De Weg Terug

Hoofdstuk 43.

'Ik heb er gewoon geen goed gevoel bij' zeurde Frenkie een dag later toen de spelers zich warm liepen op het veld.

'Omdat ik niet speel?' grinnikte Kyle.

'Vind je het logisch. Jij wist het vaakst van ons allemaal het net te vinden.'

'Het komt vast wel goed' probeerde Kyle hem gerust te stellen.

Toen de Engelse ploeg het veld betrad, liep Billy Davids gelijk op Kyle af. Vriendschappelijk sloeg Kyle een arm om zijn teamgenoot van Liverpool heen. Ze hadden de afgelopen dagen regelmatig gebeld maar hadden nog niet de gelegenheid gehad om elkaar te zien.

'Nogmaals bedankt' glimlachte Kyle naar de lange verdediger.

'Houd nou eens op met die bedankjes. Ik was het je verschuldigd om Simon erbij te lappen en ik heb er veel te lang mee gewacht.'

'Weet ik. Maar ik wilde je toch nog persoonlijk bedanken.'

'Je speelt niet?' vroeg de Engelsman. Hij had zojuist in de kleedkamer de opstelling gezien en was verbaasd dat hij Kyle er niet tussen had zien staan.

'Nee het voelde niet goed om te spelen.'

'Vanwege hem?' Billy wenkte naar Simon die van plan was naar het tweetal toe te lopen. Echter veranderde hij zijn koers toen Billy hem een dodelijke blik gaf. Van de arrogante speler die hij een aantal weken geleden nog was, was niets meer over. Bijna kreeg Kyle medelijden met hem. Bijna.

'Ook, maar ook de Engelse supporters. Ze zijn nogal overtuigend.'

'Vertel mij wat' bromde Billy. 'Je geeft ze nu wel hun zin' vulde hij aan.

'Maar we zullen alsnog winnen' grijnsde Kyle terug.

'We zullen zien Bosman, we zullen het zien' mompelde Billy. Hij schonk Kyle een vriendelijke glimlach en rende vervolgens weer terug naar de Engelse selectie.

'Hé dat je niet speelt betekent niet meteen dat je vriendjes moet worden met de tegenstanders' grijnzend sprintte Donny door de opgestelde pionnen.

Kyle schudde lachend zijn hoofd en volgde de middenvelder. Donny wist best dat Kyle en Billy al ruim een jaar vrienden waren.

'Ik denk niet dat ze me in Engeland nog moeten' grapte hij terug.

'Ach je weet wat ze zeggen. Haat reacties komen voort uit jaloezie.'

'Je weet wat ze zeggen haat reacties zijn niet de moeite waard om over te praten Don.'

Na een warming-up van een kwartier liep de gehele selectie weer terug richting de kleedkamer.

Kyle verwisselde het trainingsshirt voor het wedstrijd shirt en trok daar vervolgens zijn trainingspak over aan.

'Nog plannen om er in te komen?' vroeg Frenkie hoopvol omdat Kyle zijn wedstrijdshirt had aangetrokken.

'Als jou dat gerust stelt, dan zeker Frenk.'

'negenentachtigste minuut kopbal?' lachte hij terug.

'Gaan we voor' glimlachte Kyle.

Voorzichtig liet hij het kettinkje van Sem door zijn hand glijden. Wat moest hij hier nou mee. Hij had het Sem beloofd, dat hij er zou zijn wanneer Kyle een eindtoernooi speelde.

'Geef maar hier' klonk Daley's stem.

Verbaasd keek Kyle op naar de zwarte krullen van Daley.

'Dat kettinkje geef maar hier. Ik draag hem wel op het veld.'

'Maar je zei dat..-'

'En daar heb ik spijt van. Sem zal er bij zijn vanavond en als dat ding net zoveel geluk brengt als jij zegt, kunnen we dat goed gebruiken.'