There is no we.. L.H Dutch fanfiction

Proloog

Wat nou als ik ooit zijn vriendin wordt? Wat nou als hij mij ook ziet staan? 'Selena wees nou niet zo stom', dacht ik bij mijzelf. Hij zal je helemaal nooit zien staan. En of hij dan ook tijd voor je heeft? Denk het ook niet. Ik ben gewoon een doodnormaal meisje van 18 die een opleiding volgt tot Verpleegkundige. Maar wat nou als hij mij toch ziet staan?

Part 1

Ik klikte op de tweet van Michael die hij zojuist had gedeeld. 'Love you guys X', las ik en giechelde zowat een beetje. Zulke tweets maken mij enorm blij. Michael zit in een band genaamd 5 seconds of summer samen met drie andere tienerjongens. This is my story..

Ongeveer een paar dagen later
Ik lag op mijn bed en staarde naar het plafond.'Jesus crap ik heb zo geen zin in om te leren voor mijn tentamens. 'Nog 210 dagen voor het concert', zegt mijn gedachte. Ik kan serieus echt niet wachten.Het liefst zou ik zelf van school gaan en een band starten maar tja dat gaat niet 123! 'Selena!' riep mijn moeder. 'Hup kom we gaan naar je oma'. 'Mam ik moet leren voor mijn tentamens ik blijf lekker thuis' riep ik, haha wat mooi dus niet gaat gebeuren, dacht ik hardop en had een stomme grijns op mijn hoofd. Mijn moeder vond het goed dus ging zij zelf maar. Ik besefte wel dat ik keihard moest leren, want die week daarop ga ik naar Australie om stage te lopen in een ziekenhuis dichtbij de winkelcentrum van Sydney. 'Ik kan niet wachten tot volgende week!', riep ik keihard. Nog even hard knallen en dan kan ik met een goed gevoel naar Australie, dacht ik.

Ongeveer een weekje later

Ik heb ondertussen mijn cijfers al binnen gekregen en gek genoeg zijn het allemaal voldoendes! Ik ben mijn koffers nu aan het inpakken 'Oh ik kan niet wachten', mompel ik in mezelf. Mijn moeder kwam mijn kamer binnen en kwam naast me zitten. Ze vond het natuurlijk niet leuk dat ik wegging, want dan is zij alleen thuis, mijn kleine broertje en grote zus wonen namelijk bij mijn vader. Mijn moeder omhelsde me en begon te huilen. Ze zei 'Ik zal er altijd voor jezelf, zorg goed voor jezelf'. Ik kreeg een brok in mijn keel maar ik hield me in. Anders werd het alleen maar een partij van gejank. Het is nu 15:00 uur en om 18:00 uur gaat mijn vliegtuig dus ik moest zo snel mogelijk alles inpakken en meteen wegwezen. Ik ging zelf naar het vliegveld, want mijn moeder kon me niet brengen, omdat ze langs mijn zieke oma moest. Ik ben gelukkig net optijd ingechecked en ging naar Gate nummer 18. Ik stapte in het vliegtuig en zat op mijn plekje. En ineens schoot iets binnen me. 'SHIT IK HEB GEEN VERBLIJFPLAATS GEREGELD'. 'Selena rustig aan' mompelde ik in mezelf, het komt goed zei ik tegen mijzelf en deed mijn oortjes in en sliep ermee.

Ik deed mijn ogen open. Blijkbaar was ik in slaap gevallen en ze hebben mij amper wakker gemaakt voor het eten, dacht ik. Wat stom, nu heb ik wel enorm veel honger.
We waren ondertussen netjes geland en ik was dus op de airport van Sydney. Ik pakte mijn bagages maar ik miste nog 1 bagage, ik had er namelijk 2. Ik zag mijn bagage in de hand van een mevrouw. 'How wacht even dat is mijn bagage', dacht ik, want ik herkende het meteen aan de 5sos logo die ik erop had getipexed. Ik liep rustig naar haar toe en vroeg aan haar heel beleefd 'Excuse me ma'am i think u just picked the wrong bagage'. Ik keek haar aan en zag dat ze hele mooie blauwe ogen had en blond was. Ze was rond de 30-40 geloof ik. Ik weet niet waarom maar ze deed mij een beetje denken aan Luke, wat ik niet zo gauw snapte. Ik keek even weg omdat het best wel gênant werd. 'Oh I'm sorry love, i thought it was my bagage, cuz my son has the same logo on his bagage. 'U dont have to feel sorry, those things can happen', grapte ik en ze gaf mij mijn bagage terug. Ik bedankte haar en deed twee stappen verder en ik voelde een hand op mijn schouder. Ik schrok me een hoedje en ik draaide mij om. Ze vroeg of ik bij haar langs kon komen om thee te drinken. 'Oh that sounds really good!, zei ik en ze glimlachte en we gingen samen naar haar huis. Eenmaal thuis zette ze de thee en kwam de woonkamer binnen. Ze vroeg hoe ik heette en waar ik vandaan kwam en wat ik hier kwam doen. Ik vertelde haar dat ik hier mijn stage kwam doen om te kunnen afstuderen. Ze vroeg of ik een verblijfplaats had en vertelde dat ik het vergeten was om te regelen. Ze bood mij aan een verblijfplaats aan bij haar thuis. 'Are you sure because..', zei ik terwijl ze mij onderbrak. 'Yes ofcourse! Don't worry you don't have to pay', zei ze en knipoogde naar mij '. 'Oh my god thank you so much', zei ik enthousiast en ik gaf haar daarna een knuffel. Kort daarna hoorde ik de deurbel gaan.