De Weg Terug

Hoofdstuk 4.

'Kom op Kyle' schreeuwde Tessa als een echte voetbalfan vanaf de tweede ring van het stadion.

'Ah nee' balend sloeg het meisje haar handen tegen haar hoofd toen Kyle een bal net overschoot.

Grinnikend volgde Mila het tafereel. Tessa gaf haar collega een duwtje. 'Het is jouw vent, jij moet hem aanmoedigen' verweet ze Mila.

Mila maakte van haar handen een toeter waarna ze 'Scoren Kyle' riep.

Alsof Kyle het meisje had gehoord pakte hij het kettinkje rondom zijn nek vast en liet het zilveren hangertje zijn lippen raken.

Toen even later de bal bij de tegenstander werd afgepakte sprintte Kyle alvast naar voren. Zijn verdediger schoot de bal recht op Kyle af waarna hij de bal vanaf 20 meter het doel inschoot.

'Jaaaaaa!' Springend omhelsde Mila Tessa. 'Ik zei het toch! Je moet vaker naar de wedstrijden gaan' riep Tessa lachend uit.

'Alleen als jij mee gaat' zei Mila terwijl ze keek naar de andere voetbalvrouwen die in de lounge ruimte genoten van hun wijn.

'Deal!' grinnikte Tessa. 'Ik begrijp nu waarom al die meiden op de middelbare elke keer maar weer naar die voetbalwedstrijden gingen kijken.'

'Nou?' vroeg Mila nieuwsgierig haarblik niet van het veld afhalend.

'Je kan negentig minuten lang ongegeneerd naar die kontjes kijken.'

Tessa zei het net iets te hard waardoor de blonde tiener in de rij voor hun zich verbaasd omdraaide.

'Tessa!' siste Mila waarna Tessa haar schouders ophaalde. 'He laat me, Ik ben opgegroeid met drie jongere zusje. Op mijn zestiende keek ik nog de Barbie films.'

In de tweede helft bouwde Liverpool de score uit. Van de nederlaag een paar dagen geleden was niets meer te zien. Het team was er weer helemaal bovenop gekomen en won de wedstrijd dan ook met ruime cijfers.

Na de wedstrijd stelde Mila Tessa aan Kyle voor. Die Tessa meteen mocht omdat zij zijn vriendin na maanden weer meegesleept had naar het stadion.

Bij de uitgang van het stadion namen Kyle en Mila afscheid van Tessa waarna ze richting huis reden.

'Ik heb een verassing voor je' grijnsde Kyle toen hij een auto op de snelweg inhaalde.

'Je weet dat ik niet van verassingen houd' zuchtte Mila terwijl ze in het handschoenenvakje op zoek ging naar een zak met dropjes. Ze wist dat hij de laatste zak Nederlandse drop hier stiekem bewaarde. Toen ze de zak gevonden had haalde ze er een paar uit.

'Delen' liet Kyle met uitgestoken hand weten waarna Mila een aantal dropjes in zijn hand liet vallen.

'We rijden verkeerd' merkte Mila op toen Kyle door reed bij de afslag waar ze er normaal gesproken altijd af gingen.

'We rijden niet verkeerd. We moeten iemand ophalen.'

Mila zuchtte toen ze ontdekte dat ze richting het vliegveld reden. 'Als je gezegd had dat we een logee kregen, had ik kunnen opruimen. Ik schaam me altijd zo als we onverwachts bezoek krijgen en de hele kamer een zooi is. Ik heb vanochtend zelfs de afwasmachine niet ingeruimd' panikeerde Mila.

Kyle grinnikte. 'Ze zal het je heus niet kwalijk nemen.'

'Het is dus een ze' zei Mila bedachtzaam.

'Het is een ze ja' zei Kyle terug terwijl hij probeerde zijn lach in te houden.

'Komt Zoey?' riep Mila vrolijk uit. Ze kon zich er altijd op verheugen wanneer Zoey en Donny op bezoek kwamen in Liverpool.

Kyle schudde zijn hoofd.

