De Weg Terug

Hoofdstuk 44.

'Oh god, ik ben zenuwachtig' kirde Zoey toen ze al voor de vierde keer deze avond naar de toiletten liep.

'Het is maar een wedstrijd' antwoordde Mila nuchter. 'Wat kan er gebeuren? Morgen wordt het gewoon weer maandag hoor.'

'Ja maar aankomende twee uur bepaald wel of ik morgen met een kater wakker word of met een-'

Zoey viel stil en keek bedenkelijk.

'Eigenlijk heb je gelijk Miel. Of ze nu winnen of verliezen ik denk dat ik morgen sowieso met een kater wakker word.'

Mila grinnikte en volgde Zoey de toiletten in. Zoey verdween in een hokje terwijl Mila bij de wasbakken bleef staan. Voor de spiegel gooide ze haar blonde haren naar voren om het vervolgens boven op haar hoofd vast te maken in een knot.

'Ze zijn in ieder geval al ver gekomen' vond Mila.

'Nu klink je alsof ze al verloren hebben' klonk Zoey verontwaardigd.

'Brazilië is nu eenmaal goed. Neymar is niet voor niets topscoorder van het toernooi.'

'Let op mijn woorden Miel. Vanavond komt daar verandering in.' Het hokje van de wc ging open waarna Zoey naar buiten stapte.

'Je broer?' vroeg Mila. Ze zette een stap opzij zodat Zoey bij de wasbakken kon.

Zoey knikte haar hoofd. 'Ik ken Kyle. Geloof me hij aast al op die titel sinds hij kan lopen.'

'Toen was jij nog niet eens geboren' ging Mila lachend tegen Zoey in.

Zoey haalde haar schouder op. 'Je weet wat ik bedoel.'

Mila en Zoey liepen pratend terug naar de tribune totdat Mila een hand op haar schouder voelde. Snel kantelde ze haar hoofd om in het gezicht van Kyle te kijken.

'Ik heb je overal gezocht' riep hij gehaast uit.

'Ik was bij de toiletten' verantwoordde Mila zich. 'Moet jij trouwens niet over tien minuten op het veld staan.'

'Ik moest je daarvoor nog zien.' Kyle liet zijn meest charmante glimlach zien waardoor Mila begon te blozen.

'En ik moest je dit geven.' Uit de zak van zijn trainingsvest haalde hij een zilveren kettinkje. Sems kettinkje.

'Ik weet niet of dit het juiste moment hiervoor is Kyle' mompelde Mila naar hem.

'Jawel dat is het' Kyle keek achterom waar een steward zat te wenken dat hij terug moest om zich klaar te maken om het veld op te gaan. Het kon Kyle echter geen moer schelen. Hij zond hem een dodelijke blik waardoor de steward het vertikte om tussen het tweetal te komen. Net goed!

'Het is je bijgeloof' riep Mila uit. 'Straks brengt het ongeluk als je hem deze laatste wedstrijd niet om hebt.'

'Jij bent mijn bijgeloof.' Kyle vouwde zijn handen om Mila's wangen en keek haar in haar fel groene ogen. 'Zolang jij er bent speel ik goed. Ik kan trouwens niet wachten om te zien hoe je reageert op je laatste cadeau.'

Nog altijd niet overtuigt vermeed Mila zijn blik. Als ze in zijn ogen zou kijken, zou ze deze discussie honderd procent verliezen. Eén blik en ze was verloren.

'Maar Sem zou er bij geweest willen zijn' hielp ze hem herinneren.

'Klopt' gaf Kyle toe. 'Maar dan had hij hier naast jou op de tribune gezeten en stond hij niet bij mij op het veld.'

Op het moment dat Kyle zijn armen om Mila heen sloeg vonden zijn lippen de hare. Voordat de steward echt boos werd verbrak Kyle de zoen en keek hij nogmaals naar het kettinkje.