De Weg Terug

Hoofdstuk 32.

Kyle liep de hotelkamer uit die hij deelde met Daley Blind. Op de gang kwam hij Quincy Promes en Georginio Wijnaldum tegen die net terug kwamen van de fysiotherapie. Vriendelijk groette hij het tweetal waarna hij naar de Lobby liep. Hij was op zoek naar Donny en meestal hing die hier wel rond.

Een vijftal was daar aan het kaarten. Vlug keek hij even achter de kaarten van Matthijs de Ligt.

'Hij heeft drie jokers hoor' verzekerde hij Justin Kluivert.

Justin schudde grinnikend zijn hoofd. 'Grapjas, er zitten er maar twee in het pakje vriend.'

Kyle grinnikte nu ook zachtjes. 'Dan weet ik zeker dat hij vals speelt.'

'Bemoei je er niet mee Bosman.' Matthijs duwde Kyle's hoofd weg waarna Kyle zijn aandacht richtte op Donny.

'Kun je iets voor me doen?' vroeg hij zijn zwager. Althans hij ging er vanuit dat Donny dat binnen enkele jaren wel zou worden.

'Kun je me even voor een paar uurtjes dekken?' Het voorbereidende trainingskamp was op de afgelegen locatie in Zeist. Er werd van de spelers verwacht dat ze volledig geconcentreerd waren. Het trainingscomplex verlaten zonder toestemming van de leiding was dan ook niet toegestaan.

'Wat ga je doen?' vroeg Donny terwijl hij een harten twee op het pakje kaarten legde.

'Het geen wat ik de vorige keer heb verpest. Tenminste de voorbereiding erop.'

Direct was Frenkie afgeleid en keek hij niet meer naar het spel kaarten maar naar Kyle.

Donny zette grote ogen op. 'Dat meen je niet? Ja tuurlijk ga je gang. Ik dek je.'

Verbaasd keek Frenkie van Kyle naar Donny. 'Dat Kyle zich schuldig maakt aan matchfixing oké. Maar dat jij hem dekt had ik nooit van je verwacht Don.'

Donny trok zijn wenkbrauwen op. 'Hij gaat geen dingen vervalsen de Jong. Dit gaat heel ergens anders over.'

'Dat zeg jij' antwoordde Frenkie argwanend. 'Ik vertrouw het voor geen ene meter.'

Kyle keek naar de wijzers op zijn horloges. Hij had hier geen tijd voor. Niet nu. Hij had nog maar twee uur voordat het gezamenlijke diner begon. Als hij dan niet terug was zou de leiding het merken. Morgen hadden ze een late training dus dan had hij ook geen tijd.

'Dan ga je maar mee.' Kyle gooide een fietsensleuteltje Frenkies kant op die hem behendig op ving.

'Oh nee' antwoordde de blonde jongen snel. 'Ik ga me niet medeplichtig maken. Daar heb ik veel te veel voor opgebouwd. Ik ga niet mee.'

'Als hij nu weg gaat en dingen gaat vervalsen ben je ook medeplichtig' antwoordde Carel wijselijk.

'Oke dan, ik ga al mee' bromde Frenkie terwijl hij zijn stoel naar achteren schoof en een jack achter zich vandaan griste. Misschien kon hij Kyle van gedachten laten veranderen.

'Maar als je me medeplichtig maakt dan-'

'Jaja, dan vervals ik ook nog even de uitslag van de laatste wedstrijd van Barcelona voor je. Schiet liever even op wil je.'

Frenkie zond Kyle een dodelijke blik maar Carel en Justin konden er wel om lachen. Barcelona had de laatste wedstrijd in de competitie verloren van de nummer 16. Dagen later stonden de kranten er nog steeds vol van.

Schichtig keek Kyle nogmaals om zich heen waarna hij één van de twee fietsen in Frenkies armen drukte. Ook zelf pakte hij snel een van de fietsen en zette het zadel eens stuk hoger. Waarschijnlijk had Memphis hier vanochtend op gefietst.

