Daglicht (na morgenrood) twilight

Thuis

Eenmaal thuis kwam Renesmee naar buiten gestormd. Mam! Gilde ze. Ik omhelsde haar. Het was fijn om haar weer zo dicht bij te hebben. Haar geur, haar haar, alles. Ik heb je gemist ness. Fluitende ik. Renesmee snikte zachtjes. Ik jou ook. Ik streek nog een keer door haar haar toen Jacob naar buiten kwam. Bels! Riep hij. Renesmee rende naar Edward. Zonder er bij na te denken knuffelde ik hem. Zijn hete huid was fijn. Vertrouwd. Ik heb je gemist. Fluisterde hij. Ik jou ook Jake. Renesmee kwam weer aangerend. Ze legde haar hand op mij wang. Ik zag beelden van hoe het was toen ik bij de Volturi zat. Renesmee die verdrietig was. Edward die heel veel pijn had. Jake. Iedereen. Ik streelde weer door haar haar. Ik beloof dat ik nooit meer weg ga. Renesmee glimlachte en knuffelde me. Ik was blij dat ik terug was maar diep van binnen voelde ik me schuldig omdat Alice nu in mijn plaats daar was ook al had ze een plan. Jasper keek mijn kant op. Hij voelde natuurlijk mijn schuldgevoel. Edward keek nu naar Jasper en daarna naar mij. Geen zorgen Bella. Het lukt Alice wel. Zei Jasper. Ik knikte en glimlachte. Edward kwam naar me toe. Hij sloeg zijn armen om me heen. Ik hou van je. Ik ook van jou. Hij drukte zijn lippen op de mijne. Dit had ik gemist. Opeens hoorde ik een luide kuch. Emmett. Geïrriteerd keek ik zijn kant op. Hij grijnsde. Esmée zuchtte diep. Emmett ze zijn pas net weer bij elkaar. Laat ze eventjes. Emmett haalde zijn schouders op. En liep samen met Rosalie weg. Ik ben blij dat je weer terug bent Bella. Zei Rosalie nog snel. Esmée knuffelde me. Ik heb je gemist. Carlisle gaf me een schouder klop. Je bent dapper Bella. Ik glimlachte. Bedankt. Opeens schoot me iets te binnen. Charlie?! Carlisle glimlachte. Tja. Die heeft vaak gebeld en langsgekomen. Ik schrok. En nu? We hebben gezegd dat je voor je studie weg bent. Maar langzamerhand gelooft Charlie het niet meer. Ik moet naar hem toe. Zei ik snel. Opeens begon mijn keel weer te branden. Het was lang geleden dat ik had gejaagd. Edward zag het. Ik ga mee. Hand in hand renden we de bossen in. Na het jagen stapte we de auto in. Je bent in IJsland geweest. 4 maanden is te lang dus zeg maar 2 maanden en de laatste 2 was je op bezoek bij familie van ons. Ratelde Edward aan een stuk door. Het was makkelijk om alles te onthouden. Toen we bij Charlie's huis aankwamen rende hij naar buiten. Bels! Eindelijk! Ongemakkelijk gaf hij me een knuffel. Zijn geur was vertrouwd. Ik glimlachte. Hoi pap. Achter hem stond Sue. Kom binnen. Dan lunchen we samen. Zei Charlie. Ik keek Edward aan. Samen liepen we naar binnen. Dus hoe was het in IJsland. Leerzaam. Zei ik snel. Ik was nooit goed in liegen geweest. En bij de familie? Ook leuk. Ze waren heel er gastvrij. Charlie knikte. Zo wat willen jullie eten? Vroeg hij na een stilte. Ik schudde mijn hoofd. We hebben al gegeten. O jammer. Nou ik wil wel een tosti. Zei hij lachend. Sue liep naar de keuken. Dus voorlopig ga je niet meer weg? Verbaasd keek ik hem aan. Hoezo? Nou een kleine verassing. Ik keek naar Edward. Grijnzend stond hij naar me te kijken. Wat? Charlie lachte. Renée komt binnenkort. Echt? Dat is super! Riep ik blij. Ik had mijn moeder zolang al niet gezien. De laatste keer was bij de bruiloft. Renée zou schrikken van mijn verandering maar ze zou het niet zo heel erg opvallen. En Renesmee had ze ook nog nooit gezien. Wanneer precies? Over een paar dagen als dat goed is. Ze logeert in een hotelletje verderop. Ik knikte. Super! Charlie lachte. Mooi dat je het leuk vindt. Hoe gaat het met Nessie? Heel erg goed. Ze is hard gegroeid. Zei ik. Renée zal wel schrikken. Charlie lachte. Sue kwam de kamer binnen met een bordje. Zeker weten dat jullie niks willen? Zei ze met een knipoog. Ze wist natuurlijk dat wij niks aten. Edward schudde zijn hoofd. Ik stond op. We gaan maar weer eens. Charlie knikte. Dan zie ik je binnenkort weer he? Ik glimlachte. Tuurlijk. Ik knuffelde hem kort en Edward en ik stapte de auto in. Ik maakte me nog steeds zorgen om Alice. Bezorgt keek Edward me aan. Gaat het? Snel knikte ik. We reden in stilte naar huis. Jasper ijsbeerde door het huis. Bezorgt zat iedereen een andere kant op te staren. Wat? Vroeg ik verbaasd toen we binnen kwamen. Ik voelde Edward naast me verstarren. Wat? Vroeg ik nog een keer toen niemand reageerden. Is er iets met Renesmee? Vroeg ik bezorgt toen ik haar nergens zag. Maar Renesmee kwam naar beneden gelopen. Wat is er? Vroeg ik nog een keer. Uiteindelijk was Renesmee de gene die antwoordde. Alice, haar plan is mislukt.