De Weg Terug

Hoofdstuk 6.

Mila werd wakker met een leegte naast haar. De leegte die normaal gesproken opgevuld werd door Kyle. Was hij zo woedend dat hij gewoon niet thuis was gekomen? Oh god! Ze hoopte niet dat hij was gaan drinken. Alcohol en Kyle waren nu eenmaal geen goede combinatie.

Mila griste een vest uit de kast, die ze over haar pyjama aantrok. Rennend stormde ze van de trap af waarna ze de woonkamer inliep. Tot haar verbazing lag Kyle daar op de bank te slapen met Roxy op zijn borst. De televisie stond nog altijd aan. Het beestje keek Mila met opengesperde ogen aan maar bleef rustig liggen.

Grinnikend liep Mila naar de keuken om ontbijt klaar te maken. Toen ze terug kwam in de woonkamer had Kyle zijn ogen geopend.

'Goedemorgen' glimlachte Mila naar haar vriend.

Kyle glimlachte triest terug terwijl hij over het ruggetje van Roxy aaide. 'Zo goed is deze morgen anders niet.'

Meteen herinnerde Mila zich de avond ervoor.

'Ik snap het niet' mompelde ze voor zich uit.

Kyle rolde zijn ogen. 'Ik wel, die Portugezen waren al vanaf de tweede helft bezig me uit te lokken. Zo stom dat die scheidsrechter daar in trapte.'

'Mijn oma zei altijd "de wind draait wel een keer"' riep Mila naar hem terwijl ze de krant uit de brievenbus haalde.

Mila sprak wel vaker van die wijsheden van haar oma hardop uit. Hij moest toegeven dat die oma van Mila een verdomd wijze vrouw was en vaak nog gelijk had ook.

Grijnzend kwam Mila teug met de krant boven haar hoofd gestoken. 'Je hebt de voorpagina bereikt Bosman' gniffelde ze terwijl ze het papier zijn kant op gooide. Als afgestudeerde aan de opleiding journalistiek vond ze dat er niets boven een echte papieren krant ging.

Kyle las het artikel vlug door waarna hij het snel aan de kant legde. Hier werd hij nou niet bepaald gelukkig van. De journalist suggereerde dat hij inmiddels zijn hoogtepunt had gehad en nu langzaam weer afbouwde. Soms zat er nog een goede wedstrijd voor hem in, maar Liverpool moest maar eens opzoek gaan naar een nieuwe spits nu hij zich ook nog zo gemakkelijk een kaart liet aansmeren.

'Trek het je niet aan' liet Mila hem weten terwijl ze zijn koffie op tafel zette. 'Die journalist heeft dit in korte tijd moeten schrijven en heeft er verder niet over na gedacht.'

Kyle zette zijn koffiekopje terug op tafel nadat hij er een slok uitgenomen had. 'Die journalisten weten überhaupt niet waar ze over schrijven.'

'En bedankt!' Mila rolde geërgerd met haar ogen en liep terug naar de keuken.

Direct stond Kyle op en trok Mila dichter naar zich toe. 'Sorry ik dacht niet na. Jij schrijft geweldig.'

Mila trok haar wenkbrauwen op. 'Dat weet je niet Bosman. Je hebt nog nooit een artikel van mij gelezen.'

Kyle streelde met zijn duim Mila's nek. 'Ik ken je. Natuurlijk zou ik jouw artikel geweldig vinden.'

'Dus jij beweert dat wanneer ik je drie artikels geef, jij degene eruit kan pikken die ik heb geschreven' grijnsde Mila.

'Ehm, nou.....' zenuwachtig krabde Kyle in zijn nek. Mila gniffelde zachtjes om Kyles reactie.

'Ik denk inderdaad dat me dat wel zou moeten lukken.' Kyles stem klonk overtuigend.

'We zullen zien Bosman.' Mila gaf Kyle een klopje op zijn schouder waarna ze haar bord in de vaatwasser zette.

's Middags had Kyle een training. Vooraf aan de training was hij langs gegaan bij het kantoor van Liverpool. De procedure van de rode kaart werd hem uitgelegd waarna hij een spoedcursus 'Hoe vloek ik met mijn hand voor mijn mond' kreeg. De meeste woorden liet hij gewoon langs zich heen gaan. Het was een domme fout van hem gisteren maar nu kon hij er eenmaal niets meer aan doen. De FIFA had besloten dat rood wel een erg harde straf was geweest. De rode kaart terugdraaien was niet meer mogelijk maar hij hoefde maar één wedstrijd van de champions league te missen.

Toen hij de kleedkamer binnen kwam stond Billy Davids gelijk op. 'Ik heb de wedstrijd terug gekeken en je had gelijk. Die Portugezen zaten je uit te dagen. Vooral die Hector trapte een aantal keer gemeen op je voet.'

'Ik weet het' zuchtte Kyle naar zijn teamgenoot.

Vriendschappelijk sloeg Billy zijn schouder om Kyle heen. 'Het komt wel goed.'

Kyle knikte en kleedde zich vervolgens om.

'Kyle! Je bent er nog!' riep Simon Cooper vrolijk naar Kyle toen de twee jongens het veld op liepen.

'Ik was even bang dat ze je direct hadden ontslagen na gisteren' sprak de spits zijn gedachten hardop uit.

Billy rolde zijn ogen. 'Overdrijf niet Cooper. Iedereen zag dat Kyle die rode kaart niet verdiende.'

Simon haalde onverschillig zijn schouders op. 'Weet ik veel hoe die pipo's boven daarover denken.' Simon doelde hiermee op de directie van Liverpool.

Kyle haalde zijn telefoon uit zijn trainingsbroek en legde hem in de dug-out neer waarna hij samen met Billy begon met warmlopen.

'Ik ben morgen jarig' deelde Billy mee aan Kyle. 'Heb je zin om langs te komen. Jij en Mila kunnen wel blijven eten. Verder komen er niet heel veel. Alleen wat familie.'

'Lijkt me leuk' knikte Kyle naar de verdediger. Billy was normaal gesproken nogal gesloten maar nu het op het veld niet lekker liep met Kyle zag je maar weer wie dan je echte vrienden waren.

Toen Kyle en Billy langs de dug-out rende, liet Simon hen stoppen.

'Kan ik je mobiel even lenen. De mijne ligt nog in de kleedkamer.'

Kyle pakte zijn mobiel en ontgrendelde het scherm.

'Ga je die brunette van laats bellen?' wilde Kyle weten.

Grijnzend schudde Simon zijn hoofd. 'Nee haar opvolgster en dat is geen brunette.'

Billy schudde zijn hoofd. 'Je moet echt stoppen met van de ene meid naar de andere te gaan. Dat gaat je je reputatie kosten.'

Simon haalde zijn schouder op. 'Daar geef ik toch niet om. Ze moeten me maar nemen zoals ik ben.'

'Ooit komt er een moment dat je daar spijt van krijgt.' Kyle was het eens met Billy, maar Simon gaf hen een blik dat het hun zaken niet waren.

Simon toetste een nummer in en begon het gesprek met 'Hey liefje'. Dit was het moment voor Billy en Kyle om door te lopen en hun warming up af te maken.