LuluBelle -COMPLETED-

Kabanata 99: Ten Years Later

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Lulu

"Mommy , look oh kasingganda ko din ba si Belle?"

Nakangiting tanong ni Faye sa akin.
Ang nag-iisang anak namin ni Sam.

It's been 10 years. Yes ten years after the dark past and the devastated experiences dahil sa pagkawala ng kapatid ko but it seems like kahapon lang nangyari ang lahat. I admit kasi na hindi naging madali para sa amin ang pagdadala ng buhay simula pa man nang mamatay siya pero nakaya naman namin with determination.
Ilang years na din akong Flight Attendant. Travelling around the world na matagal ko na ding gustong gawin kasama si Belle. Kaya nga habang nasa himpapawid ako ay walang oras na hindi sumagi sa isipan ko si Belle. What if nabubuhay pa siya? Natupad din sana niya ang pangarap niya at kagaya ko, successful flight attendant na din sana siya together with Cholo and Zeny.
Nakakalungkot. At hanggang ngayon ay hindi pa din napapawi iyon. There's a guilt pa din kasi.

It's 30th day of July nang bumaba ako pansamantala dahil bigla kong namiss ang family ko.
Sa Mansion pa rin pala kami nakatira while sina Mom and Dad naman ay pansamantalang nagbakasayon sa States with Lola. I admit din na miss ko na sila Mom and Dad at alam kong gayon din ang nararamdaman ng anak ko.

-

Hinaplos ko ang kaniyang buhok at napatingin sa story book na binabasa niya. It was Belle in Beauty in the Beast.

Muling nangilid ang mga luha ko nang bigla ko siyang maalala. Bakit ganito?
Bakit kahit na sampung taon na ang lumipas ay patuloy pa rin akong hinahabol ng aking konsensya?
Bakit kahit na sampung taon na ay nalulungkot pa din ako.

"Yes. You really looked like her. "

Nakangiti kong sambit sa aking anak.
Na kung sana'y nandito pa siya ay nakilala din niya.
She also had her own family na sana with Cholo.

"How about this beast ? Sino ang kamukha?"

Muli niyang tanong sa akin.
I just pinched her nose saka dahan-dahang inilapit ang aking mukha sa kaniyang tenga.

"It's Sammy, your Dad."

"Hahahahaha. You're so funny Mommy! Hahaha."

Sambit niya na sinundan nang walang patid na kakatawa. And seeing Faye in that situation makes my heart cringe.
Miss ko na talaga ang anak ko kahit na it's just a week na hindi ko siya nakasama. Pero kahit na gayon ay panatag pa din ako dahil kasama niya si Sam, isang license teacher na ngayon sa isang public school here in Manila.
Ang bilis ng panahon. And after we graduated in College, that's the time na nagpakasal kami. And it's nice dahil kahit papaano'y hindi naman kami nagkulang ni Sam sa pag-aaruga at paggabay sa aming kaisa-isang anak. Ayoko kasing maranasan niya kung ano ang naranasan ko. Dahil ayokong umabot sa puntong maging spoiled siya at maging masama din ang ugali kagaya ko noon.

Maya-maya lamang ay narinig ko na ang unti-unting pagbukas ng pinto and my heart skip a beat.
Alam ko kasing siya na iyon at miss ko na din siya.

"Lulu nandito ka na pala."

He said grinning. Agad naman akong lumapit sa kaniya at niyakap siya ng mahigpit.

"Na-miss ko kayo eh. Alam nyo naman ni minsan walang oras na hindi ko kayo naisip habang nakasakay ako tsaka beside gusto na rin kayong kamustahin ni Faye."

"Ano ka ba Lulu, we're doing fine here kaya huwag ka nang mag-alala. Pero na-miss din kita ng sobra. Kung maaari lamang na hindi ka na umalis para palagi kitang nakakasama diba?"

Pininch ko na lang din ang ilong niya then kiss his floppy cheek na ikinabigla niya.

"Sana nga eh . Kaso kailangan talaga para sa future ni Faye."