Daglicht (na morgenrood) twilight

Anders

Dagen gingen voorbij. Het leek erg op Forks. De school was klein. Het aantal inwoners was klein. We waren de "vreemde nieuwelingen". David was erg aardig. Het was wel vreemd, hij deed me zo veel denken aan Jacob. Qua innerlijk en qua uiterlijk. Renesmee stond op het punt depressief te worden dus had ik besloten een paar dagen vrij te nemen en mee te gaan naar Forks. Ook al waren er pas 6 dagen voorbij. Ik wilde haar niet aandoen wat ik had meegemaakt toen Edward zomaar uit mijn leven verdween. Renesmee! Riep ik luid. Renesmee kwam aangehuppeld vanuit boven. We gaan. We gaan. We gaan! Zong ze opgelaten. Ik lachte. Doei pap! Tot over een paar dagen. Edward glimlachte. En gaf haar een kus. Veel plezier. Daarna kuste hij mij. Ik ga je missen Bella. Ik jou ook. We namen afscheid van de rest en vertrokken in de snelste auto naar Forks. Mam echt super bedankt. Je bent echt de beste. Zei Renesmee onder de reis. Ik glimlachte. Tja, ik weet hoe je je voelt. Renesmee keek me schuin aan. Nee nee laat maar. Mompelde ik. Renesmee pakte mijn hand. Nee zeg maar. Ik zuchtte. Je vader is ooit heel erg lang geleden bij me weg gegaan waardoor ik een beetje 'depri' was. Ik wil niet dat jou het zelfde overkomt. Renesmee keek naar beneden. Bedankt mam. Ik hou echt super veel van je. Ik ook van jou ness. Sneller dan op de heenreis kwamen we aan in Forks. Er was niks veranderd. We kwamen al snel bij de oprit van Jacob aan. 6 gespierde jongens kwamen het bos uit gelopen. Ik herkende Jacob meteen. Hij was de grootste. Groter dan Sam. Jacobs ogen werden groot toen hij ons zag. Renesmee stormde op hem af. En Jacob rende op Renesmee af. Ik glimlachte. Het leek echt alsof het uit een film was. Renesmee sprong letterlijk in zijn armen. Ondertussen begon ze te snikken. Pas na een tijdje lieten ze elkaar los. Renesmee had helemaal rode ogen.

VANUIT RENESMEE:
We reden de oprit van Jacob op. Over een paar minuten zou ik weer in zijn warme armen liggen. Het was weer helemaal goed tussen ons. Toen we aankwamen, kwamen net 6 gespierde jongens het bos uitgelopen. De grootste was Jacob. Ik sprong zowat de auto. Snel rende ik naar Jacob. Zijn ogen werden groot. Hij begon te rennen. Zonder er bij na te denken sprong ik in zijn armen. Tegen zijn warme borst. Het was zo vertrouwd. Hij was nog groter en gespierder. De tranen rolde over mijn wangen van geluk. Ik hield te veel van hem om hem weer achter te laten. Hij streelde door mijn haar. Een tijdje bleven we zo staan. Hij liet me los. En gaf me een kus. Ik heb je zo gemist ness. Ik jou ook Jake. Zonder dat ik het wilde huilde ik harder. Jacob keek me bezorgt aan. Wat is er?! Ik glimlachte door mijn tranen heen. Ik ben zo blij je weer te zien. Ik weet niet of ik wel weer terug kan naar Minnesota. Jacob lachte. Ik ga wel met je mee. Mompelde hij. Verbaasd keek ik hem aan. Zou je dat willen? Nu keek Jacob heel erg serieus. Renesmee Cullen, je begrijp hopelijk wel dat dat het liefste is wat ik nu zou willen? Bij je wonen, bij je zijn. Ik streek over zijn wang. Misschien als ik volwassen ben kunnen we samen wonen? Jacob knikte. Mijn moeder kwam aangelopen. Ho ho ho. Dat doen jullie maar bedenken als jullie ook daadwerkelijk volwassen zijn. Jacob omhelsde Bella. Het was raar om te bedenken dat het ook zou kunnen zijn dat mijn moeder met Jacob ging en ik helemaal niet zou bestaan. Dus hoelang blijven jullie? Vroeg Jacob toen we naar binnen liepen. Een paar dagen goed? Vroeg mijn moeder. Jacob knikte. We hebben alleen niet genoeg slaap plekken. Mijn moeder lachte. Jake. Ik slaap niet. Jacob lachte. Dat is waar. Vind je het niet stom om heel de nacht wakker te zijn? Mijn moeder haalde haar schouders op. Ach ja, ik heb niet veel anders te doen.
VANUIT BELLA:
Die avond bracht ik Renesmee naar bed. Ze lag in Jacobs bed. Billy, Jacob en ik bleven nog even beneden. Zo dus, hoe bevalt het in Minnesota? Vroeg Billy. Ik knikte. Het is oke. Het doet me erg denken aan Forks. Weinig inwoners, kleine school. Er loopt zelfs een soort van Jacob rond. Jacob keek me verbaasd aan. Een soort van mij? Vroeg hij verbaasd. Ik lachte. Ja, hij heet David. En hij heeft dezelfde getinte huid, zelfde zwarte haar. Hij is ook enorm gespierd. Echt apart. Jacob lachte. Maar Billy's adem stokte. Dav... Davi-d Black? Stamelde hij. Onze hoofden schoten zijn kant op. Hoe bedoel je? David Black? Herhaalde Jacob verbaasd. Billy zuchtte. Het is tijd voor de waarheid Jake. Jacob keek eerst mij aan en toen weer naar Billy. Wat is er? Waarom heeft David dezelfde achternaam? Vroeg hij langzaam. Billy verschoof zijn rolstoel een stukje. Hij nam een slok van zijn bier en zuchtte diep. Goed, toen je geboren werd, was je niet alleen met je zussen...