Daglicht (na morgenrood) twilight

Terug

V leek ontzettend veel op Aro. Maar mijn hoofd werd licht. Ik rook dat bloed alleen maar. Het vulde mijn hoofd. Ik balde mijn hand tot een vuist. Kom op Bella. Focus. Daar staat je dochter. Ging er door mijn hoofd. Bella. Ik ben Vero. Zei de man met een enge toon. Intussen was mijn aandacht gericht op de man. Vero? Tweeling van Aro zeker. Zei ik sarcastisch. Maar tot mijn verbazing knikte Vero. Goed gezien Bella. Oke focus. Haal je dochter terug. Ging er weer door mijn hoofd. Geef me Renesmee! Riep ik. Er verscheen een vals glimlachje op het gezicht van Vero. Tuurlijk Bella, maar niet voor niks. Wat wil je? Ik werd ongeduldig. Oh ik hoef niks, maar mijn broeder wel. Hij stopte met praten. Maak je punt. Zei ik toen hij niet verder ging. Aro, mijn broeder wil dat jij of Alice zich aansluit bij de Volturi en dat weet je best. Mijn ogen werden groot. Nooit. Siste ik. Vero glimlachte vals. Goed hoor, maar dan zie je haar ook nooit meer. Hij trok aan Renesmee. En liep langzaam weg. Nee! Gilde ik. En ik wilde aanvallen tot ik besefte dat de 3 andere mannen die achter hem stonden zijn bewakers waren. Dat zou ik niet winnen. Ik zuchtte. Goed dan. Wat wil je? Vero draaide zich weer om. Jij of Alice moet zich aansluiten bij de Volturi. Breng het kind thuis en kom naar Volterra. Als Aro niet binnen 1 week Alice of jou heeft gezien dan is het klaar. Met haar, met jou en met de hele Cullen clan. En dit keer zullen ze bereid zijn te vechten. Zei Vero dreigend. Ik sloot mijn ogen. Goed. Geef me Renesmee. Vero kwam naar me toegelopen. Tekenen. Voor Aro. Zei hij kortaf. Ik keek naar de steen die hij in zijn hand had. Snel las ik de letters die erop gegraveerd waren. Akkoord. Ik kraste met mijn nagel mijn naam erin. Toen duwde Vero Renesmee mijn kant op. Oh en Bella, probeer hier niet onderuit te komen. Het lukt je toch niet. En toen waren Vero, het mens, en de mannen weg. Nessie! Riep ik blij. Renesmee knuffelde me. Mama. Ik ben zo blij je te zien. Het spijt me ontzettend. Geen zorgen schat. Ik ben blij dat ik je terug heb. We gaan terug naar huis. Samen renden we naar de auto. Wat is er nou precies gebeurt? Vroeg ik onderweg. Ik kreeg de hele tijd vreemde signalen van Vero. Met berichten als: je familie loopt gevaar, als je niet binnen een week komt dan is het over met de Cullens. Nou uiteindelijk werd het teveel en ik wilde jullie niet in gevaar brengen dus ging ik naar hem toe. Hij nam me mee. Ik kon niet zien waarheen. Uiteindelijk waren we in de bergen. Vertelde Renesmee. Ik knikte. Maar hij heeft je niks misdaan? Renesmee schudde haar hoofd. Renesmee wil je ons nooit meer zo ongerust maken? Vroeg ik toen we de weg van het huis inreden. Renesmee knikte. Het spijt me. Ik gaf haar een kus. Het is al goed. We reden de oprit van het huis op. Meteen stormden alle Cullens naar buiten met Jacob aan kop. Bella! Renesmee! Hoorde ik Edward roepen. Ik stapte de auto uit samen met Renesmee. Ik wilde ze niks vertellen over de Volturi. Edward en Jacob renden naar ons toe. Jake knuffelde Renesmee. Bella. Is alles goed?! Riep Edward. Ik glimlachte. Kan niet beter. Ik was zo bezorgt. Ik kuste hem. Het spijt me. Edward streek met zijn vingers over mijn wang en ging toen naar Renesmee. Heel die avond werden Nessie en ik ondervraagt over alles. Maar uiteindelijk waren de vragen op en brachten Edward en ik Renesmee naar bed. Alsjeblieft, als er ooit iets is kom dan naar me toe. Fluisterde ik in de oor van Renesmee. Ze knikte. Ik stopte haar in bed en wenste haar welterusten. Ik zat na te denken over hoe ik weer weg zou kunnen gaan zonder dat ze me tegen kunnen houden. Ik moest naar de Volturi. Anders bracht ik mijn familie in gevaar. Edward merkte dat ik gespannen was. Bella? Wat is er? Ik draaide me om. En keek recht in de bezorgde ogen van Edward. Niks. Ik eh speelde de dag even af in mijn hoofd. Ik was altijd een slechte leugenaar geweest en ik wist dat Edward wist dat ik loog. Maar het kon even niet anders. Wantrouwig keek hij me aan. Als je ergens mee zit wel vertellen. Altijd he? Ik glimlachte en kuste hem. Altijd. Mijn hoofd knapte bijna uit schuld gevoel. Alweer al die leugens. Edward keek me weer aan. Bella er is iets mis. Ik voel het. Nee. Er is niks ik moet vandaag alleen een beetje verwerken. Loog ik weer. Edward zuchtte. Goed dan. Waar droomt Nessie van? Vroeg ik om zijn aandacht af te leiden. Edward glimlachte. Jou, mij, en Jacob. Ik lachte. En streek over zijn wang. Ik hou van je. En ik van jou.