Unwanted ft ~ 1D

- 14. bijna in paniek -

Madison pov
Eenmaal op school aangekomen ren ik vrijwel meteen naar Ashton toe als ik hem zie. 'Hey Ash!' Gil ik een soort van heel enthousiast in zijn oor waardoor hij vrijwel meteen zijn handen voor zijn oren slaat en minstens 2 meter opzij duikt. Oops...

'Ook leuk om jou te zien Maddy.' Mompelt hij in zijn oor wrijvend. Ik grinnik om zijn reactie. 'Ben je weer klaar voor geschiedenis vandaag?' Vraagt hij met een knipoog wat mij doet laten lachen. Gister kregen we de slappe lach en werden we de les uit gestuurd met z'n 5en. We hebben dus praktisch gezien geen geschiedenis gehad gister. 'Ik heb zeker zin in geschiedenis. Vooral omdat ik mijn boeken ben vergeten, omdat er een fout staat op mijn rooster ofzo.' Grinnik ik, maar Ashton lijkt het niet zo grappig meer te vinden. Zijn gezicht trekt bleek weg. 'Geen boeken mee? Oeh meneer Has gaat je vermoorden dat weet je?' Ai, die had ik niet aan zien komen. Als Ashton serieus is over iets als dit, is hij ook echt serieus. Ik begin me toch wel een beetje zorgen te maken nu. 'Ik bel Liam wel even.' Zeg ik wat Ashton zijn ogen laat rollen. Ik kijk hem daarom verbaasd aan. 'Wat?' Vraag ik. 'Jij en je Niall Horan, Liam Payne en je range rover.' Ik grinnik weer. Ashton is een lieve jongen die mij voor het eerst in een hele lange tijd weer aan het lachen weet te krijgen waar ik heel veel respect voor heb. Als je mij aan het lachen krijgt, ben je bijzonder, want ik lach niet zo veel. Maarja, nu eerst Liam bellen.

Juist, Liam neemt niet op. Dan maar de huis telefoon bellen. Het enige wat ik hoop is dat Louis niet opneemt. En liever Harry ook niet eigenlijk. 50/50 kans...

'Met Louis Tomlinson.'

Crap... oké mads, stay calm. Niet boos worden nu. Vraag gewoon of Liam aan de lijn kan komen.

'Hey Louis, met Madison. Is Liam al thuis?' Ik hoor een harde zucht aan de andere kant van de lijn gevolgd door wat gerommel.

'Nee, Liam is er nog niet. Wat moet je?'

'Ik heb mijn geschiedenis boeken niet wegens een fout op mijn rooster-' Ik krijg de kans niet eens om uit te leggen wat er aan de hand is, of ik word al onderbroken door de stem van de meest irritante berggeit op aarde.

'Nee. Nee dit gaan we niet doen. Ik ben niet jou slaafje die je boeken komt brengen zodat je niet in de problemen komt. Dit is niet mijn schuld, dus niet mijn verantwoordelijkheid.' Kut Louis... had Niall maar opgenomen ofzo.

'Maar Louis, dit is ook niet mijn fout-' en weer wordt mijn verhaal gekaapt.

'Nee is nee Madison. Ik ga niet je stomme foutjes achter je kont aan opruimen. Je red jezelf er maar uit.' Oké deze gozer heeft voor de 2e keer vandaag mijn humeur verpest. Thanks again Louis. Wat ben je toch een heerlijk persoon..

'Oké, dan niet he Louis. Weetje wat? Ik blijf liever nog 2 uur langer op school om die kut tafels schoon te maken in het strafuur dan dat ik thuis kom en 2 uur lang naar jouw gemekker moet luisteren! Bedankt voor de steun he Louis. Daaag!'

Boos hang ik de telefoon op en smijt ik hem mijn tas in. Ashton is natuurlijk nu heel erg verbaasd over dit gesprek aangezien hij niet weet van mijn absurde haat relatie met Louis. 'Ik kan niet zo goed met Louis opschieten. Daar komt het op neer en ik heb geen zin om erover te praten.' Ashton knikt en glimlacht. 'Je bent ook zo lekker direct he.' Grinnikt hij. Hij grinnikt veel, want hij is een relatief vrolijk persoon. Ik heb veel respect voor zijn optimisme. Als ik zelf een dag lang zo optimistisch als hem zou moeten zijn, had ik mezelf na vijf minuten al voor de rest van de dag knock out geslagen. Ik snap gewoon niet hoe hij het doet.

Inmiddels zijn Luke, Calum en Michael er ook al en lopen we met z'n 5en naar geschiedenis. Even blijf ik voor de deur van het lokaal staan. Er zit een enorme knoop in mijn maag aangezien ik niet "die ene nieuwe griet die op haar 3e dag al moet nablijven" wil zijn. 'Gaat het wel?' Vraagt Luke die mij zo uit mijn trans haalt. Ik glimlach naar hem en knik. 'Maddy is haar boeken vergeten.' Zegt Ashton tegen hem. 'Oeh. Jij bent zo erg de closs.' Zegt Calum. Thanks Cal, want dat laat me ook echt beter voelen ofzo. Niet dus.

Oké Madison. Nu gewoon naar meneer has stappen. Hij komt er toch wel achter, dus misschien is het beter als ik maar meteen naar hem toe ga om het eerlijk toe te geven.

