De Weg Terug

Hoofdstuk 20.

'Het is hier zo mooi' zuchtte Mila. Ze liep tot aan haar enkels in de koele zee terwijl de rode zon langzaam onderging. Bij elke golf verschoof haar zilveren enkelbandje een halve centimeter omhoog en vervolgens weer naar beneden.

Kyle keek naar hun verstrengelde handen. 'Jij bent pas mooi' glimlachte hij.

Mila liep in haar gele bikinietje naast hem. Haar haren waren nog nat van de duik die ze net genomen had en de waterdruppels parelden op haar zongebruinde huid. Ze was schitterend.

Dit was het ideale moment geweest. Het moment waarop hij Mila ten huwelijk kon vragen. Hij had alleen geen ring. Nog steeds niet. Verdomme hij had er gewoon al lang een moeten kopen. Mila verdiende na zijn mislukte aanzoek een perfect aanzoek mét ring. Dus hield hij wijselijk zijn mond en trok hij Mila enkel dichter tegen zich aan.

'Je shirt wordt nat' mompelde Mila toen haar natte haren tegen zijn schouder rustten.

'Maakt me niet uit.' Ook al moest hij met zijn kleren aan de zee in lopen, dan deed hij dat nog zolang Mila maar bij hem bleef. Op deze manier paste haar hoofd perfect in de holte bij zijn sleutelbeen.

Mila bleef even staan en bukte om een schelp van de grond te rapen. Met haar hand veegde ze het zand eraf waardoor de vorm goed zichtbaar werd. Verwonderd bestudeerde ze de schelp. Hij was stralend wit en nog helemaal intact. Waarschijnlijk was hij blijven hangen toen het eb werd.

Mila's handen vonden een weg naar de zakken van Kyle's broek waar ze de schelp in liet vallen.

'He wat moet dat?' grijnsde Kyle terwijl hij Mila's hand weer vastpakte.

Onschuldig haalde Mila haar schouder op. 'Jij bent hier nu eenmaal de enige met broekzakken.'

'Lekker dan. Zit ik opgescheept met het skelet van een weekdier.'

Mila rolde haar ogen en gaf Kyle een duwtje 'Doe niet zo dramatisch zeg.'

'Als je maar weet dat je zojuist een lijk bij mij in de broekzak hebt gedumpt' ging Kyle serieus verder. 'Je hebt me nu medeplichtig gemaakt.'

'Nou mocht je worden aangehouden dan houd ik wel mijn mond' speelde Mila het spel mee.

'Fijne vriendin ben jij zeg. Je dumpt een lijk in mijn broekzak en als ik word aangehouden houd je ook nog eens je mond' grijnsde Kyle uitdagend naar Mila.

'Kyyy-lee' mopperde Mila 'kappen nou. Het is maar een schelp.'

'Oké dan' grinnikte Kyle waarna hij Mila's hand naar zijn mond bracht en haar vingertoppen kuste. Ze was perfect. Mila hoorde gewoon bij hem. Hij kon nooit genoeg krijgen van de manier waarop Mila hem uitdaagde.

'Hoe was California?' vroeg hij belangstellend.

'Leuk' glimlachte Mila. 'Vooral mijn surfleraar.'

Kyles gezicht betrok en even kneep hij in Mila's hand.

'Erg grappig' zuchtte hij toen hij zag dat Mila haar lach nauwelijks in kon houden.

Mila grijnsde gemeen. 'Sorry kon het niet laten.' De lach op Mila's gezicht maakte alles goed dus vergaf hij haar meteen.

'Als ik Zoey tegenkom hé, ik doe haar wat' mompelde Kyle chagrijnig. Hij was deze actie van zijn zusje nog lang niet vergeten en zij zelf waarschijnlijk ook niet.

'Je zusje bedoelde het goed' nam Mila het voor Zoey op.

Kyle rolde zichtbaar met zijn ogen. 'Ja ze bedoelt het altijd goed, maar ze brengt me altijd in de problemen met die stomme geintjes van haar.'

Mila grinnikte zachtjes en schopte met haar voet wat water richting Kyle. Door de druppels water kleurde de kakikleurige broek van Kyle langzaam donkerder.

'Oh gaan we het zo spelen Mila Koning?'

Mila haalde onverschillig haar schouders op maar op haar gezicht stond een ondeugende grijns. In nog geen twee tellen had Kyle haar opgetild met één arm onder haar knieholte en de ander onder haar rug.

Met Mila in zijn armen liep hij de onrustige zee in. Mila zetten grote ogen op en opende haar mond.

'Niet doen Kyle. Ik ben net weer droog.'

'Ohja?'

'Jaa-haaa' gilde het meisje in zijn armen. Stevig sloeg ze haar arm om zijn nek.

'Oké dan' Kyle tilde haar wat verder omhoog zodat haar voeten de zee niet meer raakten. Zijn hoofd boog hij over de hare waarna zijn neus even haar wang streelde. Vluchtig kuste hij haar voorhoofd. Door de zon had ze sproetjes rondom haar neus gekregen die er verrekte schattig uitzagen.

In haastige passen liep hij terug het strand op. 'Kom dan breng ik je naar mijn hotel kamer, het wordt zo donker.'

Mila werd wakker met Kyles lichaam tegen zich aan gedrukt.

'Kyle' mompelde ze wetende dat hij wakker was door de kusjes die hij in haar nek gaf. De stoppels van Kyles ongeschoren kaak prikten tegen haar hals.

'Wat gaan we vandaag doen?'

'Hier blijven liggen' Kyle sloot opnieuw zijn ogen en sloeg zijn arm om Mila's middel. Met zijn vingertoppen streelde hij haar blote huid. Hij kon hier wel uren blijven liggen met Mila's lichaam tegen hem aan en haar geur om hem heen. God hij had haar echt gemist en wanneer ze over een paar dagen naar huis ging, moest hij het nog weer vier weken zonder haar doen.

Mila trapte tegen zijn scheenbeen waarna een pijnscheut door zijn been trok.

'Dacht het niet Bosman. Je bent hier niet op vakantie. We zijn hier voor belangrijkere zaken.'

Shit man hij hield van de lieve bezorgde Mila, maar nog meer hield hij van haar wanneer ze boos was en ze hem iets duidelijk wilde maken. In haar ogen laaide dan een soort vuur op die lieten zien dat er met haar niet te spotten viel. Maar het aller liefste vond hij toch dat ze het woordje 'we' had gebruikt. Ze had nog gelijk ook. Ze deden dit samen. Zonder haar kon hij dit echt niet.

'Oké madame. Dan gaan we stadions bezoeken.'

'Stadions bezoeken?' vroeg Mila zich hardop af. Ze had eerder gedacht aan hardlopen of langs de gym.

'Stadions bezoeken' bevestigde Kyle. 'Met je kritische blik pas je perfect bij het Nederlandse inspectieteam van het gras.'

'Hmm. En wie zitten er allemaal in dat team dan?'

'Jij en ik. Wij samen.'

Mila's lach vulde de ruimte. 'Zit je dit nu gewoon ter plekke te bedenken?'

'Helemaal niet' antwoordde Kyle serieus terug. 'Ronald Koeman heeft mij de taak gegeven om de stadions te inspecteren en ik ben zo gastvrij om die klus met jou te delen.'

'Wauw. Nou ik voel me vereerd.'