Unwanted ft ~ 1D

- 53. a perfect date to me -

Een week later, op een vrijdag, is het dan zo ver. Ik loop lachend met Ashton, Luke en Calum naar buiten. Michael is ziek helaas. Ik kijk om me heen, Maar ik zie geen zwarte of witte range rover ergens. 'Op zoek naar je taxi?' Vraagt Luke waarop ik knik, maar plots worden er van achter mij 2 sterke armen om me heen geslagen. 'Ah Louis!' Giegel ik en draai me lachend om. 'Waar is de auto?' Vraag ik. 'Om de hoek. Harry zit er om jou tas aan te nemen en daarna gaan wij lopen.' Ik frons. 'Lopend naar huis?' Louis schiet in de lach. 'Nee gekkerd, wij gaan uit eten.' Grijnzend kijk ik hem aan. Wat is het toch ook een leukerd. 'Jullie gaan uit eten? Met zijn tweeën?' Vraagt Ashton helemaal verbaasd. Louis trekt 1 wenkbrauw omhoog. 'Je hebt het hem niet verteld?' Ik schud mijn hoofd. Dat ben ik een heel klein beetje vergeten... oeps. 'Ja, Louis en ik hebben een date.' Ashton zijn mond valt open. 'Ik vroeg nog of je hem leuk vind een paar weken terug en toen zei je nee!' Gilt hij alsof het het ergste is in de wereld. 'Maar toen wist ik het zelf nog geen eens. Ik wist het pas op mijn verjaardag.' Zeg ik en bloos. 'Oh jaa dat spin the bottle gebeuren. Dat was ik alweer vergeten.' Grinnikt hij. 'Ja duh, je was echt niet normaal ver heen.' Ashton haalt zijn schouders op. 'Kan gebeuren. Maar in ieder geval, veel plezier.' Hij geeft er een oprechte glimlach en een knipoog bij waarna hij naar de anderen loopt die al in de fietsenstalling op hem aan het wachten zijn. Ik en Louis lopen de hoek van de school om, om mijn tas aan Harry te geven. 'Veel plezier.' Zegt hij glimlachend. Ik kijk even naast hem en zie dat Mia daar zit. Vragend kijk ik Harry aan. 'Wij gaan ook uit eten zometeen.' Legt hij uit. Ja, dat zat er al dik in. Die waren zo close toen we gingen zwemmen en sinds dien zitten ze alleen maar aan elkaar geplakt als ze elkaar weer zien. 'Jullie ook veel plezier dan.' We zwaaien ze na als ze wegrijden waarna ik mij op Louis focus. 'Dus, waar gaan we heen?' Vraag ik. Louis pakt eerst mijn hand en verstrengeld onze vingers waarna hij mijn vraag beantwoordt. 'Ik zat te denken: eerst Stafili en aangezien het nu steeds vroeger donker wordt kunnen we daarna een strandwandeling maken zolang het nog licht is?' Hij kijkt me hoopvol aan waardoor mijn mondhoeken automatisch omhoog krullen. 'Klinkt als een perfecte date to me.' Zeg ik en knipoog.

Na 10 minuutjes gelopen te hebben komen we aan bij het stadje waar we ons zo onopvallend mogelijk door de fans heen proberen te wurmen en tot onze grote verbazing, heeft niemand ons herkent. Als we bij Stafili aankomen mogen we meteen op onze plek gaan zitten. Ik schrik even als ik de menu kaarten zie. 'Louis dit is echt immens duur.' Fluister ik geschrokken. Het enige wat ik terug krijg is een glimlach. 'Ik zit in een wereldberoemde band, Maddy. Maak je geen zorgen om geld.' Oké, daar heeft hij wel een punt. 'Thanks Louis.' Hij knikt even en richt zich dan weer op de menu kaart. Is het gek dat ik heel zenuwachtig ben? Ik denk dat het komt doordat ik gewoon graag wil dat het goed gaat. Stel dat het ongemakkelijk wordt ofzo? Dat zou zo ontzettend kwellend zijn.

