Unwanted ft ~ 1D

- 41. goed gefixed -

Madison pov
Zo zacht mogelijk probeer ik de kleedkamer in te sneaken met een flesje water in mijn hand. Niall heeft net een droog shirt aangetrokken, dus dit is een mooi moment om hem terug te pakken. Ik sein naar de rest dat ze stil moeten zijn, maar het zijn zulke grote idioten dat ze me allemaal aan beginnen te gapen en Niall dus meteen doorheeft dat er iemand achter hem staat. Hij draait zich daarom meteen om. 'Dus... Jij wilde payback...' vraagt Niall grijnzend, omdat het me niet is gelukt. Ik zet geïrriteerd het flesje naast me op de tafel en ga dan maar op zijn schoot zitten. Hij slaat zijn armen stevig om mij heen, wat mij een veilig gevoel geeft. Wat deze jongen met mij doet is gewoon onbeschrijflijk.

'Wanneer komen die mensen van de meet en greet eigenlijk?' Vraagt Calum. Precies nadat hij dat zei wordt er op de deur geklopt en horen we gegiechel vanuit de gang. Daar zul je ze hebben.

~ ••• ~

Oké, laat ik de situatie even schetsen. Het is nu 2 uur later en we zitten met zijn allen truth or dare te doen. De meet and greet duurde eigenlijk maar een half uur, maar het lijkt erop dat het niemand wat boeit. 'Truth or dare aan Mia.' Zegt Ginny nadat ze heeft moeten proberen te gorgelen terwijl ze op haar handen stond. Geloof me, het was hilarisch. 'Uhm... truth.' Antwoordt Mia. Ginny's lach maakt binnen een fractie van een seconde plaats voor een resting bitch face. 'Wat verberg jij onder jouw mouw?' De gezellige sfeer is meteen helemaal weg. Er hangt nu ineens een hele gespannen sfeer, omdat iedereen weet dat hier ruzie van gaat komen. 'Armen?' Mia houdt een straigt face. 'Mia, je weet dat ik je droge humor heel goed kan waarderen, maar ik wil dst je even heel eerlijk met me bent.' Mia reageert niet en kijkt Ginny verbaasd aan. Ginny die het te lang vindt duren, besluit dan maar haar mouw omhoog te trekken. Er zitten een aantal krassen op Mia haar arm, waar iedereen van lijkt te schrikken. Snel schuift Mia haar mouw weer terug. 'Wil je dat ik heel eerlijk ben? Oké, hier komt ie: je bent een vreselijk persoon, Ginny!' Mia's ogen vullen zich met tranen. 'Ik wil je alleen maar helpen, ik ben je beste vriendin!' Verdedigd ze zich. 'Oh en beste vrienden vernederen elkaar pal voor de neuzen van wereldberoemde zangers!? Of staat vriendschap voor jou voor het verpesten van een dag waar ik letterlijk al 3 jaar op zit te wachten!?' Inmiddels stromen er over haar wangen al twee grote watervallen. Mijn hart breekt in duizend kleine stukjes bij het zien van deze situatie. Mia staat ziedend op, waardoor Ginny ook opstaat. 'Dan zijn we toch geen vrienden? Zal mij een worst wezen, Ik kan toch niet bevriend zijn met zo'n depressief wrak als jij!' Ginny balt haar vuist van woedde, terwijl Mia's gezicht nog witter wordt. 'Jij ben diegene die erover begon, niet ik.' snikt ze terwijl haar stem breekt. 'En jíj bent degene die hier zit te janken als een klein kind!' Mia schudt haar hoofd. 'Je hebt me diep teleur gesteld.' En weg was Mia. Als ik een beetje logisch nadenk, weet ik ook al wat ze van plan is. Ik sta dus meteen op van Nialls schoot. Eerst kijk ik Ginny even boos aan. 'Wat?' Snauwt ze waardoor mijn mond open valt. 'Wat bezielt jou?' En ook ik storm nu de kamer uit en gooi hem met een klap dicht. Ginny is net Louis, Maar dan zonder zo'n kut stem in haar hoofd en dat is nog het ergste.

