De Weg Terug

Hoofdstuk 39.

'Hé ik hoorde je net praten met de pers.' Matthijs rende achter Kyle aan die onderweg was richting de spelerstunnel.

'Denk je er echt aan om weg te gaan bij Liverpool?'

'Ik weet het niet' zuchtte Kyle.

'Het is een geweldige club. Echt waar. Maar na hoe ze me daar zo hebben laten vallen, zit ik er niet echt op te wachten om terug te gaan. Ik zie er zelfs een beetje tegenop. De directeur heeft me een mailtje gestuurd hé. Een fucking mailtje om zijn excuses aan te bieden. Dan bel je toch op zijn minst.'

'Je kunt naar Juve komen. Nu Christiano gaat stoppen hebben we een nieuwe vleugelspits nodig. Ik kan een goed woordje voor je doen. Waarschijnlijk is dat niet eens nodig trouwens. Je presteert hier zo goed dat ze je ook wel willen zonder mijn goede woordje'

Kyle kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht. 'Bedankt Matt maar ik denk niet dat ze me laten gaan. Ik heb nog een contract tot volgend zomer.'

'Oh' klonk Matthijs zijn stem duidelijk teleurgesteld.

De spelers liepen verder het stadion in en kwamen bij de deur van de kleedkamer. Nog voordat je de deur opende, was de nieuwste hit van André Hazes al te horen. Waarschijnlijk had Donny weer eens geclaimed om DJ te spelen. Hij was een van de weinigen die Nederlandstalige muziek aanzette.

Kyle wilde de deur openen maar Matthijs hielt hem tegen.

'Ik kan vragen of Annekee het één en ander voor je uit wil zoeken. Ze is bijna afgestudeerd en geloof me ze is de beste op het gebied van sportrecht. Ze heeft ook voor een teamgenoot laatst wat uitgezocht waar hij erg blij mee was.'

'Ja graag. Bedankt' antwoordde Kyle beduusd.

Hij moest er nog altijd aan wennen dat mensen van alles voor hem wilden doen sinds hij vrijgesproken was van matchfixing. Alsof ze de tijd wilden goedmaken waar hij maanden lang in had geleefd.

Twee dagen geleden was het officiële rapport naar buiten gebracht van de FIFA waarin stond dat Charles Cooper per direct zijn functie moest neerleggen, binnenkort zou hij zich moeten melden bij de rechter om zijn straf te bepalen. Het neerleggen van zijn functie had hij al gedaan na het artikel van Mila maar Kyle was allang blij met dit symbolische teken wat de FIFA had gegeven. Ook andere betrokkenen stonden beschreven in het rapport en moesten zich melden. Zij waren alleen nog niet geschorst en konden het proces in vrijheid afwachten. Een van deze personen was Simon. In tegenstelling tot de directeur had Simon wel de moeite genomen om hem te bellen. Iedere keer weer had Kyle hem weggedrukt. Simon had genoeg voor hem verpest en het liefste wilde hij die jongen nooit meer zien.

Er was één probleem. Nu ze door de koppositie in de poule aan de linkerkant van het wedstrijdschema terecht waren gekomen, en als ze de achtste finale en kwartfinale doorkwamen zouden ze in de halve finale op Engeland kunnen stuiten. Hij wist nu al dat deze wedstrijd onder een vergrootglas zou staan en daar had hij een hekel aan. Toch was er diep van binnen bij hem ook dat kleine beetje verlangen. Het verlangen naar de wedstrijd om te laten zien wat Liverpool al die tijd gemist had om hem buiten de selectie te houden.

Kyle douchte zich snel waarna hij zich aankleedde.

'Waarom toch altijd zo'n haast?' vroeg Nathan Aké toen Kyle zijn spullen in zijn tas propte.

Kyle wenkte naar de deur. 'Daarachter staat mijn vriendin op me te wachten.'

'Wat heb je dit keer voor haar?' Met nieuwsgierige ogen wachtte Nathan op het antwoord.

Kyle had cadeautjes voor Mila gekocht. Bij elke gewonnen wedstrijd, kreeg ze er eentje. Gewoon om zichzelf nog net ietsje meer te motiveren voor de wedstrijden. Hij had er precies genoeg tot aan de finale dus zouden ze iedere wedstrijd moeten winnen. Na de eerste wedstrijd had hij Mila mee uiteten genomen naar een pannenkoeken restaurant waar ze zo dol op was. En na de tweede wedstrijd had hij haar een e-reader gegeven omdat ze altijd haar boeken las op haar telefoon. Ze zal er nog last van haar ogen aan overhouden met die kleine lettertjes. Die meid kon echt uren boeken lezen op die telefoon.