Unwanted ft ~ 1D

- 24. Harry draait bij -

Madison pov
De volgende ochtend word ik opnieuw wakker met Niall naast mij, maar ondanks dat het heel goed voelt, voel ik me heel slecht. Vandaag moet ik namelijk weer naar school en na het feest van maandag heb ik daar een heel stuk minder zin in dan normaal. Ik stap zo zacht mogelijk mijn bed uit zodat ik Niall niet wakker maak om mij vervolgens aan te kleden. Als ik helemaal klaar ben om naar school te gaan druk ik een kus op Nialls voorhoofd wat hem zich om laat draaien. Even ben ik bang dat ik hem wakker heb gemaakt, maar gelukkig slaapt hij verder. Als ik beneden kom zie ik Harry op de bank zitten, maar geen Liam. 'Harry, waar is Liam?' Vraag ik. Geen reactie. Tuurlijk niet. Laat ik maar gaan kijken of hij misschien door zijn wekker heen is geslapen. Als ik terug loop de trap op, komt Louis net naar beneden gelopen. Meestal krijg ik een doodsblik, maar nu krijg ik helemaal niks. Prima, het zal me een worst wezen. Bovenaan de trap blijf ik staan, omdat er ineens wordt geschreeuwd beneden.

'Je bent ongelofelijk Louis!' Schreeuwt Harry. 'Ik dacht dat je aan mijn kant stond!' Schreeuwt Louis terug. 'Wat is er mis met jou!? Je hebt me vol geslagen gister! Gaan we het daar niet over hebben? Ga je gewoon doen alsof dat nooit is gebeurd!?' Oh jee, dat klinkt als foute boel. Zal ik Harry helpen? Nee daar maak ik alleen maar meer problemen mee en ik ga te laat komen voor school, laat ik maar Liam gaan zoeken.

Voorzichtig kom ik zijn kamer binnen waar de gordijnen al open zijn en zijn bed helemaal leeg. Op zijn dekbed na dan, maar je begrijpt wat ik bedoel. Geen Liam te bekennen. Wat gek. Liam is nooit te laat En gaat ook nooit weg zonder iets te laten weten. 'Liam?' Vraag ik zonder succes. ' Liam!?' Roep ik nu wat harder. Weer geen reactie. Ik had al 5 minuten geleden in de auto moeten zitten. Dit is niks voor Liam. Maar als het dan echt moet, dan maar Niall wakker maken. Net voordat ik mijn kamer in wil lopen wordt er ineens een hand op mijn schouder gelegd wat mij laat schrikken. In 1 ruk draai ik me om waar ik Harry zie staan wat mij best wel verbaasd. Normaal blijft Harry minstens op 2 meter afstand staan en maakt hij kots geluiden elke keer als ik te dichtbij kom, maar nu is het anders. Zijn ogen zijn rood wat betekent dat hij heeft gehuild. 'Harry? Gaat het wel goed?' Vraag ik. Hij veegt snel een traan weg die nog uit zijn ooghoek ontsnapt en lacht erover heen. 'Ja het gaat prima. Laat Niall maar slapen, ik breng je wel naar school.' En weg was Harry. Oké dit is heel confusing. Harry die mij naar school gaat brengen.

Louis heeft het behoorlijk verpest zo te zien

Ja... daar lijkt het wel op. 'Kom je nog?' Roept hij van onderaan de trap. Als ik beneden kom zie ik Harry en Louis moordblikken naar elkaar geven. 'Je gaat haar een lift geven naar school?' Spuugt Louis. 'Ik ga doen waar jij nooit het lef voor hebt gehad. Ik ga haar een kans geven.' Verslagen kijkt Louis naar de grond en laat zich vervolgens op de bank achter zich zakken. 'Kom Madison, je komt te laat.' Zegt Harry die boos de deur opengooit om naar buiten te lopen. Laat ik hem maar volgen, want anders kom ik inderdaad te laat.

In de auto is het pijnlijk stil. Waarschijnlijk komt dat omdat Harry altijd achter Louis kont aan zat te huppelen en hem verdedigde in alles wat hij deed wat niet meer was dan mij haten en mij overal de schuld geven van letterlijk alles. Dus als hij dan ineens een goede daad verricht, is dat best vreemd en heel erg ongemakkelijk. Letterlijk de hele weg naar school hebben we geen woord gezegd. Af en toe neuriede Harry wat mee met de radio die best zacht stond en geen van ons tweeën harder durfde te zetten, maar daar bleef het ook bij. Voordat ik uitstap als hij stilstaat bij school kijk ik hem eerst aan. 'Dankjewel Harry.' Hij knikt en glimlacht even kort en zwak waarna hij zijn blik afwendt naar buiten. Ik zucht en doe dan de deur open, maar ik stap nog steeds niet uit. 'Ik meen het Harry. Dankjewel.' Nu pas glimlacht hij oprecht. 'Het is oké, Maddy.' Ik glimlach terug en stap nu wel uit. Ik heb nog geen 2 stappen gezet of ik hoor mijn naam al. 'Madison.' Harry heeft het raampje opengedraaid en leunt naar de opening zodat ik hem beter kan horen. 'Veel succes op school.' Ik grinnik en knik vriendelijk. 'Dankje Harry.' Hij knikt ook, sluit het raampje en rijdt dan weg.