De Weg Terug

Hoofdstuk 19.

'Morgen vliegen we terug' beantwoordde Mila de vraag van Kyle.

'Jammer dat jullie niet met de trein gaan. Anders had je Zoey er voor mogen drukken' pestte Kyle zijn zusje die daar natuurlijk meteen op reageerde.

'Dat hoorde ik' krijste ze door de telefoon heen.

'Dat was ook de bedoeling' grinnikte hij.

'Wist ik veel dat jij die foto zo serieus zou nemen?' verweet Zoey hem.

'Het zag er anders heel serieus uit.' Het deed nog altijd pijn als hij terug dacht aan die foto. Ook al wist hij inmiddels dat die nep was. Mila met een ander hij kon dat gewoon moeilijk accepteren. Maar hij realiseerde ook dat hij op dit moment te veel vraagde van Mila. De foto had dus best echt kunnen zijn en dat had hem doodsbang gemaakt.

'Ik mis je' fluisterde hij nu zodat alleen Mila het hoorde. Althans dat hoopte hij.

'Ik jou ook' hoorde hij haar zachte stem zeggen. God wat miste hij haar. Gewoon even haar vasthouden en door die zachte blonde lokken heen strijken. Haar schattige neusje kussen of alleen haar hoofd tegen zijn borstkast voelen.

Het waren vooral de momenten zoals nu dat hij haar meer dan normaal miste. Wanneer hij alleen op zijn hotelkamer zat en zich moest zien te vermaken met rare televisiezenders en puzzelboekjes.

'Wat ga je morgen doen?' veranderde Mila het onderwerp.

'Trainen' zuchtte Kyle. 'David is jarig dus daarna gaan we even naar een club. Palma ofzo heet het.' Hij was er niet heel gelukkig mee maar aangezien hij veel aan David te danken had, kon hij het niet maken om nu niet mee te gaan. Hij was alleen niet van plan lang te blijven. Eén glaasje water en hij zou naar zijn hotelkamer gaan. David zou dat wel begrijpen aangezien hij precies wist waarom Kyle in Doha was.

'Hmm' antwoordde Mila. 'Klinkt wel als een prima dag, toch?'

'Jawel' vond Kyle. Elke dag in Qatar was wel prima. Niet verschrikkelijk, niet leuk eerder noodzakelijk en dus prima.

De volgende dag was een zware training. Kyle baalde dan ook flink toen hij nog eens mee moest een café in om de verjaardag van David te vieren.

Net voordat hij pratend met zijn teamgenoten het café inliep kreeg hij een appje van Mila.

Ik ben geland

Vlug stuurde hij een appje terug. Mila had veel vertraging gehad dat ze nu pas aankwam. Dat kan ook niet anders met al die stakingen van tegenwoordig.

Eenmaal aan de bar bestelde hij een water.

'Alles oké?' vroeg een van zijn tijdelijke teamgenoten toen die naast hem ging zitten aan één van de vele tafeltjes.

'Jawel' antwoordde Kyle. 'Ik mis thuis alleen een beetje.' Sair knikte begripvol waarna ze verder gingen met een gesprek over vliegreizen. De jongen had een hekel aan vliegreizen en ging meestal dan ook op vakantie in eigen land.

'Maar wil je dan nooit eens iets buiten Qatar zien?' vroeg Kyle zich af.

'Nee. Ik ben het liefste gewoon thuis bij mijn familie' begon hij zijn verhaal.

Kyle luisterde aandachtig maar appte ondertussen ook met Mila, die nu in de taxi zat naar huis.

'Nog iets te drinken? Dan kan jij ondertussen even je vriendin appen' knipoogde Sair.

Kyle glimlachte verontschuldigend maar Sair wuifde het weg en liep ondertussen naar de bar.

Op zijn telefoon kwam een foto van Mila binnen in de taxi.

'Ik wou dat je hier was' tikte hij terug terwijl hij naar haar foto bleef staren. Toen hij op keek van zijn mobiel zag hij dat een vrouw de plek van Sair had ingenomen.

'Ben je hier met het voetbalteam?' vroeg ze geïnteresseerd.

'Ja. Ik loop hier niet voor de lol in mijn sportkleren.' Kyle wenkte naar zijn tenue en richtte zich vervolgens weer op zijn mobiel.

'Je bent wel erg gefixeerd op dat apparaat' constateerde de vrouw tegenover hem terwijl ze een slok nam van haar drankje.

Kyle reageerde niet maar keek verbaasd naar het berichtje van Mila.

'Wist je dat het 10 uur en 35 minuten vliegen is van Liverpool naar Doha'

Natuurlijk wist hij dat hij had die afstand weken geleden zelf afgelegd. Dat Mila het uitgezocht had betekende dat zij hem net zo miste als hij haar.

'Tien uur en 34 minuten te veel schat' stuurde hij terug.

'Lekker gezellig dit' verweet de vrouw hem. 'We hoeven niet te praten. We kunnen ook appen als jij dat liever hebt. Mij maakt het niets uit maar dan moet je me wel je nummer geven.'

'Mijn nummer?' mompelde Kyle.

'Ja. Je doet niets anders dan naar dat schermpje te kijken dus kunnen we beter via de telefoon communiceren.'

'Oh dat.' Kyle rolde zijn ogen. Waarom kwamen dit soort types nou altijd op hem af. Waarom gingen ze niet naar Sair of David.

'Mijn nummer staat achter op mijn rug' Kyle glimlachte naar de vrouw waarna hij opstond en richting Sair liep. De vrouw had nu een volledig uitzicht op de rug van Kyle waarin met rode cijfer '16' opstond.

'Maar dat is je rugnummer. Ik wil je telefoonnummer' riep de vrouw ontzet uit.

Kyle draaide zich om en glimlachte nog eens vriendelijk. 'Sorry. Het is het enige nummer wat je van me krijgt.'

'Je had haar ook je bankrekeningnummer kunnen geven' grapte Sair.

Kyle grinnikte zachtjes. 'Lijkt me niet zo slim. Dat bevestigt een beetje de roddels die op het moment rond gaan.'

Sair zette Kyle een glas water voor terwijl de rest van het team 'Happy Birthday' inzette.

'Ik zou het niet proberen. Die arrogante nummer 16 is enkel met zijn telefoon bezig' krijste de vrouw van net boven het gezang uit.

'Ik denk dat hij voor mij wel even een uitzondering wil maken.'

Met een ruk draaide Kyle zijn hoofd om.

'Mila?' riep hij verbaast uit. 'Wat doe jij hier nou?'

Ze had hem tien seconden geleden nog een appje gestuurd.

Mila nam geen tijd om te antwoorden maar stormde op haar vriend af die ze direct omhelsde.

Kyle tilde haar voorzichtig van de grond. Met zijn neus in haar haren snoof hij de geur op van Mila's favoriete shampoo.

'Ik miste je dus toen ik toch al op het vliegveld stond, kon ik me niet inhouden en heb ik de eerste vlucht hiernaartoe gepakt.'

'Maar je zei dat je onderweg was naar huis?'

Mila haalde onverschillig haar schouder op. 'Jij bent mijn thuis.'

'Gekkie' antwoordde Kyle lachend waarna hij zijn lippen liet samensmelten met de hare.