De Weg Terug

Hoofdstuk 33.

'Hoezo moet ik naar Amsterdam om de persconferentie bij te wonen? Ik heb dat artikel zo goed als af. Het moet enkel nog naar de FIFA gestuurd worden voordat we het kunnen publiceren?'

Mila snapte er helemaal niets van. Die persconferentie werd live uitgezonden waarom moest ze in vredesnaam helemaal naar Amsterdam om hem live bij te wonen.

'Ik wil dat je naar die persconferentie gaat voor als daar nog dingen worden gezegd waar wij niet van op de hoogte zijn. Ze gaan daar de officiële selectie bekend maken met Kyle. Wij moeten daar bij zijn om als het nodig is vragen te stellen' antwoordde Danny terug.

'Maar als daar nog dingen bekend worden gemaakt waar niemand iets van weet had Kyle mij op z'n minst er toch over gebeld.' Tenminste dat hoopte ze. De laatste keer dat ze hem zag was alweer drie maanden geleden maar ze was nog steeds zijn vriendin en ze bespraken nog steeds alles met elkaar.

Danny haalde onverschillig zijn schouders op. 'Ik wil gewoon dat één van ons er bij is. Wees blij dat je op werkbezoek naar je vriend kunt en dat ik niet Tessa stuur.'

'Dat doe je alleen maar omdat je Tessa niet ver bij je vandaan wilt hebben.'

'Klopt en ik weet zeker dat Kyle jou ook dicht bij zich wil hebben dus pak liever je koffer in want je vliegtuig vertrekt vanavond.'

Mila staarde haar leidinggevende aan. Stuurde hij haar zojuist weg? Hij stuurde haar inderdaad weg.

Terwijl Mila die avond stond te wachten op het vliegtuig probeerde ze Kyle te bereiken. Wat ze ook probeerde het lukte haar maar niet om Kyle te bereiken. Hij reageerde niet op haar appjes of telefoontjes.

Vlak voordat ze het vliegtuig in kon stappen besloot ze om Daley te bellen. Daley was nog steeds zijn kamergenoot en als ze Daley te pakken kreeg kon ze vast ook wel even met Kyle praten. Ze miste hem gewoon

Tot haar opluchting nam Daley wel direct op.

'Mila, is er iets?' vroeg de verdediger van Ajax bezorgd.

Mila schudde haar hoofd. 'Kyle neemt zijn telefoon niet op' antwoordde ze.

'Oh, hij staat onder de douche' verklaarde Daley.

'Ik ben onderweg naar Amsterdam om de persconferentie bij te wonen voor de BBC. Misschien kun jij aan hem vragen of we elkaar nog kunnen zien voor de persconferentie.'

'Ga ik voor je doen! Hij mist je enorm.' Mila glimlachte om Daley's antwoord. Het stelde haar meer dan gerust.

'Hoe gaan de trainingen?' vroeg ze geïnteresseerd.

'Prima. Je vent is een sterretje hoor. Je kunt zien dat hij hard heeft getraind in Qatar.' Mooizo. Er voor zorgen dat Kyle dat WK kon spelen was één ding. Maar er voor zorgen dat hij dan ook nog eens goed speelde was niet aan haar. Gelukkig was Kyle in bloedvorm en hoefde ze zich daar geen zorgen over te maken.

'Hé gast doe je mee met-' Mila hoorde een bekende stem op de achtergrond bij Daley. Het was de stem waar haar hart sneller van ging kloppen en waar ze vlinders van in haar buik kreeg. Ondanks dat zij en Kyle eergisteren nog gepraat hadden via Skype had ze zijn stem zo gemist.

Daley bedekte zijn telefoon met zijn hand waarna hij seconden later zijn gesprek met Mila hervatte.

'Sorry Matthijs vroeg of ik mee wilde doen met klaverjassen.'

'Matthijs?' vroeg Mila zich hardop af. Ze wist zeker dat ze Kyle had gehoord.

'Ja Matthijs. Ik moet gaan Miel. Ik zie je morgen.'

Verbaasd hoorde Mila aan hoe Daley het gesprek beëindigde.

Wilde Kyle haar nu expres niet spreken. Oh god! Waarschijnlijk was hij er achter gekomen dat ze achter zijn rug om met Billy had gepraat en dat ze nu wist wie hem er in had geluisd. Als ze hem voor de persconferentie nog kon spreken zou ze het hem allemaal uitleggen. Het zou haar niet overkomen dat dit tussen hun in kwam te staan.

Met op zijn gezicht dezelfde lach als Kyle en in zijn handen een bosje bloemen, stond John Bosman Mila op te wachten op Schiphol airport. Vriendelijk sloot hij zijn schoondochter in zijn armen waarna hij haar het bosje bloemen overhandigde.

'Ik ben blij dat je er bent' liet hij haar weten.

'Ik ook glimlachte' Mila terug terwijl ze de bloemen aan nam.

'Had je niet hoeven doen hoor.' Het meisje wenkte naar het kleurige boeket. Waar meerdere gerbera's in voor kwamen, haar lievelingsbloemen.

Precies zoals zijn zoon soms ook deed, haalde John zijn schouders op.

'Zo vaak zie ik je niet. Ik mag best mijn schoondochter verwennen met een bosje bloemen.'

Mila lachte opnieuw en liep vervolgens samen met John naar zijn auto. Het was gemakkelijk dat Kyles ouders nog steeds in Amsterdam woonden. Zo had ze altijd een slaapplek vlak bij de vlieghaven.

'Zoey is er ook' vertelde John vrolijk toen hij over de snelweg naar huis reed.

'Echt?' vroeg Mila verbaasd. De laatste weken had ze niet echt de tijd gehad om met Zoey te praten. Ze was druk bezig geweest met het schrijven van dat artikel. Nadat Billy zijn verhaal had gedaan ging het heel snel. Hij schakelde Mila door naar een oude coach die bevestigde dat Charles Cooper al jaren geleden zich vuil maakte aan omkooppraktijken. Ook had ze verschillende oud teamgenoten van Simon gesproken die een soort gelijk verhaal hadden als Billy. Maar de grootste doorbraak kwam pas toen Mila de persoonlijke assistent van Charles kwam te spreken. Het meisje had al jaren vermoedens en was bereid om Mila informatie te geven uit Charles computer.

Charles Cooper was niet heel zorgvuldig te werk gegaan. Op zijn computer waren bestanden te vinden waarin flink gesjoemeld was. Als een amateur had hij via Paint de Whatsapp gesprekken van Kyle gemaakt. Ook was er een bericht gevonden waarin hij Simon aanspoorde om via Kyles mobiel smsjes te sturen, waarna hij deze berichtjes snel weer moest wissen.

Het zal niet lang meer duren voor Kyle te horen zou krijgen dat hij onschuldig was en dat hij dat WK kan spelen.

'Ja Donny is natuurlijk ook in Zeist waarna Zoey ook maar naar Nederland is gekomen. Ze miste ons en wij haar natuurlijk ook.'

Mila kreeg een lach op haar gezicht. 'Zo gezellig!' kraaide ze enthousiast.

John parkeerde de auto op de oprit waarna hij voor Mila het portier open maakte. Mila grinnikte zachtjes. Nog zo'n tik die Kyle van zijn vader had over genomen. Goh wat miste ze haar vent toch. Gelukkig kon ze hem morgen eindelijk weer in haar armen sluiten.