Bölüm 2

3.9K 230 12
                                    

Yollar hızlıca akıp geçiyordu gözlerimden. Sonunda okula geldik, her zaman olduğu gibi beni Belalı Mustafa karşıladı. İlk önce birkaç laf attı, devamı gel(e)meden öğretmenimiz bizi gördü ve Mustafa'yı engelledi. Okul boyunca bunları dinledikten sonra eve döndüm...

-------- 9 Yıl Sonra -----------

Annemi kaybedeli 2 yıl oldu, hala onun silüetini gözümün önünde görüyordum. En kötüsü de babamın da annemin hastalığı olan kansere yakalanmış olmasıydı ve bu canımı çok yakıyordu. Programın bitmesine çok az kalmıştı. Babam, bana 10 yaşımdan sonra yazılım dillerini öğretmeye başlamıştı, hafızam sanki onun için yaratılmış gibi aşırı dikkatlice bir kenarına yazdı sözlerini. Şu ana kadar C, C#, Java, Python ve Coxos dillerini öğretmişti bana. Bazen babam yorgunken babamın öğrettiği gibi programı geliştirmesine yardım ediyordum. Programın ne olduğunu merak ediyorsunuz değil mi?

Babamın dediğine göre, interneti olan her yerin internetine yine kendi interneyle DDos atarak güvenlik duvarlarını çökertmek ve bunun sayesinde sisteme sızmaktı programın amacı. Programın yazıldığı dil belirsizdi, her kod sayfasında farklı bir dil kullanmıştı babam. Her şirketin yazılım dilini öğrenip onu programında şifreliyerek kullanıyordu. 

Kendi yazılım dilini oluşturmamıştı, söylediğine göre eğer belirli bir yazılım diliyle yazsaydı er ya da geç çözülecekti ve programı kullanan kişi ifşa olacaktı. Ama her yerde farklı bir dil kullandığından her bir sayfa için farklı şifreleme yöntemleri deneyeceklerdi, ki nereden baksanız 600 bine yakın sayfa vardı(ne de olsa 10 yıllık emek var işin içinde). Babam işini şansa bırakmazdı, her sayfadan sonra kodları test ederdi. 

Kanseri ilerliyordu, müdahale edilemeyen beyin tümörüydü kanserin türü. Kitle o kadar büyümüştü ki, kafasında balon gibi yuvarlak bir çıkıntı oluşmuştu babamda. Bunun için gerekli ameliyatın parası ailemizin bütçesini çok çok aşıyordu. Eğer babamın ömrü yeterse, programı kullanıp bankalardan bir miktarı kendi hesabımıza aktaracaktık. 

Günler sonra programın son birkaç sayfası kalmıştı, ama babam yazacak halde olmadığı için hem babamın ilaçlarını veriyor hem ağlıyor hem de programı yazıyordum. Babamın ölmesini istemiyordum ama annemin yanına gideceğini de biliyordum. Öksürüyordu şimdi de, hiç durmuyordu öksürmesi. Onu zar zor evimizin hemen yanındaki hastaneye götürdüm. Doktor babamı muayene ettikten sonra bana babamın en fazla bir ayı kaldığını, eğer gerekli önlemler alınmaz ve ameliyat yapılmazsa öleceğini söyledi. 

Ben ise ağlamamaya gayret gösteriyordum, babama ise bir şey olmadığını sadece bir öksürük krizi olduğunu söyledim. Eve vardığımızda babam koltuğuna oturup televizyon izlemeye koyuldu, ben ise programı yazmaya devam ettim.

--------3 Gün Sonra---------

Program bitmişti, geliştirmesi tam 10 yıl süren program sonunda bitmişti. Şimdi yapmamız gereken tek şey kodları teker teker şifrelelemek, kodları toparlamak ve kodları bir dosya haline getirerek tekrar şifrelemekti. Ki bu çok zor bir işte değildi. Kodları şifrelemeye başladığım sırada yan odadan pat diye bir ses geldi, tahmin ettiğim şey olmuştu, babam bayılmıştı. O anda tüm mahalleyi inletecek kadar tiz bir sesle, avazım çıktığı kadar yardım diye bağırdım. 4-5 kişi ben dahil, babamı hastaneye götürdük. 

Doktor, babamı yoğun bakıma aldıktan sonra benim yanıma geldi: "Eğer ameliyatı hemen yapmazsak babanı kaybedebiliriz, ameliyat parasını düşünme, yarısını devlet karşılar sonra kalanı ödemenin bir yolunu bulursunuz." dedi. Ben ise ağlayarak tamam ameliyatı yapalım şeklinde cevap verdim. Doktor hızlı adımlarla babamı ameliyathaneye götürdü, artık riskler günyüzüne çıkmıştı. Babam ölüm kalım savaşı veriyordu, benim ise elimden birşey gelmiyordu. 

Eğer ameliyat başarısız geçerse babamı kaybedecektim, tüm hayallerim suya düşecekti. Dahası ailemi kaybedecektim. O an aklıma ev geldi, kapısını açık unutmuştum, babamın bana miras bıraktığı tek şeyin çalınmasını istemiyordum. Hemen eve koştum ve programı kontrol ettim, her şey yolundaydı. Bilgisayarı kilitledim ve evdeki her yeri kapattım, kapıyı da kilitledikten sonra yeniden hastaneye geldim.

VeriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin