naar Jake te brengen. Voor een paar dagen. Renesmee keek me aan. Echt waar? Ik glimlachte. Tuurlijk. Renesmee sloot haar ogen. Sorry mam, mijn hoofd is echt in de war. Door al deze problemen geloof ik inmiddels alles. Het spijt me. Ik knuffelde haar. Het is al goed, vind je het leuk om bij Jake te logeren? Renesmee knikte. Maar dat vindt pap nooit goed. Ik glimlachte. Als jij het leuk vind zorg ik daar wel voor. Renesmee lachte. Dankje mam. Ze knuffelde me. Maar niks geks uitspoken hè. Zei ik daarna serieus. Renesmee knikte snel. Samen liepen we terug naar het grote huis. Goed ik ga weer zoeken. Blijf je hier? Renesmee knikte. Ik kuste haar en rende naar buiten. Ik ging diep de bossen in. Verder dan we ooit waren geweest. Waar we nog nooit hadden gezocht. Gewoon voor de zekerheid. Ik rende zo'n twaalf rondjes maar nog steeds had ik geen spoor. Ik gaf de moed op. Langzaam liep ik terug naar het huis. Opeens ving ik een hele bekende, vertrouwde geur op. Die ik uit duizenden kende. Edward. Ik vloog de geur achterna. Op een plek waar ik nog nooit was geweest zat hij. Als een standbeeld. Edward! Riep ik. Hij reageerde niet. Ik liep naar hem toe. Edward? Wat is er? Weer reageerde hij niet. Ik legde mijn hand op zijn schouder. Hij sloot zijn ogen. Het spijt me Bella. Het werd me te veel. Alles. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Het spijt me. Echt waar. Ik ging naast hem zitten. Edward, kijk naar me. Ik legde mijn hand op zijn wang. Kijk naar me. Wij hebben je nodig Edward. Het komt allemaal goed. We hebben een plan. Helemaal uitgestippeld. Het enige wat we nog nodig hebben is jou. Edward, zonder jou gaat het verkeerd. Alles. Renesmee heeft het ontzettend moeilijk. De spanning is om te snijden. Ik mis je Edward. Edward pakte mijn hand. Je hebt gelijk. Het spijt me Bella. Dat ik zo egoïstisch was om weg te gaan. Ik legde mijn hand in zijn nek. Hij drukte zijn lippen op de mijne. Daarna liepen we samen terug.