De Weg Terug

Epiloog

13 mei 2029

'Maar mama, gaat papa na vandaag dan nooit meer voetballen?'

Mila draaide zich om en richtte zich tot haar vier jarige dochter.

'Jawel maar niet meer in dit stadion.'

Fenna keek om zich heen. 'Misschien vind ik dat wel niet zo erg.'

Mila glimlachte en trok het linker staartje van Fenna recht. Zelf wist ze niet goed wat ze er van moest vinden dat Kyle zijn profcarrière beëindigde. Hij had nog makkelijk een jaartje meegekund maar niets was mooier dan je voetbalcarrière afsluiten op je hoogtepunt. Zelfs voor Kyle, die deze sport zo mooi vond dat hij er veel voor liet.

Twee jaar geleden was Kyle na vier succesvolle jaren bij Barcelona terug gekeerd bij Ajax. Hij had veel in zijn carrière gewonnen. Wereldkampioen, drie titels met Barcelona, een derde plek op het Europees kampioenschap.

Maar één ding wilde hij persé nog binnen harken en dat was die champions league titel met Ajax, die ze in 2019 waren misgelopen. Natuurlijk was het niet hetzelfde als toen. Maar toen Donny en Matthijs beide aangaven weer terug te gaan naar Ajax was voor Kyle die beslissing ook heel gemakkelijk geweest. Wat het drietal niet had verwacht, was dat Frenkie het jaar erop ook volgde. Hij zag er net als Kyle een uitdaging in en wilde wel weer eens wat anders. Het was inmiddels alweer een week geleden dat ze de beker met de grote oren voor het eerst konden tonen in Amsterdam en dus die champions league titel hadden weten binnen te slepen. Vandaag kon dat feest worden uitgebreid als ze ook nog eens wisten te winnen van FC Utrecht en daarmee landskampioen werden.

'Wat heb jij je nageltjes mooi rood gelakt' glimlachte Zoey lief naar Fenna terwijl ze haar drie maanden oude baby in een draagzak bij zich hield.

'Praat me er niet van' zuchtte Mila terwijl ze met een nijdige blik naar de vingers van Fenna keek.

'Is mama jaloers?' vroeg Zoey aan Fenna die schuldig haar hoofdje boog.

'Nee mama is een beetje boos' liet Mila weten. 'Ze heeft die nagellak niet alleen op haar vingers gesmeerd ook op de gordijnen, het dekbed, het behang en zo'n beetje alles wat er nog meer in haar kamer staat.'

'Niet?' riep Zoey uit terwijl ze moeite moest doen om haar lach in te houden. Fenna leek soms net iets te veel op Kyle. Ze had zijn ogen, zijn volle lippen en zelfs hun karakters kwamen overeen. Zoals het er naar uitzag waren zijn genen het sterkste.

'En kon je het er nog vanaf krijgen?'

Mila haalde haar schouders op. 'Geen idee. We moesten hierheen dus ik heb de schade nog niet kunnen inschatten. Ik gok zo dat ons hele huis vanavond naar nagellak remover ruikt.'

'Ach het levert je in ieder geval inspiratie op voor een nieuw artikel' troostte Zoey haar.

'Dat is waar.' Sinds ze zwanger was van Fenna had ze een nieuwe rubriek aan haar tijdschrift toegevoegd genaamd 'Mommy talk'. Hierin beschreef ze alle streken die haar kinderen uithaalden. Gewoon om te laten zien dat alles nu eenmaal niet altijd perfect ging en helemaal niet met kinderen.

'En waar heb je de andere terror gelaten?'

'Scott zit te slijmen bij oma.' Grinnikend wees Mila naar Kyle's moeder die Scott uit een glas liet drinken. Natuurlijk liep de helft er naast en zat haar licht groene jurk nu volledig onder de limonade.

'Ik denk echt dat deze wat rustiger wordt.' Mila legde haar hand op de bolling van haar buik. 'Nu is ze tenminste nog wel rustig.'

'Reken je maar niet te rijk' waarschuwde Zoey haar. 'Kes was ook super rustig toen ze in mijn buik zat, maar nu huilt ze de hele nacht door.'

Mila glimlachte en streelde even over het hoofdje van Kes. 'Gaat vanzelf over Zo, voor je het weet gaat ze naar de basisschool.'

Zoals verwacht begon Ajax de wedstrijd goed. Binnen twintig minuten stond het al twee nul, wat niet verrassend was. Vorige week hadden ze de champions league nog gewonnen van Real Madrid. Daarmee vergeleken was elke eredivisie club eigenlijk ver onder hun niveau.

