Slide

Chapter 18: It's On

"I JUST NEED TO KNOW where he is getting that audacity," madilim na saad ni Virgo habang pinapanood ang pagpapabalik-balik ni Jordan ng lakad sa harapan niya. "Kung may kakutsaba ba siya, o may mga organisasyong buma-back up kay Zamora."

Kasalukuyan silang nasa vacation house ng mga Ferdinand sa Tagaytay.

Nasa likuran ni Jordan ang tanawin na pinapasilip ng glass wall sa malawak na salas. Siya naman ay prenteng nakaupo sa mahabang sofa, nakapanlalaking de-kwatro habang naka-ekis ang mga braso.

Sinuksok ni Jordan ang mga kamay sa bulsa bago huminto at tinapunan siya ng tingin.

"That's it?" he laughed a little. "Iyon lang ang ipagagawa mo sa mga tauhan ko?"

"What else do you expect?" anas niya sa pinsan.

"Akala ko, makakalasap na ang mga bata ko ng adrenaline rush," pagak nitong tawa.

His eyes just narrowed at Jordan.

"Hindi ko na uulitin pa ito sa iyo, Jordan," mariin niyang wika. "Walang dadanak na dugo ngayon, maliwanag? Gusto kong makasigurado na walang magiging isyu sa pagkapanalo ko sa eleksyon."

Napailing-iling ito. "Let my people take care of it, Virgo," his eyes stared into his, as if trying to pore within his very soul to persuade him. "Alam mo namang malinis silang magtrabaho."

"Kapag namatay si Zamora," dampot niya sa kaha ng sigarilyo na nakalapag sa sofa bago tumindig dahil hindi niya gusto na mababa ang tingin ng pinsan sa kanya dahil nakaupo siya, "ako ang unang-unang pagbabagsakan ng pamimintang. At ako ang ituturo ng gagong iyon kung pumalpak ang mga tao mo na maligpit siya at nabuhay siya."

"Come on," lahad nito ng mga kamay.

"Kung hindi ka susunod sa specific instructions ko," lapit niya rito, "sa Buenos Mafios ko ipapaubaya ang pagmanman kay Zamora."

Jordan let out a groan. "Damn, bakit ba kasi nakipag-associate ka sa mga iyon?" Sinuklay nito paitaas ang buhok. "Mas malaki ang risk niyon para sa iyo."

"I have to," lagpas ni Virgo sa pinsan para tumanaw sa glass wall. "Or else, they might expose my father's association with them. Sa akin ang magiging bagsak niyon, panigurado. Maaapektuhan ang candidacy ko."

"Okay," tabi ni Jordan sa kanya. "So, gusto mo na manmanan lang namin si Zamora? Ngayon na isang linggo na lang at magbobotohan na?"

"Oo," walang lingon na sagot ni Virgo dito habang naglalabas ng stick mula sa dalang kaha ng sigarilyo. Alertong naglabas ng lighter si Jordan para sindihan ang nakaipit na stick sa pagitan ng kanyang mga labi. Binigay niya rito ang kaha para malayang makahithit bago nagbuga ng usok.

At nagpaliwanag si Virgo sa pinsan. "Dahil kapag nanalo ako, baka mas lalong ma-motivate ang hayop na iyon na siraan ako... tayong mga Ferdinand."

Ngumisi si Jordan, nakatitig ang mga mata sa kanya habang binubulsa ang lighter nito.

"At tulad nga ng sinabi ko sa inyo," patuloy ni Virgo, "sa oras na maging pangulo ako, walang sinuman ang muling mang-aapi, mang-aalipusta at maninira sa ating mga Ferdinand."

"Huwag kang mag-alala," pangako ni Jordan, "hindi ko hahayaan ang kahit sino na makasira sa mga plano natin."

Binalik ni Virgo ang sigarilyo sa kanyang bibig. His cheeks hollowed while smoking it to fill his lungs. Wala sa mga mata ng ginoo ang pag-aalala. Tiwala siya na walang makakaligtas sa mga taong kumakalaban sa kanya.

.

.

.

***