'Meneer?' Meneer has draait zich naar mij toe. 'Ja mevrouw ik kan niet stoppen met lachen?' Ik zucht diep. Daar is mijn nieuwe bijnaam al.. 'Ik heb een oud rooster gekregen waardoor ik de verkeerde boeken mee heb voor vandaag.' Ugh het voelt nu echt alsof mijn maag wordt geplet tussen 2 bakstenen. 'Dus je hebt je boeken niet mee voor vandaag?' Vraagt hij bijna zonder emotie wat mij alleen nog maar banger maakt om eerlijk te zijn. Ik knik zacht om zijn vraag te beantwoorden. Has reageert niet terug, maar staat in plaats daarvan op en gaat voor de klas staan. De klas is dan ook per direct stil. 'damens en heren. Weten jullie allemaal nog wat ik heb gezegd over het niet meenemen van je boeken?' Iedereen is muisstil. Niemand durft ook maar te ademen. 'Iemand?' Vraagt meneer Has, maar nog steeds krijgt hij geen reactie. 'Hoe laat ben je uit jongedame?' Vraagt hij zonder mij aan te kijken, maar ik weet dat hij het tegen mij heeft. '3 uur.' Antwoord ik kort en zacht. Mijn hart bonst letterlijk in mijn keel waardoor ik het gevoel heb dat ik niet meer kan ademen. Had ik al verteld dat ik last kan hebben van angstaanvallen? Nee? Dan weet je dat nu en ik heb zo'n vermoedde dat als dit gekwel nog 1 minuut langer doorgaat, ik zo'n aanval ga krijgen. 'Dit is een voorbeeld van onverantwoordelijk gedrag dames en heren. Als je een verkeerd rooster hebt, regel je dat per direct met je mentor of eventueel met een klasgenoot met hetzelfde rooster. In je eerste week hoor je een imago te creëeren bij je leraren en op dit moment vind ik deze student rebels en disrespectvol. Lachen tijdens mijn les en dan aankomen zonder boeken is niet iets wat ik kan tolereren. Dus jij bent niet om 3 uur uit jongedame. Jij mag van 3 tot 5 in de aula alle tafels gaan schoonmaken. Misschien leer je dan een beetje hoe het is om zonder respect voor je leraren op school aan te komen zetten.' Ik kijk om me heen. Iedereen staart me naar aan alsof ik het vieste wezen ben dat ze kennen. Deze leraar heeft me voor schut gezet tegenover de hele klas en ik kon me niet meer vernederd voelen. Ik voel dat ik langzamerhand steeds meer in paniek aan het raken ben en ik weet oprecht niet meer of mijn hart nou zo snel klopt, of dat hij helemaal niet meer klopt en het gevoel dat ik elk moment kan overgeven verstikt me. Ik moet hier weg. Ik moet hier echt weg, ik word gek. Ik draai me om en loop in een snel tempo naar de deur toe. 'En waar denk jij naartoe te gaan jongedame?' Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken, maar faal daar erg hard in. Er loopt inmiddels al een traan over mijn wang, dus durf ik me niet om te draaien. Ik wil niet dat mensen zien dat ik huil. 'Jongedame!' Schreeuwt meneer has inmiddels. Van schrik draai ik me toch om waarna er nog een traan over mijn wang rolt gevolgd door nog een traan en nog een. 'Ik ehm..' meer krijg ik er niet uit, want mijn stem slaat over van de brok in mijn keel. 'Als jij nu de klas uitloopt, mag je een hele week tot 5 uur blijven schoonmaken!' Hulpzoekend kijk ik naar Ashton. Zijn gezicht staat meelevend. 'Het komt goed. Kom zitten.' Playbackt hij naar mij met gebaren zodat ik het begrijp. Als hij ziet dat ik nog steeds liever weg wil lopen, geeft hij er nog een geruststellend knikje achteraan. Hij heeft gelijk. Ik moet echt gaan zitten anders zit ik al helemaal in de nesten. Ik veeg mijn tranen weg, wat geen zin heeft want er stomen meteen weer nieuwe, en ga vervolgens naast Ashton zitten. 'Wijze keuze mevrouw...' Hij stopt als teken dat hij mijn achternaam wilt weten. 'Jones, meneer.' Antwoord ik. 'Goed. Dan ga ik nu beginnen met mijn les.' Ik haal even diep adem en veeg nog een keer mijn tranen weg. 'Gaat het?' Vraagt Ashton. Ik schud mijn hoofd. Natuurlijk gaat het niet ik had bijna een paniekaanval voor de hele klas. Deze docent neemt zijn vak wel heel erg serieus en het jaagt me de stuipen op het lijf. Echt waar ik ben bijna bang van hem. Nee ik bén bang van hem.

Je wilt hem wurgen of niet soms?

Nee, natuurlijk wil ik hem niet wurgen.

Dat wil je wel. Je bent niet bang, je bent boos Madison.

Ik ben niet boos.

Dat ben je wel

Oh mijn god kan ik alsjeblieft stoppen met discussiëren met mezelf? Ik word er helemaal kierewiet van en-

Ik word helemaal uit mijn trans gehaald door de hand van Ashton die ineens de mijne pakt. Hierdoor kijk ik hem aan en zie ik de rust die hij uitstraalt. 'Ik weet niet wat het is aan je dat mij zo bezorgd om je laat zijn, maar weet dat ik er voor je ben.' Zegt hij. Ik knik en doe mijn best om een glimlach te faken. Met zijn duim maakt hij nu rondjes op mijn hand wat me op een of andere manier heel rustig maakt. Mijn hart bonst inmiddels niet meer in mijn keel En de knoop in mijn maag is eindelijk los.

Ik heb zo'n gevoel dat Ashton en ik goede vrienden gaan worden. Hij brengt mij een bepaalde soort rust wat ik heel erg prettig vind.

Pff, mijn dag begon met ruzie en nu dit... En ik nog wel denken dat met mijn rechterbeen als eerste uit bed stappen geluk brengt. Nou, niet dus. Lesje geleerd...