Unwanted ft ~ 1D

- 51. toegave -

De volgende ochtend word ik wakker met knallende hoofdpijn. Mijn hoofd lijkt wel uit elkaar te knallen zo hard is hij aan het bonken op dit moment. Ook moeten mijn ogen meer aan het licht wennen dan normaal en is te veel licht voeding voor mijn hoofdpijn. Ik wrijf even goed met mijn handen over mijn gezicht en gaap. Wat een feest zeg... Ik staar even voor me uit de leegte in. Ik ben nog nooit zo ontzettend moe geweest. Na een paar minuten in de leegte gestaard te hebben besluit ik me maar aan te kleden. Ik schrik een beetje als ik in de spiegel kijk. Ik zie eruit als een wrak. Ik haal snel even een make up doekje over mijn hele gezicht en doe mijn haar in een snelle knot. Daarna loop ik pas naar beneden waar iedereen al aan de tafel zit te ontbijten. 'Zo, daar is ze dan.' Zegt Liam. Chagrijnig ga ik naast hem zitten. 'Beetje hoofdpijn?' Vraagt Louis. Ik geef hem een norse blik. Letterlijk iedereen aan tafel is me aan het uitlachen. 'Hier.' Liam geeft me een glas water met 2 asprientjes. Ik glimlach wat zwakjes en neem dan de asprientjes. 'Dankje.' Mompel ik terwijl ik ga beginnen aan een toast met ham. 'Vandaag maar even rustig aan doen.' Stelt Harry voor waarop ik knik. Dat heb ik zeker nodig. Ik hoorde veel klachten over katers, maar als je er zelf eenmaal eentje hebt, begrijp je pas echt wat mensen bedoelen.

Na het ontbijt begin ik me rustig aan te kleden. Ik begin natuurlijk met een lange douche. Als ik klaar ben met alles pak ik mijn teken blok en mijn potloden en ga op mijn balkon zitten. Het uitzicht is hier prachtig, dus ik kan het prima natekenen.

Na een tijdje krijg ik bezoek op mijn balkon. Niall komt erbij staan. 'Je hebt me nooit verteld dat je zo goed kan tekenen.' Zegt hij. Ik glimlach. 'Dankje. Ik doe het eigenlijk ook niet zo vaak. Vooral eigenlijk als ik even mijn hoofd moet leegmaken.' Niall knikt. 'Wat moet er leeg dan?' Hij pakt een krukje en komt naast mij zitten. Mijn maag draait om bij die vraag. Moet ik eerlijk zijn? Moet ik liegen? Ik heb geen idee... 'Zeg maar niets. Ik snap het.' Ik pruts een beetje aan het gummetje van het potlood. Wat moet ik nou zeggen? Sorry dat ik Louis heb gekust? Ik bedoel, het is al een tijdje uit en ik was dronken, dus ik ben hem helemaal geen sorry verschuldigd. Maar waarom voelt het alsof ik dat wel ben? 'Vind je hem leuk?' Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee eigenlijk. Ik was best ver heen gister, dus ik weet niet zo goed waar het vandaan kwam.' Biecht ik op. 'Maar het moet ergens vandaan zijn gekomen. Weet in ieder geval dat wat je ook besluit, dat ik alleen maar wil dat jij gelukkig bent. Dus als je besluit dat Louis jou gelukkig maakt, ben ik tevreden. Zo lang je maar eerlijk bent met jezelf.' Daar heeft hij ook wel weer een punt. 'Dronken mensen zijn vaak het eerlijkst weetje.' En met die woorden verlaat hij mijn balkon weer. Ergens wil ik hen terug roepen, maar ik weet niet wat ik dan wil zeggen, dus ik doe het niet.

Ineens heb ik niet zo veel zin meer om te tekenen, dus ik ga maar weer naar binnen. Ik heb alle tijd vandaag, dus wat zal ik eens gaan doen?

Dansen? nee...

Zingen? Nee...

Gitaar spelen? Nee ook niet...

Huiswerk maken? Ik zou liegen als ik zeg dat ik het echt als een optie zou zien.

Me door het huis heen vervelen en iedereen daarmee irriteren? Hmm, klinkt als een sterk plan. Ik huppel de trap af waar ik Louis tegenkom. 'Hey Mads, ik wilde jou net gaan zoeken.' En alweer draait mijn maag zich om. Ik weet waar dit over gaat nu al. 'Kunnen we even lopen ofzo? Een blokje om misschien?' Ik knik. 'Ja, is prima.' En dus gaan we naar buiten en heb ik spijt dat ik niet gewoon op mijn kamer ben blijven zitten.