'Kom laten we snel gaan voordat ze ons ontdekken' Kyle stapte op de fiets waarna Frenkie hem nog steeds argwanend volgde. Waarom was hij ook al weer meegegaan? Misschien om met eigen ogen te zien dat Kyle vals speelde?

Zwijgend fietste het tweetal naast elkaar. Kyle hield eens stevig tempo aan.

'Waarom fietsen we in vredesnaam zo snel' wilde Frenkie weten.

'Omdat het driekwartier fietsen is en als we niet op tijd terug zijn, we op onze donder krijgen.'

Frenkie knikte begripvol. Daar kon hij mee leven.

'En waar gaan we heen dan?'

Kyle antwoordde niet. 'Hoe is het met je enkel?' vroeg hij daarentegen.

'Steeds beter'

'Fietsen is wel goed voor je herstel.'

'Nou misschien moet je me dan maar vaker meenemen op die geheimzinnige uitjes van je.'

Kyle lachte. Hij had deze Frenkie gemist. Bij Ajax had hij het altijd prima kunnen vinden met de speler en ook bij het Nederlands elftal was het niet anders geweest. Tot het moment dat hij uit de selectie bij Liverpool werd gezet. Vanaf toen had hij niets meer van hem gehoord.

Drie kwartier later fietste het tweetal pratend het centrum van Utrecht binnen. Het was al bijna weer als vanouds. Ze hadden het over voetbal gehad maar ook over muziek en hun thuissituaties. Blijkbaar had het huis van Frenkie in Barcelona niet eens een zwembad zoals iedereen beweerde.

Voor een juwelier bracht Kyle zijn fiets tot stilstand.

'Wat gaan we hier doen?' wilde Frenkie weten.

'Geld ophalen' antwoordde Kyle nonchalant. 'Hij is mijn doorsluispost. Ga je mee of blijf je hier wachten?'

Met grote ogen keek Frenkie hem aan. 'Ehm, ik wacht hier wel even.' Vluchtig keek Frenkie om zich heen. Er was hier toch niemand die hen zag? Als dat wel zo was kon hij misschien nog snel een andere winkel in duiken. Al zag hij dat de dichts bij zijnde winkel de Livera was.

Kyle moest moeite doen om zijn lach in te houden toen hij richting de ingang van de juwelier liep. Uiteindelijk draaide hij zich toch lachend om.

'Grapje Frenk. Ik ga een ring uitzoeken om Mila ten huwelijk te vragen.'

Opgelucht liet Frenkie een zucht en volgde hij Kyle de juwelier in.

'Waarom moet dit persé nu gebeuren. Je kan dit ook in januari doen, of je had het een maand geleden kunnen doen' zeurde Frenkie.

Kyle rolde zijn ogen terwijl hij zijn ogen langs de ringen liet glijden.

'Omdat ik iets goed te maken heb. Ik heb het haar eerder gevraagd, zonder ring en toen heeft ze geweigerd. Dus nu moet ik het groter aanpakken.'

'Hmm' mompelde de blonde jongen.

'Die misschien.' Frenkie wees naar een grote ring met veel diamantjes maar toen Kyle hem bekeek wist hij zeker dat dit niet de ring was die Mila mooi zou vinden.

Wat had Suus nu ook alweer gezegd? Slank en Sierlijk?

Een voor een bekeek hij de ringen en al snel had hij er een gevonden waar hij tevreden over was.

'Wat denk je van die' vroeg hij Frenkie.

'Hij is simpel' antwoordde Frenkie schouderophalend. 'Ik dacht dat je het groots wilde aanpakken.' Als hij het groots wilde aanpakken moest hij niet kiezen voor een simpel zilveren ringetje met maar een enkel diamantje. Maar wie was hij om zich er mee te bemoeien.

'Maar wel met een ring die bij haar past.'

'Oké nou jij kent haar beter dan mij dus ik zou zeggen ga ervoor.'

'Dat wordt hem.'