Daglicht (na morgenrood) twilight

Misschien

Ik bracht Renesmee naar huis maar daarna reed ik weer terug. Ik moest Jacob zien over te halen. En als het niet lukte dan lukte het niet maar ik heb het geprobeerd. Edward was woedend. Op David, op Renesmee en op Jacob. Maar hij begreep niet hoe belangrijk Jacob was. Voor mij en voor Renesmee. En al zouden we hem vergeten het zou niet goed zijn. Jacob hoorde in mijn leven. Toen ik weer in Forks aankwam zat Jacob op het bankje. Hij speelde met de leuning die ik had gebroken. Ik ging naast hem zitten. En? Vroeg ik na een tijdje. Jacob keek op. Mijn beslissing staat vast. Ik kan niet verder zo. Ik zuchtte. Jake, je weet niet hoeveel Renesmee om je geeft. En ik ook. We hebben allemaal fouten gemaakt, maar daar leren we van. Je begrijpt het niet Bella. Ik zuchtte weer. Jij begrijpt het niet. Als je nou eens inziet hoeveel wij je missen, we hebben je nodig. Jacob schudde zijn hoofd. Jij bent niet de enige die hieronder lijdt. Mijn roedel heeft me nodig. Geloof me Bella, het is beter zo. Jake, misschien moet je eerst eens goed nadenken. Alsjeblieft. Jacob stond op. Je moest eens weten hoelang ik hier over heb nagedacht maar het wordt alleen maar slechter. Bella, ik kan niet meer leven zo. Het spijt me. Ik stond ook op. Jacob alsjeblieft. Ik mis je. Jacob schudde zijn hoofd. Het lijkt me beter als je gaat en niet meer terug komt. Hij rende het bos in. Verdrietig bleef ik achter. Daarna liep ik naar mijn auto. Jacob was duidelijk. En ik moest hem respecteren. Ik zakte neer in de auto. Ik greep het stuur vast. Mijn verdriet ging over in woede. Ik kneep hard in het stuur. Opeens werd er op de ruit getikt. Bella! Het was Sam. Ik opende het raampje. Wat? Sam stapte naar achter. Je auto heeft niks misdaan hoor Ik sloot mijn ogen. Wat wil je? Ik wil even zeggen dat ik Jakes geheugen niet ga wissen voordat hij echt goed heeft nagedacht en geloof me, hij twijfelt heel erg. Verbaasd keek ik hem aan. Hoezo? Dat mag jij toch niet bepalen? Sam lachte. Nou en. Jacob is het sterkste lid uit de roedel en jullie horen bij hem. Hij zal altijd pijn blijven hebben. Hij zal pijn hebben om iets wat die niet meer kent. Hij zal nooit meer opnieuw inprenten. Dat doe ik hem niet aan. Jacob is een broeder. Ik ga pas actie ondernemen als hij het zeker weet. Ik glimlachte opgelucht. Bedankt Sam, dat lucht op. Sam glimlachte kort. Maar onthoudt wel Bella, als Jacob een beslissing heeft genomen, moet ik dat uitvoeren. Wat de keus ook inhoud. Ik knikte. Bedankt. Sam knikte. Oh en Bella, zet hem niet teveel onder druk. Hij heeft het al moeilijk. Het lijkt me beter als jullie hier komende weken niet meer komen. Jacob maakt de keuze die voor hem het beste is. Ik zuchtte. Dat had ik al begrepen. Maarja, is goed. Houd me wel op de hoogte goed? Sam knikte. Fijn dat je het begrijpt. Ik knikte kort terug en reed toen weg. Het gesprek deed me goed. Het gaf me weer hoop dat Jacob toch de juiste keus maakte. Of tenminste... Wacht... Ik stopte midden op de weg. Eigenlijk alles wat ik zeg, al het overhaal gebeuren is alleen voor mezelf. Sam had gelijk. Ik zette hem onder druk. En alleen zodat ik hem niet kwijt raakte. Terwijl hij ontzettend veel pijn leedt. Ik was slecht. Ik haatte mezelf. Hoe kon ik? Jacob had het hartstikke moeilijk en ik ga hem ook nog lopen opfokken. Ik reed terug naar Minnesota. Maar steeds walgde ik meer van mezelf. Hoe erg ik was. Twee dagen liep ik rond met enorm schuldgevoel. Jasper probeerde me te kalmeren maar het lukte niet. Ik had een hekel aanmezelf. Hoe kon ik zo egoïstisch zijn? Ik pakte mijn mobiel. Ik wist dat ik afstand moest houden maar ik moest dit even recht zetten. Ik toetste het nummer van Jacob in. Voicemail. Jake, dit is Bella. Het spijt me echt. Ik moest je niet zo onder druk zetten. Je moet je eigen keus maken. Bel me alsjeblieft. Teleurgesteld hing ik op. Ik had gehoopt dat hij op zou nemen. Jacob belde maar niet terug. En elke dag sprak ik een voicemail in. En elke dag twijfelde ik weer om terug te gaan. Maar nee. Dan zou ik hem nog meer onder druk zetten. Ik zakte neer op het bed. Net toen ik Jacob wilde bellen, belde hij mij. Blij nam ik op. Jake, eindelijk. Ik moet echt.... Ik kon mijn zin niet afmaken. Bella, ik heb liever dat je me niet meer belt. Daarna hing hij op. Verbouwereerd staarde ik naar mijn mobiel. Ik kon mezelf wel slaan.

Heeeeey, ik doe het volgende hoofdstuk even vanuit Jacob, dan weten jullie ook een beetje hoe hij denkt. Kusjess.