Het is eerst heel stil en ook best een awkward stilte. Zeker voor 10 minuten wordt er geen woord uitgewisseld. Maar dan komen we aan bij een stuk bos en een bankje waar Louis op gaat zitten. 'Kom even zitten.' Zegt hij. Natuurlijk doe ik wat hij zegt, want ik zie geen rede om te blijven staan. Dat kost alleen maar meer energie en ik zou rustig aan doen vandaag. Dus dat is wat ik ga doen.

Louis haalt even diep adem. 'Weet je alles nog van wat er gister is gebeurd?' Vraagt hij. Ik knik afwezig en durf hem eigenlijk niet echt aan te kijken. 'Je bedoelt die kus?' Nu pas is mijn blik even op die van hem gericht zodat ik kan zien dat hij knikt. 'Ja dat ja...' weer is het stil. 'Luister, ik weet ook niet waar dat vandaan kwam, oké? We dachten niet helder na, want we waren dronken-' 'Ik niet.' Onderbreekt Louis me. 'Oh...' dat veranderd een hoop. Dus hij wilde het? Hij hij wilde me echt kussen? Daar gaat er even iets mis in mijn hoofd. 'Ik snap het even niet. Jouw stem vertelde je dat je moest haten en nu ineens dit. Waar kwam die haat dan vandaan?' Louis haalt zijn schouders op. 'Mijn stem vertelde me je te haten wegens je depressie, maar ondertussen leerde ik je alsnog kennen. En toen ik besefte dat ik je eigenlijk heel leuk vond... of vind... had je met Niall. Toegeven aan mijn stem was toen makkelijker dan toegeven dat ik te laat was en het compleet had verpest.' Zo had ik het totaal niet bekeken. Hij heeft mij al die tijd al leuk gevonden? Onrustig staat Louis op.

'Die kus, die voelde zo echt. Je kan niet zeggen dat het niks was.' Ik sta nu ook op, zodat ik niet te veel omhoog hoef te kijken. 'Ik was wel dronken, Louis. Ik weet niet wat ik voelde en wat ik dacht. Ik weet het echt niet en-' Mijn zin wordt onderbroken. Ik kan ook echt niet meer verder praten, want mijn lippen zijn geblokkeerd door die van Louis. Ze bewegen synchroon over elkaar alsof het zo hoort. Ik kan het niet laten om er niet in mee te gaan, omdat ik het zo uit het niets kwam. Wanneer Louis terug trekt krijg ik daarom ook geen woord uit mijn strot. What just happend? ' Nu ben je nuchter, wat voel je nu?' Ik probeer wat uit te kramen, maar alles wat eruit komt is gestamel. Terwijl mijn hoofd even kortsluiting heeft en geen normale zin kan vormen, gebeurd er wel heel erg veel in mijn buik. Alsof er een hele dierentuin is ontploft. En dan weet ik het. Ik moet niet te veel nadenken. Liefde zit niet in mijn hoofd, liefde moet ik voelen. Niet te veel nadenken dus.

'Madison?' Vraagt Louis wanneer ik nog steeds geen fatsoenlijke zin heb gevormd. Maar dat is niet nodig, want daden zeggen veel meer dan woorden. Dus ik druk mijn lippen weer op die van Louis. Ergens voelt het heel fout tegenover Niall, maar dat probeer ik los te laten. En het lukt, want het voelt alsof alle puzzelstukjes in een keer op hun plek komen te vallen. Dit klopt, dit voelt goed. Louis, diegene die ik een half jaar geleden nog zwoor voor altijd te haten, is ineens heel anders in mijn ogen. Alle gemene dingen die hij ooit heeft gezegd tegen mij, die ik maar niet kon vergeten, kan ik me ineens niet meer herinneren.

Ik ben verliefd op Louis en ik ben niet bang om het toe te geven.

Oké grappig verhaal: dit was nooit het plan😂

Het plan was om haar met Niall te laten, maar ineens ging iedereen Madison shippen met Louis, dus ik heb naar jullie geluisterd. Dit boek verloopt dus echt een heel stuk anders dan dat ik had verwacht, maar ik vind het wel leuk om ook op jullie ideeën in te spelen zodat het voor jullie natuurlijk ook leuk blijft om te lezen.

Hope you like it!

Xx
-me