De Weg Terug

Hoofdstuk 12.

'Ze maken een foto van je.' Zoey wenkte naar een fotograaf iets verder op het terras.

Mila rolde met haar ogen. 'Sinds dat matchfixing gedoe gebeurt dat constant.'

'Ik kan mijn ijskoffie over die camera heen gieten' opperde Zoey waarna Mila in de lach schoot.

'Niet nodig. Als ze de foto hebben verdwijnen ze vanzelf.'

'Ik blijf Liverpool één van de mooiste winkelsteden vinden' verzuchtte Zoey terwijl ze nog eens een blik worp in de tas waarin haar nieuwste aanwinst zat. Een knalrood jurkje met roesjes.

'Ik vind Madrid ook wel een mooie winkelstad hoor' bracht Mila er tegen in.

Zoey haalde haar schouders op. 'Ik kom daar gewoon te vaak.'

Mila grinnikte en nam een slok van haar thee. 'Verbaasd me niets Zo. Jij was altijd al shop verslaafd.'

Zoey zette lachend haar zonnebril in haar haren. 'Oké, oké ik geef het toe ik winkel wel vaak. Maar ik koop niet altijd wat.'

'En je shopt niet online. Dat scheelt ook' verdedigde Mila Zoey lachend.

'Precies. Jij snapt hem.'

Zoey en Mila brachten de rest van de middag door in de winkelstraten van Liverpool. Mila vond het fijn om wat tijd in de stad door te brengen maar nog fijner vond ze dat ze tijd met Zoey door kon brengen. Zoey was de afgelopen jaren echt één van haar beste vriendinnen geworden.

Met een zwaardere koffer dan op de heenweg vlogen Zoey en Donny op zondagavond weer terug. Donny mopperde weer eens dat Zoey te veel had gekocht bij de winkels waarna ze zijn koffer moest gebruiken.

'Je weet dat je bij ons langs mag komen als die knaap van je, je volgende week in de steek gelaten heeft.' Donny wees naar Kyle die Mila een verontschuldigend lachje schonk.

Mila omhelsde Donny. 'Ik weet het Don. Maar ik krijg hier bezoek genoeg. Mijn ouders en broertjes komen langs en ook Jasmijn wilde nog komen.'

'Oké' glimlachte Donny. 'Ik wilde het alleen even gezegd hebben.'

'Lief' glimlachte Mila terug waarna ze Donny losliet en Zoey omhelsde.

Kyle omhelsde nu Donny. 'Zorg je goed voor Zoey als ik er niet ben.'

'Altijd' grinnikte Donny. Hij herinnerde Kyle er maar niet aan dat Qatar niet veel verder van Madrid af lag dan Liverpool. Waarschijnlijk zou Kyle zich dan alleen nog maar meer zorgen gaan maken om zijn kleine zusje.

Donny en Zoey pakten hun handbagage en liepen verder richting de incheckbalie.

'Houd je taai Mila' glimlachte Donny naar Mila waarna hij zich op Kyle wendde.

'Succes in Qatar en vergeet niet te bellen als je het nodig hebt.'

Op de weg terug naar huis stopte Kyle bij een pannenkoeken restaurant. Hij wist dat dit één van de guilty pleasures van Mila was. Ze had de afgelopen weken hard gewerkt aan haar lichaam maar een pannenkoek sloeg ze nooit af.

'Spek en appel?' knipoogde Kyle toen hij zijn auto op de parkeerplaats zette.

Verlegen streek Mila een blonde lok achter haar oor. 'Ben ik echt zo voorspelbaar?'

Kyle grinnikte. 'Nee je neemt alleen altijd dezelfde pannenkoek. Niets mis mee hoor.'

'Ik kan dit keer voor een andere gaan' sprak Mila haar gedachtes hardop uit.

Kyle schudde zijn hoofd en boog naar Mila toe om haar lippen met die van hem te verbinden.

'Niet doen. Je bent perfect zoals je bent. Met al je voorspelbaarheden.'