'Jouw moeder dan?' gokte Mila door. Toen ze had verteld dat ze met Pasen niet konden komen had Elly gezegd dat ze gauw langs zouden komen.

Ook op deze vraag schudde Kyle zijn hoofd.

'Je gaat het niet raden schat' grijnsde hij zijn tanden bloot.

Mila rolde haar ogen. Dan zou het ook wel niet haar moeder zijn. Dat was veel te gemakkelijk.

Toen Kyle ook de afslag richting het vliegveld door reed begreep ze er helemaal niets meer van.

'We rijden zeker niet verkeerd' mompelde Mila nors.

Grinnikend legde Kyle zijn ene hand op Mila's been waar hij met zijn duim cirkeltjes op haar spijkbroek maakte.

'Nee we rijden niet verkeerd schat. Ze woont gewoon in Liverpool.' Mila sloot haar ogen en liet haar hersenen kraken. Ze kende niemand uit deze buurt in Liverpool.

Ver buiten de stad nam Kyle eindelijk de afslag. Mila observeerde de groene weilanden en boerderijen. De meeste boerderijen verkeerde niet in een beste staat.

Voor Mila het doorhad reed Kyle al de oprit van een boerderij op en parkeerde hij zijn auto pal voor de deur. Mila wilde net zeggen dat Kyle zo de uitgang blokkeerde totdat er een man in een overal naar buiten kwam.

Met een brede lach op zijn gezicht begroette hij Kyle alsof ze elkaar al jaren kende. Mila trok vragend haar wenkbrauwen omhoog waarop Kyle haar wenkte dat ze uit de auto moest komen.

'Zullen we dan maar eens naar haar toegaan?' vroeg de man aan Mila die nog steeds vragend naar Kyle keek.

'Ze weet het niet' grijnsde Kyle naar de man. 'Ik heb haar alleen vertelt dat we vandaag iemand gaan ophalen en dat het een zij is.'

De boer die nu door had wat er aan de hand was lachte nu ook. 'Je gaat haar vast leuk vinden' antwoordde hij ook vaag.

Hij liep naar één van de grote schuren waar hij de deuren van openmaakte. In de hoek van de schuur was met houten balken een vierkant gemaakt waar een moeder Beagle lag met haar zes jongen.

Mila's ogen werden groter waarna een vertederde uitdrukking op haar gezicht kwam.

'Ze zijn zo lief' riep het meisje uit waarna Kyle weer opgelucht kon ademhalen. Wat als hij Mila toch minder goed kende dan hij had gedacht en ze meer een kattenmens was. Of wat als Mila Beagles maar rare beesten vond.

Een glimlach verscheen op haar gezicht. 'Mag ik?' vroeg ze de boer die meteen zijn hoofd knikte. 'Ga je gang.'

Kyle grijnsde toen Mila direct naast de werpkist ging zitten en voorzichtig één van de hondjes begon te aaien. Wie kon er dan ook 'nee' zeggen tegen die glimlach. Hij in ieder geval niet.

De boer hurkte ook naast Mila en bestudeerde de vlekjes van de puppy's. 'Deze is van jullie' vertelde hij Mila terwijl hij één van de hondjes bij de moeder vandaan haalde.

Mila pakte de puppy van de boer over en hield het hondje stevig vast in haar armen. 'Ze is zo schattig' glimlachte Mila naar Kyle.

'Weet ik toch' grijnsde Kyle terug. 'Ik heb haar uitgekozen.'

Een half uur later reed Kyle weer over de snelweg naar huis. Mila zat naast hem met de puppy in een handdoek gewikkeld op schoot. Aandoenlijk streelde ze over het snuitje van het kleine hondje.

Nu werd het pas echt serieus. Ze woonden samen en ze hadden een hond. 

Sorry dat dit hoofdstuk nu pas online komt in plaats van gisteren. Ik kan nu een smoesje gaan bedenken maar ik was gewoon vergeten dat het gisteren alweer donderdag was. De tijd gaat snel als je vakantie hebt :)