Tijdens de rust liep Mila met Fenna naar de toiletten. Toen ze Suus bij de wasbakken zag staan begroette ze haar vriendelijk.

'Zenuwachtig?' vroeg ze het meisje.

Suus haalde haar schouders op. 'Nee.'

Haar ogen gingen naar de spiegel waarna ze recht in Mila's ogen keek.

'Of nou ja eigenlijk wel' zuchtte ze.

Mila plaatste haar hand voor haar mond zodat Suus niet zou zien dat ze stond te lachen.

'Hij heeft er gewoon zo hard voor gewerkt. Straks komt hij er weer niet in. Ik weet gewoon dat hij dan teleurgesteld is. Deze wedstrijd is speciaal voor hem. Juist omdat het Kyle zijn laatste is.'

'Het komt goed' beloofde Mila waarna ze Suus een knipoog gaf en Fenna het hokje in loodste.

Mila kon slecht liegen en dat was ook precies de reden waarom ze zich nu snel uit de voeten maakten. Anders zou ze haar mond weer voorbij praten en was het moment voor Suus veel minder speciaal. Want dat haar vriend binnen een halfuurtje zou invallen was al zo goed als zeker.

Vlak voor de tachtigste minuut scoorde Kyle zijn allerlaatste doelpunt. Drie minuten later ging namelijk het bord van de vierde official omhoog. Toen Mila dit doorhad stond ze op en begon ze te klappen. Niet veel later barste er een luid applaus los in de Johan Cruijff Arena.

Kyle keek nog een laatste keer om zich heen, bedankte het publiek en rende vervolgens richting de zijlijn. Niet naar de plek op het veld waar hij zo dicht mogelijk bij stond maar rechtstreeks op de dug-out af. In zijn laatste minuut had hij schijt aan die regel waar de laatste jaren zo erg op werd gehamerd. Voor deze ene keer zag zelfs de scheidsrechter het even door de vingers, en werd Kyle niet bestraft wegens tijdrekken.

'Oh mijn god! Is dat Lucas?' riep Suus blij uit toen ze de jonge speler langs het veld zag staan. Helemaal klaar voor zijn invalbeurt.

'Dat is Lucas' bevestigde Mila grijnzend.

De speaker in het stadion moedigde de toeschouwers nogmaals aan een laatste keer te klappen voor Kyle. In de tussentijd was Kyle bij de zijlijn aangekomen en omhelsde hij Lucas.

'Zet hem om' grijnsde hij naar de speler die hij meer dan tien jaar geleden zelf had getraind. Op het trainingsveld zag hij regelmatig zichzelf terug in Lucas. Puur omdat hij degene was die hem die dingen had geleerd.

'Vanaf nu moet jij het doen knul. Knal die ballen erin. Jij wordt een nog betere spits dan mij dat weet ik zeker! Honderd procent.'

Kyle omhelsde Lucas nogmaals waarna hij naar de dug-out liep en eerst de coach omhelsde en vervolgens de reserve spelers. Dit was het dan voor hem. Het zat er op. Hij had zoveel mooie jaren gehad, die hij het liefste allemaal nog eens beleefde. Maar hij keek ook zo erg uit naar het leven na de voetbal. Met Mila eten in restaurants zonder op te moeten letten hoeveel kolhydraten zijn gerecht bevatte. Met Fenna en Scott in de tuin voetballen zonder zich in te houden om bang te zijn een spier te verreken. En bij zijn derde kindje hoefde hij straks eindelijk niet bang te zijn dat het zo'n eigenwijs kreng was, die natuurlijk net op een wedstrijddag de buitenwereld wilde bewonderen.

Pas toen Kyle rustig in de dug-out zat hoorde hij dat de speaker nog steeds door ratelde.

'Tien jaar geleden was het zijn coach, zijn voorbeeld en nu is het zijn teamgenoot en vriend. Dames en heren Kyle Bosman geeft het stokje over aan debutant Lucas Kuipers.'

Kyle keek naar Lucas die al snel zijn eerste bal contact had. Met het gemak waarmee die jongen speelde, zou hij binnen de kortste keren veranderen in een sterspeler. Dit was de toekomst. Lucas in het veld en hij in aan de kant van het veld. En heel eerlijk voelde hij zich daarbij veel beter dan hij had gedacht.

Hij keek naar het plekje op de tribune waar Mila zat. Vluchtig zwaaide hij naar haar waarna hij eerst Mila's mini versie terug zag zwaaien en vervolgens Mila zelf. Zijn meisjes zaten naar hem te kijken terwijl Scott als enige geconcentreerd naar het veld keek en zag hoe Lucas zijn allereerste doelpunt maakte.