~ ••• ~

Na anderhalf uur lopen we weer het restaurant uit. Het eten was heerlijk en tot mijn grote verbazing is het niet 1 keer ongemakkelijk geweest. In tegendeel zelfs: Louis en ik kunnen het super goed met elkaar vinden. Na een paar minuutjes gelopen te hebben komen we aan bij het strand waar een oliebollen kraam staat. Mijn mond valt open en ik begin enthousiast in mijn handen te klappen. 'Wat is er?' Lach Louis die me een beetje in toom probeert te houden. 'Dat zijn Nederlandse oliebollen!' Gil ik. 'Owleybowlen?' Vraagt Louis. Ik grinnik, zijn hele gezicht is echt 1 groot vraagteken. Ik begin hem aan zijn hand mee te trekken naar de kraam. 'Dat is een Nederlandse traditie rond oud en nieuw. Het is super lekker en ik heb er zeker al 8 jaar geen 1 meer op. Dus wij gaan er nu 1 nemen want het is zalig en je moét het proberen.' Louis laat het maar gewoon over zich heen komen. De man in de kraam heeft mij erover horen praten en neemt dus aan dat ik Nederlands kan. 'Goedenavond, zin in een lekkere oliebol?' Vraagt de man in het Nederlands. 'Uhm, wat?' Vraagt Louis wanneer hij er niks van verstaat. 'Hij vraagt of we een oliebol willen.' Vertaal ik voor hem. 'Oh, ja doe er maar 2 graag.' Zegt Louis. De man knikt en legt 2 servetjes neer waar hij 2 oliebollen op legt en er een lading poedersuiker overheen gooit. 'Is hij je vriendje?' Vraagt de man in het Nederlands. Ik bloos en schud mijn hoofd. 'Nee...' Ik kijk Louis even aan en dan weer terug naar de man. 'Nog niet.' De man grinnikt. 'Doe je goed. Hij is leuk.' Zegt hij met een knipoog terwijl Louis afrekent. 'Wat zeggen jullie allemaal?' Vraagt hij als hij klaar is. 'Niks erg hoor Louis, geen zorgen.' Hij knikt even wantrouwend, maar schiet dan in de lach. Wat ik heb gemerkt is dat Louis eigenlijk best een vrolijk persoon is en best veel lacht.

We beginnen met onze oliebollen over het strand te lopen. Afwachtend kijk ik Louis aan als hij zijn eerste hap neemt. 'En?' Vraag ik. Hij kauwt even en denkt er goed bij na, maar dan knikt hij. 'Dit is heerlijk!' Pfiew. Gelukkig smeer ik hem niet iets vies aan ofzo. Voldaan neem ik zelf ook een hap wat bijna niet netjes gaat omdat er zo veel poedersuiker op zit. In stilte eten we ze op. Het is geen ongemakkelijke stilte. We voelen ons allebei een stuk meer op ons gemak bij elkaar merk ik. Wanneer Louis mij weer aankijkt schiet hij in de lach. 'Wat?' Vraag ik. 'Je hebt wat poedersuiker op je neus.' Grinnikt hij. Hij komt voor me staan om het er zachtjes vanaf te vegen. Maar terwijl hij dat doet, kijkt hij er niet naar, maar kijkt hij mij aan. Als hij klaar is laat hij zijn hand op mijn wang rusten. 'Je bent zo ongelooflijk mooi, Madison. Ik kan niet vaak genoeg sorry zeggen voor wat ik heb gedaan.' Hij begint een heel verhaal over hoe veel het hem spijt, maar ik weet inmiddels wel dat het hem spijt en ik heb het hem al lang vergeven. 'Just shut up and kiss me.' Onderbreek ik hem waarna ik mijn lippen op de zijne zet. Mijn armen laat ik over zijn schouders hangen en met zijn andere hand pakt hij mijn middel om me wat dichterbij te trekken. Ondertussen barst de dierentuin in mijn buik weer los en heb ik het gevoel dat ik altijd wel in Louis armen kan blijven. Het is bizar hoe snel ik weer verliefd ben geworden en nog bizarder (is dat een woord?) hoe het is op diegene die mij haatte. Maar ik heb het niet in de hand. Ik kan niet nee zeggen tegen verliefdheid alleen maar omdat hij een stomme stem in zijn hoofd heeft die het mij moeilijk maakte. Sterker nog: ik ga hem ermee helpen. Volgens mij doe ik dat zelfs nu al, want ik merk dat hij steeds minder met zichzelf in gevecht is.

Na een lange kus vol passie trekt Louis weer terug om me diep aan te kijken. In zijn ogen is een sparkle te zien. Een vrolijke twinkeling die zijn ogen nog mooier maken. 'Madison...' Hij ademt even diep in en uit, waarschijnlijk om zijn moed bij elkaar te rapen, want ik weet precies wat hij me nu gaat vragen. 'Wil je mijn meisje zijn?' Ik begin breed te glimlachen en knik. 'Ja, dat wil ik heel graag.' Ik geef hem nog een kus, maar dan een wat kortere waarna we weer terug beginnen te lopen.

Als ik na een tijdje naar links kijk merk ik dat we alweer bij de oliebollenkraam zijn. De vrolijke man kijkt trots toe als hij ons hand in hand ziet lopen. 'Jullie zijn een leuk stel!' Roept hij dit keer in het Engels. 'Dankjewel!' Roept Louis terug en glimlacht naar mij. Ik heb serieus het idee dat ik niet meer kan stoppen met glimlachen.

Het is gek dat diegene die je eerst zo fout liet voelen, je nu zo goed kan laten voelen. Maar niets is te gek voor mij, want ik weet dat Louis mij dol gelukkig maakt en dat is waar het om draait.