De Weg Terug

Hoofdstuk 1.

~Een half jaar later~

'Gaat hij het opnieuw doen. Gaat Bosman Liverpool voor de tweede keer dit seizoen in de beker redden?' De speaker galmde door het Anfield stadion terwijl Kyle met de bal het zestien meter gebied in rende.

Kyle was bezig aan een uitstekend eerste seizoen bij de Engelse club. Hij scoorde regelmatig waardoor de club op een tweede plek stond in de competitie. Daarnaast had hij in de vorige beker wedstrijd in de laatste minuut gescoord tot opluchting van de hele club.

'Bosman is langs de eerste verdediger, en de tweede en....'

Een luid geschreeuw barstte los in het stadion toen de laatste verdediger Kyle tackelde en hij op de grond belande.

Verontwaardigd stak hij zijn armen in de lucht.

Jordan Henderson haastte zich als aanvoerder naar de scheidsrechter om een penalty te claimen. Die hij kreeg nadat hij de verdediger van de Bristol Rovers een gele kaart had gekregen. Tot verbazing van iedereen was de derde divisie club nog altijd in de strijd voor de beker. Door het hele land werden ze inmiddels gesteund door de stunt die ze elke keer weer veroorzaakten.

'Jij neemt hem' riep de aanvoerder naar Kyle, wat een aantal teleurgestelde blikken opleverde van de andere spelers.

Kyle pakte de bal van de grond en legde hem op de stip neer. Hij observeerde de keeper maar die leek heel rustig te blijven. Het liefste had hij hem wat zenuwachtiger gezien. Uit ervaring bleek dat hij dan net wat eerder ging liggen.

Simon Cooper kwam op hem afgerend.

'Rechts Boven' fluisterde zijn teamgenoot.

Kyle glimlachte en wachtte op het fluitsignaal van de scheidsrechter.

Een seconde na dit signaal rende hij op de bal af, die hij zoals Simon aangaf in de rechter bovenhoek schoot.

De bal was zuiver geschoten alleen redde Danny de derde divisie club voor de zoveelste keer deze wedstrijd. Hij dook de goede hoek in en tikte de bal knap uit de hoek.

'Shitzooi' mompelde Kyle boos.

Teleurgesteld liet Kyle zich op het gras zakken. Dit was DE kans geweest. DE kans om het af te maken en er voor te zorgen dat er over vijf minuten geen verlenging kwam.

Veel tijd om te balen had hij niet want de tegenstander speelde snel weer naar voren dus schoot hij in de verdediging.

Het spel sloeg snel om en de Bristol Rovers waren duidelijk op jacht. Nog een keer persten ze alles eruit wat mogelijk was. De spits haalde uit en koos voor een schot op afstand. De keeper van Liverpool had hier duidelijk niet op gerekend. Hij stond veel te ver van het doel af wat er voor zorgde dat de bal over de keeper werd heen gestift en in het net belandde.

1-0 voor de Bristol Rovers. Het uitvak vierde de overwinning al terwijl Kyle er alles aan deed om die bal nog een keer voor het doel te krijgen.

Echter wilde dit niet lukken en floot de scheidsrechter het duel af.

Liverpool lag uit de beker.

Kyle werd direct door verschillende stafleden naar de kleedkamer geleid. Hij was geen aanvoerder en had hierdoor niet de plicht om na de wedstrijd interviews af te leggen.

Zo zachtjes mogelijk draaide Kyle de sleutel om in het slot. Het was na middernacht en hij wilde Mila niet wakker maken.

'Verdomme' vloekte hij terwijl hij zijn tas in de hoek smeet. Hij had die penalty niet moeten missen.

Zijn gefrustreerde blik verminderde toen hij de televisie in de woonkamer hoorde.

Was Mila nog wakker?

Hij liep naar de woonkamer toe waar hij Mila vredig op de bank zag slapen. De zender waar eerder die avond nog de voetbal op werd uitgezonden galmde nog steeds door het huis.

Kyle zette dan ook direct de televisie uit en liep naar Mila toe. Hij tilde het meisje op om haar in het bed te leggen.

Als vanzelf legde Mila haar hoofd tegen Kyles borst.

Toen hij de eerste tree van de trap opstapte gingen Mila's ogen open.

'Het is niet jouw schuld' fluisterde ze wetende wat haar vriend dwars zat.

Kyle glimlachte en kuste Mila's wang. Nu hij haar in zijn armen had leek die verloren wedstrijd opeens niet meer belangrijk.

'Ssst' fluisterde Kyle waarna hij verder naar boven liep.

Aan de muur van de trap hingen verschillende fotolijstjes van hen met vrienden en familie. Een blik op deze dierbare personen liet hem opnieuw beseffen hoe onbelangrijk die gemiste penalty was. Hij mocht blij zijn dat hij daar vanavond had gestaan, in tegenstelling tot Sem.

'Wat deed je nog in de woonkamer?' vroeg Kyle aan de slaperige Mila.

'Ik wilde op jou wachten' glimlachte het meisje. 'Je leek zo aangedaan' klonk de zachte stem van Mila.

Zoals altijd kende Mila hem als geen ander. Hij was ook aangedaan.

'Ik ben oké' liet Kyle haar weten. Natuurlijk had hij gebaald van de verloren wedstrijd maar zoals Zoey altijd zei 'Het was maar een spelletje.' Het was fijn dat hij iemand in zijn leven had die alles op zo'n nuchtere manier bekeek.

'De volgende keer schiet je hem erin' liet Mila hem weten waarna ze haar ogen weer sloot.

Kyle merkte dat zijn vriendin de laatste tijd erg moe was. Waar ze vooraf hadden verteld dat Mila flexibele werktijden zou hebben, viel dit in de praktijk zwaar tegen. Mila werkte vaak tot 's avonds laat en om niet last te hebben van de ochtendspits moest ze er ook weer vroeg uit.

Zijn vriendin had het zwaarder dan hem hier in Liverpool.

Kyle vroeg zich af hoe lang Mila dit nog vol ging houden voordat ze zou instorten. Eigenwijs als Mila was bleef ze maar beweren dat het allemaal prima ging. Toch had hij al verschillende keren laten door sluimeren dat hij het niet erg zou vinden als ze een paar dagen minder per week zou werken.

In de slaapkamer legde hij Mila in het bed waarna hij de witte dekens over haar heen legde. Op zijn mobiel zette hij de wekker zodat hij op tijd wakker werd en hij zijn vriendin kon trakteren op een ontbijtje voordat ze naar haar werk moest.

Het was veel te lang geleden dat hij Mila had verrast. Ze hadden het beide druk gehad. De laatste keer dat ze samen weg waren geweest was in december. Het werd tijd dat ze weer een eens een momentje samen hadden.

Zachtjes nestelde Kyle zich tegen Mila aan waarna hij zijn ogen sloot en al snel in slaap viel.