De Weg Terug

Hoofdstuk 13.

'Mila alsjeblieft. Ik wil niet met ruzie gaan slapen.' Kyle kroop bij Mila in bed maar Mila draaide zich meteen om.

'Miel toe nou.' Kyle legde zijn hand op Mila's schouder.

'Niets geen toe nou Kyle. Ik trouw niet met je' snauwde ze zijn kant op.

'Nee dat had ik al begrepen' mompelde Kyle.

'Ik weet dat het stom van me was om je op die manier te vragen maar Donny zei dat-'

'Dus als Donny zegt dat je me moet vragen doe je dat opeens.' Verontwaardigd draaide ze zich om en trok Mila haar wenkbrauwen op.

'Ik wil met jou trouwen Kyle. Alleen met jou. En niet omdat Donny het je influistert.'

'Dus je wilt wel met me trouwen?' vroeg Kyle nu.

Mila knikte haar hoofd. 'Maar niet nu. Niet omdat jij naar Qatar gaat en niet omdat Donny je heeft lopen opjutten. Ik wil dat het vanuit jezelf komt.'

Kyle sloeg zijn arm om Mila's schouder en kuste haar hals. 'Je weet dat ik van je houd, toch?'

Hij wilde niet dat Mila door dit mislukte huwelijksaanzoek aan zijn liefde voor haar ging twijfelen.

'Ik weet het' glimlachte Mila al iets minder boos.

'Mooi. Ik zal beter mijn best doen en je nog een keer vragen. Die keer zal je wel 'ja' zeggen. Ik ga dit niet opgeven.' Zijn ogen stonden zo vastbesloten dat Mila's hart er sneller van ging kloppen.

Kyle streelde de blonde lokken van Mila's haren en verborg zijn gezicht in haar hals.

'Ik wil ook niet dat je het opgeeft' fluisterde ze terug

Mila streelde zijn wang en kuste het topje van Kyles neus.

'Kyle?' murmelde ze.

'Ja?' vroeg Kyle bezorgd.

'Zullen we het niet meer over Qatar hebben. Als we doen alsof het niet voorstelt, voelt het misschien ook wel zo.'

Kyles hart brak bijna van de manier waarop Mila haar woorden uitsprak. Al dagen hield ze zich groot en deed ze alsof het haar niets deed dat hij tien weken aan de andere kant van de wereld was. Even was hij bang geweest dat Mila hem het liefste vandaag nog zag vertrekken in plaats van morgen. Dat ze toegaf dat zij het ook moeilijk vond verscheurde zijn hart. Mila deed alsof het haar niets uitmaakte voor hem. Zodat hij met een gerust hart naar Qatar kon vertrekken en hij zich geen zorgen maakte over haar. Die meid dacht verdomme ook altijd aan een ander. Dat Mila er zo nonchalant over deed had hem juist wel veel zorgen opgeleverd.

'Al jij dat wilt' antwoordde hij terug. 'Ik wil alleen niet dat je je gevoelens verbergt. Je mag je best kut voelen dat ik weg ga.'

Hij liet Mila hier achter in een stad zonder haar familie en vrienden. Een stad die ze niet eens goed kende omdat ze er nog niet eens een jaar woonden. En dan moest ze ook nog alleen voor Roxy zorgen. De pup was soms nogal bijterig waardoor Mila's hele armen open lagen met kleine wondjes. Gewoon puppy gedrag. Niets ernstigs maar Mila stond er straks wel alleen voor.

Misschien moest hij Billy en Charlotte vragen of die zo nu en dan eens langs kwamen. Hij had nog steeds geen toestemming om contact te leggen met zijn teamgenoot maar een kort berichtje was vast wel toegestaan.

'Ik vind het ook niet leuk' gaf Mila toe. 'Maar ik ga me de aankomende weken nog veel rotter voelen. Dus wil ik genieten van de dagen dat je hier nog wel bent.'

Kyle glimlachte naar het meisje trok haar dichter tegen zich aan en kuste haar kruin. 'Dan gaan we dat doen lieverd.'

Tevreden voelde hij Mila's mondhoeken opkrullen. Ze onderdrukte een gaap waarna ze haar ogen sloot. Niet veel later hoorde Kyle haar regelmatige ademhaling.

De dagen die volgden gingen snel voorbij en tot Kyles grote opluchting stond zijn mislukte huwelijksaanzoek niet tussen hen in. Hij genoot van de dagen met Mila om zich heen. Ze hadden uitstapjes gemaakt en uren in de slaapkamer doorgebracht.

Inmiddels was hij druk bezig met het pakken van zijn koffer.

'Miel' schreeuwde hij naar beneden waarna een zachte 'ja' klonk.

'Waar ligt mijn blauwe zwembroek?'

Mila zuchtte waarna ze de trap op liep.

'Waarom ben jij altijd alles kwijt?'

Kyle haalde grijnzend zijn schouder op. 'Omdat jij me dan kan helpen het terug te vinden?'

Mila opende de kledingkast en viste de blauwe zwembroek zoals verwacht tussen een stapeltje shirtjes uit.

Hoofdschuddend gooide ze het naar Kyle. 'Moeilijk he Bosman?'

Kyle glimlachte en sloeg zijn armen van achteren om Mila heen. 'Je bent geweldig' fluisterde hij in haar oor.

Voorzichtig schoof hij haar shirt wat omhoog waarna hij de blote huid van haar buik aanraakte.

'Je handen zijn koud' mompelde Mila wat een gegrinnik van Kyle opleverde.

Binnen no time had hij Mila opgetild en lag ze op het bed tussen alle kleding die hij nog in zijn koffer moest stoppen. Precies waar ze thuis hoorde. Het liefste stopte hij haar namelijk ook in zijn koffer.

'Kyle' mompelde Mila terwijl ze zijn gezicht ontweek. 'Straks mis je je vliegtuig.' Hij zou over drie uur vliegen.

'Kan me niets schelen' gromde Kyle waarna hij Mila's hals weer kuste. De scene deed hem denken aan hun eerste date waarbij hij te laat kwam op de voetbaltraining die hij gaf. Hij wilde haar toen persé kussen. God wat was hij toen zenuwachtig geweest.

'Ik ga pas weg als ik je heb laten zien hoeveel ik van je houd.' Kyle boog zijn hoofd weer naar Mila's hals en begon zachtjes aan de huid te zuigen. Zijn handen legde hij weer op het t shirt wat hij met een gemak over haar hoofd uittrok.

Toen Kyle uren later in het vliegtuig zat en zijn ogen sloot. Zag hij Mila voor zich met haar blozende wangen en zijn veel te grote shirt aan. Zijn koffer had hij nog nooit zo slordig ingepakt. Alles lag er opgepropt in doordat hij er veel te weinig tijd voor had. Hij mocht blij zijn als hij niets vergeten was.