De Weg Terug

Hoofdstuk 21.

Daar is dan eindelijk het hoofdstuk. Sorry dat jullie er wat langer op moesten wachten. Toen ik donderdag avond mijn laptop aanzette om een hoofdstuk te uploaden ging dat ding niet meer aan. Ik de volgende dag naar de maker bij ons in het dorp, bleek dat de moederbord stuk was en deze ook niet meer gemaakt kon worden. Uiteindelijk dus een nieuwe laptop gekocht. Gelukkig konden al mijn bestanden overgezet worden, anders denk ik dat jullie nog langer hadden moeten wachten. 

'En goedgekeurd?'

Mila keek naar het blauwe klapstoeltje waar ze op zat.

'Eh ja hoor, hij zit prima.'

'Mooi! Dus je kan het daar wel 90 minuten op vol houden'

Mila knikte haar hoofd. 'En het gras?' vroeg ze haar vriend.

'Wel oké. Beetje hobbelig maar ik heb net gevraagd en ze gaan er over twee maand nog een nieuwe grasmat in leggen.'

'Het is hier wel lekker koel' zuchtte Mila opgelucht.

Kyle ging op het stoeltje naast die van Mila zitten. 'Die airco werkt inderdaad goed, maar in een vol stadion kan het wel wat warmer zijn.' Over de temperatuur verschillen maakte hij zich misschien nog wel meer zorgen dan over de hitte zelf. Met zulke grote verschillen kon je gemakkelijk ziek worden. Vooral topsporters die toch al meestal op het randje hobbelden als het om weerstand ging.

Mila haalde haar schouders op. 'Ik ben allang blij dat het hier niet zo warm als buiten is.' En ze baalde flink dat ze niet een vest had meegenomen. Het was hier binnen gewoon koud. Zo koud dat ze zelfs een beetje begon te rillen.

Kyle merkte het op en trok snel zijn sportshirt uit.

Verbaasd keek Mila naar de Kyles blote borstkas. Dit was nou niet het moment om te pochen met zijn perfecte lichaam. Ze zag gewoon dat hij veel uren in de gym van het hotel had doorgebracht.

'Trek aan' Kyle trok het shirt over Mila's hoofd heen en hielp haar in de mouwen. Haar armen waren nu veel meer bedekt en toen Kyle zijn armen ook nog eens om haar heen sloeg, werd ze al snel warmer.

Na een aantal minuten stopte ze met rillen.

'Oké als ik nog even een balletje ga trappen?'

Mila knikte en liet Kyle los. Behendig liep hij de grote tribune af naar beneden.

Op het veld schoot hij een aantal keer op doel en deed hij een aantal trucjes met de bal. Als hij zo op het veld stond had hij had gevoel dat hij weer tien jaar oud was en met Sem zat te voetballen op het veldje bij hem in de buurt.

Minuten vlogen voorbij zonder dat hij het door had. Enkel hij en de bal. Toen het hem na bijna een uur eindelijk lukte om vanuit een omhaal op twintig meter afstand te scoren keek hij trots naar de tribune, naar de plek waar Mila zat. Of eerder de plek waar Mila had gezeten. Het hele stadion was leeg. Mila had het stadion verlaten.

Nerveus speurde hij het hele stadion af en draaide een rondje om zijn as. Toen hij 180 graden was gedraaid zag hij Mila staan. Grijnzend in de andere goal.

'Beetje makkelijk of niet Bosman? Scoren in een leeg doel. Laat maar eens zien wat je kunt als er wel iemand in staat.'

Kyle rende naar de andere kant van het veld en trok vragend zijn wenkbrauwen op. 'Serieus?'

Mila trok wat harder aan de bandjes van de keepershandschoenen om ze strakker te trekken.

'Zie ik eruit alsof ik een grapje maak?'

Kyle grinnikte zachtjes. Zijn shirt was veel te groot voor Mila. Haar short was helemaal verdwenen onder het rode sportshirt. Heel serieus zag het er daardoor ook niet uit. Dan had hij het nog niet eens over haar lengte, waar hij met gemak een bal overheen kon stiften.

