6ix Days (Lesbian Story)

Chapter 1: Outing

"Nasa sasakyan na ba lahat ng kailangan natin?" Tanong ni Nanay paglabas niya sa sala.

"Opo, Nay. Nacheck ko na lahat." Sagot ni Ate Estee, ang panganay namin.

Tatlo kaming magkakapatid.

Lahat kami were named after fragrances dahil mahilig sa pabango si Nanay.

"Ready na kayo?" Tanong ni Kuya Hugo paglabas niya ng kuwarto.

"Kanina pa." Sagot ko ng hindi inaalis ang tingin sa phone screen.

"Nasaan ba ang ama ninyo?" Iritadong tanong ni Nanay.

"Nasa CR pa po." Sagot ni Ate.

"Eh umihi na siya kanina ah."

"Nay, huwag kang high blood. Kilala niyo naman si Tatay. Kailangan laging nagsi-CR bago umalis."

Pagkasabi niya nito ay lumabas si Tatay sa sala.

"Ano na naman ba iyang tinatalak mo, Fernanda? Ang aga-aga, nagbububunganga ka."

"Eh tanghali na, hindi pa tayo nakakaalis."

"Wala pang alas-siyete." Katwiran ni Tatay sabay tingin sa wall clock.

"Parang ngayon ka lang nakapunta sa Tagaytay."

Hindi ko mapigil ang matawa.

Tiningnan tuloy ako ng masama ni Nanay.

Si Ate at Kuya naman, parang walang narinig dahil busy din sa kanya-kanyang phone.

"Eh ngayon lang natin makakasama ulit ang anak mo. Isa pa, six days lang siya nandito bago siya bumalik sa Canada. Ayokong mag-aksaya ng panahon." Mataray na sabi ni Nanay.

"Siya. Tama na ang satsat." Tiningnan kaming tatlo ni Tatay.

"Uy. Tumayo na kayo at aalis na tayo."

Sumunod kami sa sinabi ni Tatay at isa-isang lumabas ng pinto.

Nangunguna si Nanay na agad na binuksan ang passenger seat.

Sa pinalikod ako umupo samantalang sa likuran naman ni Tatay pumuwesto si Ate.

Si Kuya, umupo sa tabi niya.

"Ang dami-daming upuan dito ka pa talaga pumuwesto?" Mataray na tanong ni Ate.

"Bakit ba? Eh gusto ko dito umupo?" Katwiran ni Kuya.

"Tumigil nga kayong dalawa. Para kayong mga bata." Nilingon sila ni Nanay.

Tahimik ko silang pinagmasdan.

Sa totoo lang, namiss ko ang kakulitan at bangayan ng mga kapatid ko.

Apat na taon na kasi mula ng umalis ako papuntang Canada.

Nang mag-open ng program para sa temporary foreign workers, sinubukan kong mag-apply.

Hiring sila ng food attendants.

Kahit seven years na akong manager sa Starbucks, sumubok ako.

Sayang naman ang opportunity.

Isa pa, paano ko malalaman kung meron akong chance kung hindi ko susubukan?

Sa pinaghalong swerte, experience, dasal at pananalig, natanggap naman ako.

Matagal akong hindi nakauwi dahil sa pagpaprocess ng permanent residence status ko.

Tiniis ko ang homesickness dahil kailangan kong manatili sa Canada.

I realized na kung masipag ka, masusuklian ang pagod mo.