De Weg Terug

Hoofdstuk 26.

Er waren maar weinig steden in Europa die in september zo fijn waren als Amsterdam. Maar aangezien dit Kyles thuisstad was, was hij waarschijnlijk bevooroordeeld. Het zonnetje scheen aangenaam en de bladeren begonnen te veranderen in mooie kleuren. De Amsterdamse grachtjes had hij gemist toen hij zijn wel bekende route nam richting 'De Toekomst'.

'Kyle jongen wat doe jij hier nou?' Daley Blind stopte met het partijtje en rende het hele veld over om tot stilstand te komen voor de boarding waar Kyle stond.

'Vragen of we roomies kunnen worden tijdens het WK' grijnsde Kyle naar zijn beste vriend.

'Met jou altijd' glimlachte Daley terug hem een high five gevend.

'Betekent dit dat je bij de selectie zit?' vroeg Daley zich af.

'Kyle haalde zijn schouders op. We gaan ons best ervoor doen. Ik train deze laatste acht weken met jullie mee en als tegenprestatie coach ik de jongens van 13.'

'Volgens mij klop je altijd bij Ajax aan als je weer in vorm wilt komen' grinnikte Daley.

'True' grijnsde Kyle. 'Ze zijn de enige die altijd vertrouwen in mij hebben.'

'Kom dan stel ik je aan een paar jonkies voor.'

Kyle verstevigde zijn grip om de boarding en sprong er vervolgens zonder al te veel moeite overheen. Samen liepen de twee vrienden naar de groep die nog steeds bezig waren met de training.

'Vinden ze het niet erg dat we ze storen?' vroeg Kyle aan Daley een blik werpend op de trainer die hij niet zo goed kende.

'Nee joh. Jij hoort er vanaf nu toch ook weer bij.'

Kyle groette de nieuwe coach waarna hij Daley volgde naar de 'jonkies' zoals hij ze noemde.

'Kenneth Taylor' wees Daley een blonde jongen aan. 'Beetje de Donny van de Beek van onze tijd.'

Kyle grinnikte en schudde de jongen een hand. 'Zie het maar als een compliment. Ik mag Donny graag' vertelde Kyle vriendelijk.

'Jurriën Timber, beetje de Matthijs de Ligt van onze generatie. Al moet hij uitkijken voor zijn broertje want ze zeggen dat die nog beter is.' Kyle zag in eerste instantie geen gelijkenissen maar waarschijnlijk waren beide verdedigers kopsterk.

Kyle schudde ook deze jongen een hand terwijl hij met zijn andere hand Daley een duwtje gaf.

'Je moet ze niet met andere spelers vergelijken dat is onbeleefd' verweet hij zijn vriend. In zijn jeugd had hij altijd een hekel gehad aan die eeuwige vergelijkingen. Je was gewoon jezelf en niet meer dan dat.

Van geen kwaad bewust liep Daley naar de volgende jongen.

'Issam El Maach, de Onana van onze tijd.'

Kyle schudde opnieuw de hand van de speler en knikte vervolgens naar Daley.

'Daley Blind. Velen vergelijken hem met Danny Blind. Komt niet door hun achternaam hoor. Komt omdat ze het niet verder hebben geschopt dan Ajax' grapte hij.

De jonge spelers grinnikten voorzichtig terwijl Daley verontwaardigd Kyle een duwtje gaf.

'Hallo ik heb nog voor Manchester gespeeld hoor.'

'Alsof dat een succes was' antwoordde Kyle terug.

'Oké misschien heb je gelijk. Maar er gaat niets boven de mooiste club van Nederland. Dat zou jij moeten weten Bosman.'

Kyle grinnikte zachtjes en knikte vervolgens. 'Helemaal waar Blind.'

Hij gaf Daley een schouderklopje waarna hij richting Carel liep.

'Hoe is het?' vroeg Carel meteen belangstellend.

'Wel oké, heb de vorm weer te pakken.'

Carel glimlachte opgelucht. 'Mooi. Ik begon me al zorgen te maken toen ze me vertelde dat je me met gemak zou kunnen verslaan met FIFA.'

'Inmiddels niet meer hoor, ik heb dat spel in geen weken gespeeld. Je blijft nog altijd mister FIFA.'

'Fijn' verzekerde Carel hem toen ze richting de zijkant van het veld liepen. De coach had de training gestopt en eigenlijk moest Carel nog uitlopen met de rest van het team maar hij praatte veel liever bij met Kyle.

'Hoe is het met Mila?' wilde Carel weten.

'Iets minder. Die loopt al zo'n drie weken in het gips. Ik heb voorgesteld om naar huis te komen, alleen die meid is zo eigenwijs dat ik het huis niet binnen kom zolang ik nog niet bij de definitieve selectie zit.'

Carel gniffelde. 'Zo ken ik haar weer. Je zit flink onder de plak.'

Kyle haalde zijn schouders op. 'Zolang het bij Mila is, vind ik het helemaal prima.'

De jongens liepen een stukje verder waarna ze in het gras neerploften.

'Hoe is het met jou dan? Ik hoorde dat je samen bent met Mila's opvolger.'

Carel zette grote ogen op. 'Wauw dat dat nieuws zelfs Liverpool en Qatar had bereikt was me even ontgaan.'

Kyle grinnikte even. 'Draai er nou maar niet om heen vriend. Wanneer ga ik haar zien? Is ze net zo leuk als Mila?'

Carel sloeg zijn ogen neer en pulkte een paar grassprietjes uit het groene gazon. 'Niet en nee. Het is uit. Als het tenminste al ooit aan is geweest. Ze zat nog in der proefperiode en gebruikte mij blijkbaar om aan een vast contract te komen. Ik kwam er net op tijd achter dat ze al een vriend had.'

'Niet?' riep Kyle verbaasd uit maar Carel knikte tevergeefs zijn hoofd.

'Wat kut voor je man' vond Kyle.

Onverschillig haalde Carel zijn schouders op. 'That's life. De ene heeft ongeluk in de liefde en de ander wordt beschuldigd van matchfixing.'

Kyle liet zijn hoofd achterover vallen. 'Praat me er alsjeblieft niet over' zuchtte hij.

'Maar hoezo wel een WK en niet in de competitie spelen?' wilde Carel weten.

Kyle zuchtte nogmaals. 'Ik was even vergeten dat je altijd zo nieuwsgierig was.'

'Ik ben nu eenmaal graag met alles op de hoogte en draai er nou niet om heen vriend' gebruikte Carel Kyle's woorden overdreven grijnzend tegen hem.

Kyle schudde lachend zijn hoofd.

'Het is simpel wijsneus. De aanklacht ligt alleen nog maar bij de Engelse bond. Zodra zij die doorspelen naar de FIFA ben ik echt fucked up. Ik mag in mijn handen knijpen tot de start van het WK als dat niet gebeurd.'

'En als dat wel gebeurd?'

'Dan word ik waarschijnlijk ook geschorst voor de interlands en zit mijn WK erop.'

'Ik vraag me op dit moment echt af wie hier zich het rotste mag voelen?'

'Jij' verzekerde Kyle hem. 'Ik ben er maanden geleden al overheen gekomen.'