'Weet je het zeker?' vroeg hij aan Mila terwijl hij de bal op de stip zette. Hij wilde niet dat ze zich ging bezeren.

Mila plaatste haar handen in haar zij. 'Kom maar op Kyle.' Ze kreeg weer de boze blik in haar ogen en met haar volledige concentratie vond Kyle haar super sexy.

Kyle nam een paar passen naar achteren. Keek naar het doel. Keek vervolgens weer naar de bal en schoot hem in de rechterkruising. Althans dat was het plan. Mila strekte haar volledige lengte uit en tikte de bal knap uit de kruising.

Verbaasd klapte hij in zijn handen. 'Wauw Miel. Die was goed' schreeuwde hij trots naar zijn vriendin.

Mila leek niet onder de indruk en schopte de bal terug zijn kant op.

'Is dat alles wat je kan Bosman?'

Kyle zuchtte, legde de bal op de stip en deed weer een paar passen naar achteren. Naar een blik te hebben geworpen op het doel schoot hij de bal opnieuw op het doel. Dit keer waren het Mila's vuisten die de bal tegen hielden.

Ongelooflijk schudde Kyle zijn hoofd. 'Hoe kan het dat jij die ballen tegenhoudt?'

'Ik heb twee broertjes Kyle. Ik moest vroeger altijd al keepster spelen.'

Mila schoot de bal weer Kyles kant op waarna hij deze behendig opving.

'Nou ga je het net nog raken of niet?' daagde Mila hem uit.

'Ja madame' zuchtte Kyle waarna hij weer een aanloop nam en de bal op het doel schoot. Ook deze bal haalde Mila uit het doel.

'Ben ik nou echt zo slecht in penalty's' vroeg Kyle zich af. Hij plofte in het gras neer naast Mila en keek haar hopeloos aan. Grinnikend gaf Mila haar een duwtje.

'Je bent er inderdaad niet heel goed in nee.'

'Hoe kan het dat jij die ballen er zo gemakkelijk uit tikt terwijl andere keepers er duidelijk moeite mee hebben.'

Mila liet haar hand langs Kyles gezicht glijden en kuste zijn lippen. 'Ik ken je Kyle. Wat je voelt, wat je ziet en wat je denkt. Ik heb het allemaal door.'

'Lekker dan' mompelde Kyle hij liet zich achterover vallen in het gras en keek tegen het dak van het stadion aan.

'En heel misschien kennen die keepers het gouden trucje niet.'

'Het gouden trucje?'

'Uhu' antwoordde Mila overtuigend.

'Ooit tijdens rijles op je donder gekregen van je rijinstructeur dat je je ogen op de weg moet houden.'

'Vast wel. Ik kan het me niet meer zo goed herinneren.'

'Nou ik vaak genoeg' zuchtte Mila. 'Zo vaak dat ik me zijn woorden nog precies herinner. Ogen voor je op de weg houden want waar je naar toe kijkt daar ga je naar toe.' Mila trok een paar grassprietjes uit de grasmat.

'Als je dan even naar die leuke kalfjes in het weiland naast je keek ging je stuur automatisch ook die kant op en voor je het wist reed je al bijna in de berm.

'Wat wil je daarmee zeggen?'

'Dat je niet naar de hoek moet kijken waar je de bal in gaat schieten. Waar je naar toe kijkt daar gaat-ie naartoe.

'Mila dat is zo slim!' riep Kyle uit terwijl hij direct rechtop ging zitten.

'Weet ik toch?' grinnikte Mila.

'Nog een keer?' vroeg Kyle als een klein kind aan Mila. Hij wilde haar laten zien dat hij niet slecht was in het nemen van penalty's. Maar nog harder wilde hij laten zien wat hij met haar advies kon doen.

Mila schudde haar hoofd. 'Heb je niet nodig lieverd. Straks tijdens die finale schiet je de bal in één keer in het net.'