Herhaling

810 44 4
                                    

Ik liep over La Push beach. Het was inmiddels al ochtend. Jacob had gezegd dat hij misschien mee terug zou gaan. Ik had gedacht dat hij hooguit misschien zou nadenken om ooit eens een keer met Renesmee te bellen. Blijkbaar geeft hij zo veel om haar. Ik begreep nu wat Charlie allemaal heeft doorstaan. 2 jongens die allebei geven om 1 meisje. En dat meisje was nou net mijn dochter. La Push was niet veranderd. De oude, aangespoelde bomen. De rotsen, waar ik ooit vanaf was gesprongen, het steenstrand, de golven, alles. Ik miste het hier. Maar de roedel wilde zo min mogelijk vampiers op hun territorium hebben. Maar dit wat noodzakelijk. Opeens hoorde ik voetstappen. Mijn ogen zochten naar het geluid. Bella? Ik schrok. Charlie. Weg gaan kon niet meer. Hij had me gezien. Ik realiseerde me dat ik al lang niet meer gejaagd had. Pap?! Wat doe jij hier? Charlie keek me verbaasd aan. Dat kan ik beter aan jou vragen. Wat doe jij hier? Kwam je naar Forks zonder mij te bezoeken? Snel schudde ik mijn hoofd. Tuurlijk niet. Ik eh... Ik kon zo slecht liegen. En mijn keel brandde. Logisch nadenken ging moeilijk. Ook zonder adem te halen. Ze kwam hier om mij op te halen. Ik ga mee terug naar Minnesota. Ik glimlachte opgelucht. Jacob had me gered uit een pijnlijke situatie en hij had tegelijk besloten met me mee terug te reizen. Charlie knikte wantrouwig. Mag ik dan op zijn minst een knuffel? Snel keek ik naar Jacob. Als Charlie ook maar iets dichter bij kwam kon ik al aanvallen. Gelukkig hielp Jacob me weer. Eh Charlie, dat zou ik niet doen. Ik wilde haar ook omhelzen. Maar ze is verkouden. Overdreven begon ik te hoesten waardoor Jacob me geïrriteerd aankeek. Charlie zuchtte. Goed dan. Nou tot ziens dan maar, kom snel langs goed? Ik knikte. Zo snel mogelijk liep ik weg. Toen ik eindelijk uit de buurt was begon ik weer te ademen. Bedankt Jake. Jacob had me gevolgd want al snel stond hij naast me. Geen probleem. Ik heb nagedacht en je hebt gelijk. Zielig doen in mijn kamer heeft geen zin. Ik moet met haar praten. Ze is te belangrijk. Ik glimlachte. Dankje Jake, het zal haar vast goed doen. En mij ook. Jacob knikte half en begon weer te lopen. Zullen we dan nu gaan? Dan zijn we morgen in Minnesota. Ik knikte. Binnen 2 minuten kwamen we aan bij Jacobs huis. Pak wat spullen in. Voor het geval je langer wilt blijven. Jacob schudde zijn hoofd. Ik wil alleen maar met haar spreken. Meer niet. Ik haalde mijn schouders op. Goed dan, we gaan. In stilte reden we terug. Ik voelde me ongemakkelijk. Terwijl ik me altijd zo fijn voelde bij Jake. Sinds Renesmee was Jacob veranderd. Ik miste de oude vertrouwde Jacob. Waarmee ik kon lachen. Maar nu durfde we beide niks meer te zeggen. Eindelijk kwamen we aan. Ik zag Edward woedend naar buiten staren. Boos kwam hij naar buiten. Bella! Je ging weg. Zonder ook maar iets te zeggen. En je komt terug met dat. Jacob keek hem boos aan. Ik legde mijn hand op Edwards schouder. Alsjeblieft, vertrouw me. Waar is Nessie? Edward wees het bos in. Ze is boos weggegaan toen we ruzie hadden. Ik schrok. Is ze alleen het bos in? Edward knikte. Ik keek hem kwaad aan. Hoe kun