Üniversiteye başladığım, Seul'a taşındığım ilk zamanlardan beri Taehyung hayatımın merkezindeydi. O bunun hiçbir zaman farkında olmamış, beni hiçbir zaman fark etmemiş olsa dahi ben her an onu izlemiş, onu sevmiştim.
Her gece evinden gelen yüksek sesli kadın kahkahalarına kulaklarımı tıkamaya çalışmış, Bayan Min'in onu apartmandan göndermek istediği her seferde buna engel olmuş, Jisoo'ya karşı bile her zaman onu savunmuştum. Acınasıydı, bunu inkar etmiyordum fakat insan aşık olduğunda, gözüne inen perdeden dolayı hiçbir şeyi göremiyor, doğruyla yanlışı ayırt edemeyecek kadar körleşiyordu.
Ve şimdi, bir yılı aşkın süredir kendi içimde yaşadığım mücadele sona ermişti. Bitmişti, onunla ilgili her şeyi bir rafa kaldırmıştım. Hala kalbim yarattığı hayalkırıklığı yüzünden acıyordu fakat böyle olmak zorundaydı. Yıpranmıştım ve artık onunla, bana hissettirdiği duygularla yaşamak istemiyordum. Tertemiz, yepyeni bir sayfaya ihtiyacım vardı.
Gerçekleri öğrenmemin üstünden iki gün geçmişti sadece, hala atlatabilmiş değildim. Acılarım oldukça tazeydi. Jisoo fikrimi değiştirmek istersem bunun sorun olmayacağını, Taehyung'ın suratını büyük bir zevkle dağıtacağını söylüyordu ve Jennie ise böyle bir aptal ile kuzen olduğu için Tanrıya isyan ediyordu. Beni gülümsetebilmeyi başardıkları için onlara minnettardım. Taehyung piçin teki olabilirdi ama, belki de ilk defa bir halta yaramıştı. Jennie gibi harika biriyle beni tanıştırmıştı.
En sevdiğim üçlü koltuğuma yayılmış, sıkıca sarıldığım battaniyem ve kucağımdaki bir kiloluk dondurmayla birlikte bilgisayarımdan rastgele açtığım bir korku filmini izliyordum. Depresyondaki kızlar genelde bol dram barındıran aşk filmleri izleyerek yaşadıkları aşk acısının katlanmasına sebep olurlardı fakat ben, romantik filmlerden nefret ederdim. Neden hiçbir zaman yaşayamacağım bir ilişkiye özenip kendimi daha fazla üzeyim ki?
Telefonumdan gelen bildirim sesiyle istemeyerek de filmi durdurduğumda, ekranda gördüğüm isimle buz gibi dondurmayı yutamadığımdan ağzımın içinden eridi.
@kimtaehyung: Lalisa?
Mesajına cevap vermeyerek telefonumun ekranını tekrar kilitlediğimde, sadece geçen birkaç saniyenin ardından tekrar bildirim sesi odayı doldurdu. Homurdanarak telefonumu elime aldım ve gelen mesajı okudum.
@kimtaehyung: Cevap ver.
Emir barındıran sözleri anında öfkelenmeme sebep olurken, cevap vermediğim sürece bana yazmaya devam edeceğini biliyordum. Hatta kapıma dayanması bile şaşırtmazdı beni, yapmadığı şey değildi çünkü.
@lalisamanoban: ?
@kimtaehyung: Yazmak için fazla zahmet etmişsin ya, klavyede soru işaretini bulabilmek zor olmuştur şimdi.
Yüzsüzce hala benimle alay ediyor olması gözlerimi devirmeme sebep oldu. Gerçekleri öğrendiğimin farkında değildi ve ben bu durumun sonsuza dek böyle kalmasını istiyordum. Ona bir şeyler belli etmemeye kararlıydım çünkü başka bir yalanını daha dinlemeye tahammülüm yoktu.
@lalisamanoban: Ne istiyorsun, Taehyung?
@kimtaehyung: Neden bu kadar soğuksun Lalisa, bir şey mi oldu?
Evet, Taehyung. Birçok şey oldu ama sen o kadar aptalsın ki, bunu fark edemiyorsun bile.
@lalisamanoban: Hayır, sadece meşgulüm.
@kimtaehyung: Peki, her neyse. Senden bir şey isteyebilir miyim?
@lalisamanoban: Ne olduğuna bağlı.
@kimtaehyung: Yarın benimle bir yere gelmeni istiyorum ve yemin ederim ki bu sefer çiftliğe değil.
@lalisamanoban: Hayır, Taehyung. Seninle hiçbir yere gelmem.
@kimtaehyung: Ama daha nereye gideceğimizi bile söylemedim.
@lalisamanoban: Söylemen hiçbir şeyi değiştirmeyecek çünkü umursamıyorum ve seninle gelmek istemiyorum. Eminim ki çevrende bunun için can atan birçok kız vardır, onlardan birine yaz.
(Görüldü.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öncelikle hepinize iyi bayramlar dilerim. Yoğun olduğumdan dolayı bölüm gecikti ve hala tam olarak istediğim(iz) olaylara bir türlü geçiş yapamadım, bunun için üzgünüm ama telafi edeceğim.
