De Weg Terug

Hoofdstuk 17.

'Waarom lukt me dit nou niet?' Teleurgesteld staarde Mila naar de surfplank die een eindje bij haar vandaan dreef.

'Je voeten staan verkeerd.' Mila keek op en zag de jongen van het restaurant van gisteren staan. Die van het Sex on the beach drankje. Hij droeg enkel een knal groene zwembroek die laag op zijn heupen hing. Zoals Zoey gisteren al zei had hij inderdaad een sixpack.

'Je moet ze iets meer schuin zetten. Als een pinguïn. Dan heb je meer grip.'

'Bedankt.' Mila glimlachte naar de jongen en zwom vervolgens naar haar surfplank. Met twee handen drukte ze zichzelf op om erop te klimmen maar toen haar ene voet de surfplank aanraakte duikelde ze er overheen om aan de andere kant van de surfplank in het water te vallen.

'Zie je wel?' proestte Mila. 'Ik ben hier gewoon niet voor gemaakt.'

Zoey zuchtte. 'Wist ik veel dat je hier zo slecht in was. Ik wilde je nog op geven voor de lessen alleen die zaten al vol' verontschuldigde het meisje zich.

'Ik wil het je wel leren' bemoeide de jongen zich ermee. 'Dan kan je vriendin lekker een paar golfjes pakken.'

Wantrouwend keek Zoey naar de jongen. 'We kennen je niet en ik dacht dat je alleen verstand had van cocktails.'

'Ik ben Cam' grijnsde hij waarbij een paar hagelwitte tanden tevoorschijn kwamen. 'Die strandtent run ik met mijn broer en cocktails zijn zeker mijn ding. Maar surfen is mijn passie.'

Cam drukt zich op op zijn surfplank en ging er op zitten met aan beide kanten van de plank een been. Hij zag eruit als een surfguy uit een film.

'Ik heb wel eens lesgegeven aan kinderen. Geef me twee uurtjes en ze staat net zo op die plank als jou' klonk Cam's stem arrogant.

'Op een plank staan is nog niet surfen' vond Zoey. Zelf had ze er vorig jaar een week over gedaan om de sport onder de knie te krijgen.'

Cam rolde zijn ogen. 'Tel er twee uur bij op en ik zorg ervoor dat ze een paar kleine golfjes kan nemen. Wedden dat het me lukt.'

Een tevreden glimlach verscheen op Zoey's gezicht. 'Oké waar wedden we op?'

'Als het me lukt dat zij op die surfplank blijft staan maak ik mijn geheime cocktails voor jullie. Geloof me die zijn verrukkelijk.'

Zoey klapte in haar handen terwijl haar ogen glinsterden. 'Deal!'

Verbaasd bekeek Mila het tweetal. 'Ho wacht! Heb ik hier ook nog wat over te zeggen? Ik denk niet dat dit een heel slim idee is.'

'Aah we hebben al een afhaker' grijnsde Cam naar Zoey die een boze blik naar haar vriendin zond.

'Kom op Miel, maak eens een beetje lol. We zijn op vakantie.' Zoey's stem klonk boos waardoor Mila toegaf en de surflessen aannam.

'Als je die cocktails maar uit je hoofd zet. Die golven pakken lukt me toch niet'

'Je doet je best maar' gromde Zoey gelijk met Cam zijn 'We zullen zien'.

Mila rolde haar ogen terwijl ze haar best deed om aan de surfplank te blijven hangen.

'Ik zie je over vier uurtjes Miel. Zet hem op.' Zoey wuifde een handkusje Mila's kant op waarna ze op haar gemak met haar handen verder de zee op peddelde. Nu ze Cam had opgezadeld met Mila kon ze eindelijk eventjes surfen.

Cam liep met zijn plank het strand op en wenkte Mila dat ze hem moest volgen.

'Surfen leer je toch in het water' mopperde Mila eigenwijs.

'Bij mij niet' grinnikte Cam waarna hij haar naar beneden trok om in het zand te gaan zitten.

'Zie je die surfers verder op in de zee.'

Mila sperde haar ogen en zag inderdaad verderop een aantal surfers.

'Surfen is een kwestie van vertrouwen. Alles hangt met elkaar samen. Je moet vertrouwen hebben in de plank, de zee, jezelf, je begeleider.' Het laatste woord zei hij met een vette knipoog.

'Leg je plank eens in het zand neer en ga er op staan.'

Vragend trok Mila haar wenkbrauwen omhoog. 'Je zit me toch niet in de zeik te nemen he?'

'Neehee' zuchtte Cam. 'Wat zei ik nou beetje vertrouwen in je begeleider.'

Mila stond op veegde wat zand van haar benen en ging vervolgens op de plank staan. Het was de eerste keer dat die niet meteen kantelde. Wat natuurlijk lag aan het feit dat zand nog steeds de ondergrond was.

'Sluit je ogen eens'

Wat?'

'Je verstond me wel' grinnikte Cam.

'Sluit je ogen' herhaalde hij zijn woorden.

Zuchtend sloot Mila haar ogen.

'Wat voel je?' vroeg Cam haar geïnteresseerd.

'Ehm de wind?'

'Grapjas. Wat nog meer?'

'Veiligheid. Ik heb niet het gevoel dat ik er elk moment af val.'

Tevreden humde Cam.

'En toch voelde je de wind wel. Niet bang dat die je van je plankje afblaast?' Cam zei het met enig sarcasme, toch was het een serieuze vraag.

'Ik ben wel een beetje wind gewend.'

'Precies en zodra je gewend bent aan de golven, kun je niet anders dan op je plankje blijven staan. Hou dat veilige gevoel vast maar doe je ogen maar weer open.'

Mila opende haar ogen waarna ze een aantal keer moest knipperen tegen de felle zon. Ze had een zonnebril mee moeten nemen. Die lag nog op de wastafel van de hotelkamer.

'Dan gaan we nu de zee in' Cam liet Mila alvast de zee in gaan terwijl hij zijn eigen surfplank van de grond pakte. Toen hij opkeek zag hij dat Mila al tot haar middel in het water stond.

'Niet zo ver koala' grinnikte hij.

'Koala?'

'Je klampt je aan die plank vast als een koala aan een boom.'

Mila liep terug naar de plek waar het water maar net je enkels raakte.

'Probeer hier eens op je plank te staan.'

Mila zette haar ene been op de plank maar het water zorgde ervoor dat de plank zich direct verplaatste.

Met zijn benen hielt Cam de plank stil zodat Mila erop kon gaan staan. Zodra Mila op de plank stond liet hij deze los. Even leek Mila recht te blijven staan maar al snel begon ze met haar armen te zwaaien. Cam zag het gebeuren en greep snel haar armen vast zodat ze haar evenwicht niet verloor.

'Rustig koala. Sluit je ogen.' Met de handen van Cam om die van haar sloot ze haar ogen.

'Denk aan een moment waarop je je op je gemak voelde.'

Mila dacht niet aan een moment maar aan een persoon. Kyle. Wat wilde ze graag dat hij de persoon was die haar handen vasthield.

Toen Cam seconden later haar handen losliet en Mila haar ogen weer opende zag ze dat ze een stuk verder in de zee was. Cam stond tot aan zijn middel in het water naar haar te grijnzen.

'Ik zei toch dat je je balans wel zou vinden op die plank.'