Zodra ik een wc zie die op slot zit klop ik aan. 'Mia?' Geen reactie. Hm... Ik wil doorlopen, maar dan hoor ik iemand snikken. Dat moet Mia wel zijn. 'Mia, doe alsjeblieft open, je maakt een fout door het te doen.' Wauw... kwam dat echt uit mijn mond? Gelukkig werkt het wel, want de deur gaat langzaam open. Ik loop naar binnen en doe de deur weer op slot zodat we kunnen praten zonder gestoord te worden. 'Wat weet jij daar nou van?' Snikt ze. Ik zie dat ze een zakmes in haar handen heeft, maar ik zie nergens bloed, dus volgens mij heeft ze het nog niet gedaan. 'Geloof me, ik weet daar genoeg van.' Mia knikt langzaam. Ik hou mijn hand op, als teken dat ik het mes wil hebben. Gelukkig is ze heel braaf en geeft ze mij het mes. 'Luister, snijden is een ontsnappingsroute. Het is geen oplossing. Zolang je dit blijft doen, zet je een herinnering voor elk slecht moment dat je meemaakt, want die littekens zullen er voor altijd zitten. Je maakt het zo alleen maar erger.' Mia's zachte gesnik veranderd weer in hard gehuil. 'Wat moet ik dan doen?' Ik veeg even haar tranen weg, maar ze blijven stromen. 'Het is beter om het probleem op te lossen waardoor je de behoefte voelt om te snijden, zodat je en niet meer het nare gevoel hebt steeds en je jezelf dus ook geen pijn meer hoeft te doen om te ontsnappen aan dat gevoel.' Mia veegt dit keer zelf haar tranen weg. 'En waarom zou ik jou moeten geloven?' Ik zucht diep. Ik weet dat er maar 1 manier is waardoor ze me gaat geloven, dus stroop ik mijn mouw op. 'Omdat ik het zelf ook meemaak.' Mia slikt en laat van schrik nog een traan vallen. Zachtjes gaat ze over mijn sneden heen. 'Het zijn er zo veel.' Mompelt ze zacht. Ik knik en schuif mijn mouw weer terug. 'Wil je dat jouw arm er voor altijd zo uit gaat zien?' Ze schudt hevig haar hoofd.

'Maar ik weet wanneer ik moet stoppen.' Probeert ze mij te overtuigen. 'Weetje, Mia, dat was precies wat ik altijd heb gezegd en kijk hoe ik er nu bij loop. Een probleem moet je oplossen, niet ervoor wegrennen.' Ze knikt. 'Gaan we weer terug?' Vraag ik dan. Weer knikt ze. Ik open de deur en wil de wc uitlopen, maar Mia pakt mijn hand. 'Waarom luister je niet naar je eigen advies?' Vraagt ze zachtjes, alsof ze bang is het te vragen. 'Omdat ik al te ver ben gezonken. Voor mij is het niet alleen een ontsnappingsroute meer, het is een verslaving.' Mia knikt alweer. Ze is stil van mijn advies. 'Jij komt er ook wel.' Zegt ze dan met een zwakke, maar oprechte glimlach. Ik glimlach terug. Dit is een heel bijzondere meid. Zij gaat nog ver komen in het leven, dat weet ik zeker.

Samen lopen we weer terug naar de rest. Als we binnenkomen, zijn meteen alle ogen op ons gericht. Ginny schiet uit haar stoel om Mia te omhelzen. 'Het spijt me.' Ze laat haar weer los om haar handen vast te pakken. 'Ik was niet boos. Ik reageerde alleen zo, omdat ik niet wist hoe ik er eigenlijk op zou moeten reageren. Louis liet mij dat inzien, sorry, ik deed echt dom.' Ik kijk even verbaasd, maar toch trots naar Louis en steek mijn duim naar hem op. Hij knikt tevreden en lacht dan. Zozo, Louis die wijze woorden deelt met een tiener. Die zag ik niet aankomen. 'Het spijt mij ook dat ik niet eerder naar he toe ben gekomen. Ik heb ook een goed gesprek gehad, maar dan met Madison. Zij liet me inzien dat ik niet moet wegrennen voor mijn problemen, maar ze juist moet oplossen. Ik deed dus ook heel dom.' Louis geeft mij nu precies dezelfde blik als die ik hem gaf en steekt daar ook zijn duim bij op waardoor ik ook moet lachen.

Ik had nooit gedacht dat ik dit zou denken, maar: dat hebben Louis en ik mooi gefixed.