Daglicht (na morgenrood) twilight

Hulp

Ik voelde me slecht. Ik was rot tegen Edward. Ik miste Renesmee. Ik miste Jacob, ik miste iedereen. Maar mijn familie was in gevaar als ik vluchtte. Ik had al meerdere keren mee gedaan met Jane, Alec, Demetri en Felix. Aro was erg blij met me. Al meerdere aanvallen hadden we gewonnen. Mijn keel deed verschrikkelijk veel pijn. Ik had al meer dan 3 maanden niet gejaagd. Nu vond ik het genoeg. Ik stond op van mijn troon. Aro. Ik ga jagen. Het is te lang geleden. Aro keek op. Goed, goed, moet er iemand mee? Ik schudde mijn hoofd. Oke, je krijgt 4 uurtjes. Ik knikte en racete naar boven. Toen ik Gianna passeerde hield ik mijn adem in. Eenmaal boven was het bewolkt dus vermomming was niet nodig. Ik liep de straten over met mijn adem in gehouden. En ik liep zo snel mogelijk naar het bos. Pas toen ik diep het bos in was haalde ik weer adem. Ik probeerde zoveel mogelijk te voeden zodat het lang niet meer nodig was. Toen ik klaar was besefte ik dat ik nog 3 uur over had. Terug gaan had ik geen zin in. Ik liep door het bos. De stilte was fijn. Bella? Ik schrok heel erg. En draaide me om. Jasper? Jasper kwam naar me toe gelopen. Ik was heel erg blij om hem te zien. Wat doe jij hier? Vroeg ik verbaast. We komen je halen. Ik keek nog verbaasder om me heen. Wie is we? De Cullens kwamen achter de bomen vandaan. Bella. We weten allemaal dat jij je niet vrijwillig bij de Volturi aansluit. Zei Alice. Mama? Renesmee kwam achter Edwards rug vandaan. Renesmee! Riep ik hard. Ze kwam naar me toe gerent. Ik omhelsde haar stevig. Haar geur. Haar haar. Ze was bij mij. Eindelijk. Nu begreep ik wat ik had opgegeven. Er moest toch een manier zijn om weg te komen bij de Volturi zonder gevaar voor mijn familie. Mama kom terug. Ik mis je. Huilde Renesmee. Dit brak mijn hart. Niet letterlijk dan. Want dat kon niet. Ik streelde door haar haar. Stt... Komt wel goed kleintje. Bella? Edward stond bij ons. De rest was weg en Renesmee rende ook naar Rose. Waarom? Vroeg Edward. Ik mocht niet de waarheid vertellen. Aro zou 1 keer Edwards gedachte lezen en hij zou weten dat ik het verteld had. Ik zuchtte. Alsjeblieft Bella, iedereen mist je. Ik het meest. De prachtige gouden ogen keken in de mijne. Nog een keer zuchtte ik. Ik besloot uiteindelijk het te zeggen. Edward, de familie is in gevaar als ik weg ga bij de Volturi. Fluisterde ik. Edwards gezicht klaarde op. Verbaast keek ik hem aan. Wat? Dat is goed! Nee niet goed maar ik dacht dat je niet meer van me hield. Ik glimlachte en streek over Edwards gezicht. Altijd. Fluisterde ik. Altijd. Herhaalde Edward. En toen zaten zijn lippen weer op de mijne. Ik kon eeuwen zo door gaan tot ik besefte dat ik bijna terug moest zijn. Ik trok me los. Ik moet terug. Het spijt me. Edward schudde zijn hoofd. We gaan je hoe dan ook hier uit krijgen. Ik glimlachte en steek over zijn wang. Zeg Renesmee dat ik van haar hou. Ik moet echt terug. Edward gaf me nog een laatste kus en ik rende terug naar de put. Net op tijd Bella. Zei Aro toen ik de grote deuren opende. Ik stapte de zalen in. Ik voelde me beter omdat ik Edward had gezien en de waarheid had verteld maar ik voelde me slechter omdat ik iedereen in gevaar bracht. Zelfs mijn eigen dochter. Ik beredeneerde allerlei manieren om weg te komen. Ik kon het niet stiekem doen. Te veel bewaking en Aro zou als nog de familie aanvallen. Ik zou een compromis moeten sluiten. En snel. Aro, ik wil met je onderhandelen. Aro keek op. Ja? Bella. Ik zuchtte diep. Goed...