je? Dalijk duikt de Volturi weer op, en dan loopt ze onbeschermd door het bos?! Ik ga haar zoeken. Jake, kom mee. Boos stampte ik het bos in. Ik was kwaad op Edward. Hij wist hoe gevaarlijk dit is. Al snel ving ik haar geur op. Maar ze was niet alleen. Het zou toch niet zijn... Mijn adem stokte. Renesmee zat op de boomstronk met rode betraande ogen. Maar niet alleen. Hij zat met zijn armen om haar heen. Strelend door haar haar. David. Naast me hoorde ik Jacob steeds heviger, kwader ademen. Ook ik was kwaad. Hoe kon hij zich hier nog vertonen?! Jacob begon te trillen. Ik legde mijn hand op zijn schouder. Rustig aan. Maar Jacob negeerde het. Renesmee keek me geschrokken aan. Mam? Je bent terug. Ik keek haar boos aan. Met jou praat ik later wel. We moeten zorgen dat Jacob niks doet. Jacob trilde helemaal. Ik ging voor hem staan. Luister, Jacob, luister! Dit is mijn schuld. Rustig aan. Kom we gaan hier weg. Stil maar. Het komt goed. Maar Jacob deed niks. Hij pakte mijn handen vast. Omdat het zo onverwachts was gooide hij me een heel eind weg. Met een harde klap kwam ik neer tegen een boom. Het deed geen pijn maar ik was vooral verbaasd. Maar lang nadenken ging niet. Renesmee gilde hard. Ze rende op Jacob af maar gelukkig op tijd kwamen Edward, Emmett en Rosalie aangerend. Rosalie rende op Renesmee af en tilde haar op. Emmett en Edward hielde Jacob tegen voor zover het ging. Hij veranderde in een wolf. Groter dan elke wolf die ik ooit gezien had. Groter dan, dan die normaal was. Hoe kon dit? Met moeite stond ik op. Edward kwam aangerend. Gaat het? Ik knikte. Hoe kan hij zo groot zijn? Stamelde ik. Jacob is woedend. Echt woedend. Het is een wolf ding. Zo gauw een wolf echt maar dan ook echt ziedend is wordt hij groter. Ik schrok. En nu? Edward keek me aan. Het enige wat hem nu kan kalmeren is praten. Je moet hem gerust stellen. Bella, je bent de enige die hem rustig kan maken. Ik knikte. Ik zal het proberen. Geef me tijd en geef me de ruimte. Edward knikte. Hij siste kort iets en ineens was Edward samen met Emmett en Rosalie weg. Ik seinde naar Renesmee. En toen naar David. Blijkbaar begreep David het want hij tilde Renesmee op en sprintte het bos in. Voordat Jacob hem woest achterna ging hield ik hem tegen. Jacob! Luister! Jij, jij bent de enige die Renesmee niet in gevaar kan brengen. Luister heel goed. Jacob, Renesmee is de enige die jou kan helpen en jij bent de enige die Renesmee kan helpen. Een relatie bestaat uit fouten. Maar als je echt om elkaar geeft, dan praat je de fouten uit en ga je verder. En David. Hij was gewoon een steun voor Renesmee. Iedereen weet hoeveel Renesmee om jou geeft. En David was gewoon om Renesmee te steunen. Omdat jij niet hier bent. Ze zocht iemand waarmee ze kon praten. Waarmee ze de pijn om jou kon vergeten. Geloof me nou. Jacob keek me met bedroefde ogen aan. Daarna draaide hij zich om en rende hij weg. Ik kon het niet geloven. Alweer zo'n eind. Hoe kon dit gebeuren? Waarom? Waarom moest David nou net Renesmee uitkiezen? 1 ding wist ik zeker. Het moet stoppen, en snel. Anders zou het helemaal uit de hand lopen.

Daglicht (na morgenrood) twilightWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu