Unwanted ft ~ 1D

- 25. Je hebt huisarrest -

Madison pov
Langzaam open ik mijn ogen weer. Mijn hoofd bonkt als de tierelier en draait. Als ik mijn zicht weer scherp heb gesteld en ik overeind ben gekomen zie ik dat ik niet meer in de aula ben. Ik ben bij de verpleegster en ik ben niet alleen. Ashton, Niall, Liam, Harry en Louis zijn er. 'Maddy! Ben je oké!?' Gilt Ashton meteen. 'Ash... iets zachter alsjeblieft.' Mompel ik. Ashton knikt begrijpelijk. 'Je liet me schrikken.' Zegt Niall die me in een knuffel trekt. 'Wat bezielt jou?' Snauwt Louis dan. Ik slik en richt mijn blik op mijn handen die zenuwachtig aan het duimen zijn. 'Nou!?' Ik schrik van zijn uitbarsting. 'Louis, doe ik even normaal. Ze is net in elkaar geslagen.' Verdedigd Harry mij. Ik glimlach dankbaar naar hem. 'Ja, dat komt omdat zij begon!' Vuurt Louis terug. 'Jackson begon haar uit te dagen.' Schiet Ashton naar hem. 'En wie koos erop te reageren?' Louis kijkt Ashton doordringend aan. Ashton slaat zijn ogen neer. Thanks Louis. Eerst mijn leven een hel maken en nu mijn vrienden bang maken. Doe je goed... niet heus. 'Wat doen jullie hier allemaal?' Vraag ik. 'We moesten op gesprek komen met je mentor.' Zegt Liam Shit... 'Je zit niet in de problemen, Madison. Maar ik snap het niet zo goed. Ik had heel wat anders van je verwacht.' Liam klinkt nogal teleurgesteld wat mij heel naar laat voelen. Heel schuldig vooral. 'Sorry. Ik raakte in paniek.' Schuldig kijk ik op. Liam glimlacht. 'Het is goed. Ik weet dat je wel beter weet.' Ik glimlach ook. 'Dat is het? Het is al goed? Ze heeft iemand aangevallen, Liam! Koppie erbij! Je hebt huisarrest.' Snauwt Louis. Ik zucht. Tuurlijk heb ik huisarrest. 'Louis, je hebt zelf gezegd dat je geen verantwoordelijkheid-' 'het kan me geen rest schelen wat ik heb gezegd. Je hebt haar geadopteerd, maar kennelijk weet je geen zak van opvoeding. Je hebt huisarrest, Madison. De rest van de week.' En weg was Louis. Niall staat er wat ongemakkelijk bij. Hij wilt me duidelijk gerust stellen, maar Ashton staat erbij. Ashton ziet de spanningen tussen ons en kijkt er wantrouwend naar. 'Mads.' Zegt hij en wenkt dat ik even mee moet komen. Samen lopen we naar de gang.

'Het is hem of niet soms?' Ik knik beschaamd. 'Je moet het hem vertellen.' Zegt hij met een lach. 'Heb ik al gedaan.' Zijn ogen worden groot. 'En?' Ik glimlach spontaan als ik terugdenk aan die kus. 'We zijn een stel.' Even zie ik Ashtons jaloezie, maar die verbergt hij al snel. 'Ik wist het. Ik wist dat het akward zou worden tussen ons. Dit soort dingen hoor je te kunnen bespreken met je beste vriend en dat is nu verpest en-' mijn mond wordt bedekt door Ashtons hand. Zodra ik stil ben haalt hij zijn hand weer weg. 'Ik ben blij voor je.' Zegt hij en geeft er een oprechte glimlach bij. 'Ik ben en blijf je beste vriend, Maddy. Ik zou een vreselijke beste vriend zijn als ik niet blij voor je zou zijn alleen maar omdat ik jaloers ben.' Wauw voor een puber jongen is hij best volwassen. 'Dankje, Ash. Dat waardeer ik.' Hij knikt en glimlacht. 'Ga maar.' Zegt hij wenkend naar de deur. Ik lach. Dat laat ik me natuurlijk geen 2 keer zeggen. Ik loop weer de verpleging binnen.

'Ik hoorde niemand schreeuwen. Is dat een goed teken?' Vraagt Liam. Ik knik. 'Ash en ik zijn oké.' Niall staat op van de stoel waar hij in zat. 'Dat is fijn.' Zegt hij. 'Ja?' Vraag ik. Niall knikt en glimlacht. 'Nu kan ik dit doen.' Hij legt 1 hand op mijn wang en 1 op mijn heup om me dichter naar hem toe trekken en drukt dan zijn lippen op die van mij. Meteen fladderen de vlinders weer vrolijk rond in mijn buik. Als hij terug trekt gaat hij voorzichtig met zijn duim over mijn blauwe oog. Uit reflex door de pijn trek ik mijn hoofd weg. 'Hij heeft je flink te pakken gehad.' Mompelt hij. Ik knik. 'Maak je geen zorgen. Ik heb mijn lesje geleerd. Ik ga hem niet meer uitdagen.' Stel ik hem gerust.

~ ••• ~

Eenmaal thuis komt Liam mijn kamer binnen. Ik glimlach naar hem en maak plaats op mijn bank voor hem. 'Ik wilde even met je praten over de tour.' Zucht hij. Ik knik en zet dan mijn thee weg. 'Ik snap het. Louis wilt me er niet bij hebben.' Liam fronst. 'Dat is niet wat ik wilde zeggen.' Ik schud mijn hoofd. 'Dat weet ik, maar dat is wel wat je moet zeggen. Ik wil niet degene zijn die de band uit elkaar trekt. Als ik mee ga betekent dat Louis de band verlaat, blijf ik liever thuis.' Liam is even stil en legt vervolgens zijn hand op mijn been. 'Jij blijft niet alleen hier. Louis is even helemaal de weg kwijt, maar hij komt er wel achter dat hij een fout maakt. Vroeger of later komt hij weer naar ons toe en draait hij langzaam maar zeker bij.' Ik schud mijn hoofd opnieuw. 'Je had me nooit moeten adopteren. Ik hoor hier duidelijk niet.'

'Wow wat? Waar komt dat vandaan? Je hoort hier duidelijk wel. Je hebt een vriend for Gods sake.' Ik lach wat Liam ook laat lachen. 'Daarover gesproken. Hoe zit dat nou? Ik heb je nooit over hem gehoord en ineens kom je thuis en neem je hem vol op zijn mond.' Ik schiet in de lach. 'Ik was heel druk met het ontkennen tegen mezelf dat Ik hem leuk vind, maar toen Ash mij bijna kuste besefte ik dat ik het niet kon, omdat ik Niall wil en niet Ash. Ik ben dus meteen naar huis gegaan om het hem te vertellen. Alleen wist ik niet zo goed wat ik moest zeggen en hoe te beginnen, dus ik dacht hoe kan je het nog duidelijker krijgen dan met een kus?' Liam kijkt trots toe. 'Maakt hij je gelukkig?' Vraagt hij. Ik lach en knik. 'Dan vind ik het helemaal goed.'

'Dankje.' Ik schrik als ik Nialls stem ineens hoor. 'Niall, hoe lang sta je daar al?' Vraag ik. 'Al een tijdje. Liam heeft gelijk. Je hoort hier wel, Louis heeft alleen wat meer tijd nodig om dat in te zien.' Ik geloof er geen snars van dat Louis zich nog gaat bedenken, maar laat ik maar geen discussie aanknopen. Daar krijg ik alleen maar meer gezeik van. 'Ik laat jullie twee lovebirds wel alleen. Maar 1 ding moet je eerst heel goed in je oren knopen: jij gaat mee op tour. We gaan aanstaande zondag weg.' Liam verlaat de kamer waarna Niall naast me komt zitten. 'Gaat het al wat beter?' Vraagt hij. 'Een beetje.' Hij knikt. 'Wat gebeurde er nou precies?' Vraagt hij dan. Ik zucht even. Wil ik het hem vertellen? Ja, ik ben hem dat wel verschuldigd.

'Oké, ik vertel het je als je beloofd me niet raar te gaan vinden.' Hij fronst, maar begint dan toch langzaam te knikken. 'Ik heb een stem in mijn hoofd. Een soort van tweede ik die mij altijd in verwarring brengt. Een tijd geleden toen ik niemand meer had miste ik het om te kunnen praten met iemand, dus ging ik tegen mezelf praten. Zo is die tweede ik ontstaan en ik kom er niet meer vanaf. Die keer voor het feest toen ik zo raar en afstandelijk deed, was ik weer in discussie met mezelf en vandaag dus ook. Ik had jackson die me uit bleef dagen, Ashton die me waarschuwde het niet te doen, ikzelf om me rustig te houden en mijn tweede ik die mij vertelde hem gewoon een klap te verkopen. Het ging alle vier door elkaar waardoor ik in paniek raakte en mezelf niet meer onder controle hield. Voor ik het wist, zat mijn vuist al in zijn gezicht.' Niall luistert aandachtig naar mijn verhaal. Even ben ik bang dat hij me nu raar vind en dat hij me niet meer moet, maar verrassend genoeg verschijnt er een glimlach op zijn gezicht. 'Ik vind het heel fijn dat je dit met me deelt.' 'Dus je vind me geen weirdo nu?' Hij grinnikt even en schudt zijn hoofd. 'Nee, dat vind ik niet. Ik hou te veel van je om je raar te kunnen vinden.' Pff, zijn woorden raken mij echt, op een goede manier dan. Ergens snap ik niet zo goed waar ik hem aan heb verdient. Hij is zo lief voor me, maar ik ben zo gesloten en gebroken. Elke keer als hij zo lief voor me is heb ik het gevoel alsof ik tegen hem lieg. Hij weet veel dingen nog niet over mij en ik krijg het gevoel dat ik het hem verschuldigd ben om het te vertellen aan hem, maar dat doe ik niet.

Oh wee als je het verteld. Je hebt mij ook al verraden. Flik het niet nog eens.

Dat is waar, ergens heb ik al te veel gezegd. Maar ergens wil ik het er allemaal bij hem uitgooien.

Je laat het

'Mads?' Niall haalt mij uit mijn discussie met mezelf. 'Wat zei ze? Is het een zij?' Ik schiet in de lach. 'Ja ik neem aan dat het een zij is. Ze zei niks bijzonders. Ik ben te veel aan het overdenken. Daar moet ik eens mee gaan stoppen.' Niall knikt en lijkt op een idee te komen. 'Dan lijd je jezelf toch af van je gedachtes, als je te veel denkt.' Stelt hij voor. 'En hoe wil je dat ik dat doe dan?' Langzaam komt hij dichterbij en legt zijn hand weer op mijn wang. Zijn adem is op mijn lippen te voelen wat mij laat verlangen naar een kus. 'Nou zo.' Zijn lippen bevinden zich al gouw op die van mij. Zijn andere hand gaat nu ook naar mijn wang en mijn handen leg ik in zijn nek. Zacht duwt hij me wat naar achter zonder de kus te verbreken en komt boven mij hangen. Zijn tong tikt tegen mijn lippen aan, maar ik weet niet zo goed of ik daar al klaar voor ben. Ik heb tot 3 dagen geleden nog nooit gekust überhaupt.

Stel je niet zo aan en zoen die gozer

'Niall.' Mompel ik en duw hem ietsjes terug. 'Te snel?' Vraagt hij en gaat weer rechtop zitten. Ik hijs mezelf ook omhoog waarna ik mijn hoofd schud. 'Nee, het werkt niet.' Hij zucht. 'Je hoort haar nog steeds?' Ik knik. 'Nou, dan mag ze lekker mee genieten.' Grinnikt hij en buigt zich weer naar me toe. Ik lach om zijn reactie en kus hem weer. Wat deze jongen met mij doet is onbeschrijflijk. Hij laat me alle nare dingen vergeten met simpelweg 1 aanraking of 1 woord en ik heb geen idee hoe hij het doet, maar ik weet wel dat ik hem nooit kwijt wil.