Unwanted ft ~ 1D

- 45. relatie chaos - XL hoofdstuk

Madison pov
Keihard geschreeuw klinkt er van beneden. Het is zo hard, dat de woorden niet meer duidelijk hoorbaar zijn. Vazen die kapot breken, scheldwoorden die een 10 jarige nog nooit eerder had gehoord. De zoute tranen stromen als watervallen over mijn wangen. Ze rollen zelfs via mijn nek mijn trui in. 'Ik ben bang, Sam.' Fluister ik. De sterke armen van mijn broer worden stevig om mij heen geslagen. 'Shh, luister er maar niet naar. Luister naar mijn stem, naar mijn hartslag. Het komt allemaal goed.' Zo blijft Sam lieve dingen in mijn oor fluisteren terwijl hij met zijn duim over mijn rug wrijft tot ik tot rust ben gekomen.

Als er een harde knal klinkt schrikken Sam en ik allebei op en schieten de trap af. Eerst zien we niemand en horen we alleen gesnik. Wanneer dat gesnik overgaat op gehuil keren we ons om naar het geluid. Daar zit hij dan. Gebroken, beschadigd. Sam gaat voorzichtig naast hem zitten op de bank. Ik durf dat niet, dus blijf ik versteend staan. 'Wat is er papa?' Vraagt Sam voorzichtig. 'Mama houdt niet meer van papa. Ze wilt liever bij een ander zijn.' Verteld hij. Maar... Ik dacht dat mama en papa voor altijd samen zouden zijn? 'Is ze vreemd gegaan?' Vraagt Sam door. Mijn vader knikt. 'Ja, maar ze wilt niet bij hem wonen. Ze wilt hier blijven.' Nu snap ik er niks meer van. Mama wilt weg, maar ze wilt blijven? 'Waarom dan?' Mijn vader slikt en begint iets harder te snikken. 'Ik ben ziek.'

~ ••• ~

Hijgend en bezweet word ik wakker. Mijn kussen is doorweekt en Niall, Niall is er niet om mij te troosten. Hij is vannacht niet thuisgekomen. Maar al snel komt Liam binnen die mij in een knuffel trekt. 'Het is goed, het was maar een droom.' Probeert hij me te sussen, maar ik schud mijn hoofd en duw hem weg. 'Het was geen droom. Het is echt gebeurd.' Liam slikt even. 'Wil je erover praten?' Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, liever niet.' Liam fronst. 'Weet je het heel zeker?' Weer schud ik mijn hoofd en ik kan het niet laten weer te gaan snikken. 'Komt het door de plek waar we nu zijn? Australië?' Ik knik lichtjes. 'Mijn moeder loopt hier ergens rond en ik kan niet stoppen met aan haar te denken. Ik droom nu zelfs over haar, het moet niet gekker worden.' Liam wrijft zachtjes met zijn hand over mijn rug. 'Klote dat Niall er niet is.' Mompelt hij. Ik haal mijn schouders op. Ik ben niet anders van hem gewend inmiddels. Sinds Spanje 3 weken geleden is hij er vaker niet 's avonds. Vervolgens geeft hij een slap excuus en vertroeteld me helemaal waardoor ik hem wel moet vergeven. Hij is daar te lief voor. Maar ik had hem liever wel hier gehad nu. 'Probeer nog maar even wat slaap te pakken. Het is 4 uur, dus je hebt nog wel even.' Ik knik waarna ik Liam in een knuffel trek. 'Thanks, Li.' Liam knikt. 'Het is goed. Weltruste Maddy.' Liam loopt mijn kamer weer uit en sluit dan zachtjes mijn deur. Mijn moeder blijft oppoppen in mijn gedachte, maar ik probeer het van me af te schudden. En het werkt, want binnen no time slaap ik weer.

~ ••• ~

De volgende ochtend word ik wakker met een stevige arm om me heen en ik weet meteen dat het die van Niall is. Chagrijnig haal ik hem van me af en sla vervolgens de dekens in zijn gezicht wanneer ik die van me af haal om op te staan. Ik heb zo geen zin in hem nu. Niall is er natuurlijk wakker van geworden. 'Wat is er?' Vraagt hij nog een beetje slaperig en gaapt. Ik zucht diep. 'Niks.' Snauw ik en strek bijna agressief mijn schoenen aan. Niall heeft natuurlijk niet door dat ik boos ben. 'Ik ben echt moe.' Mompelt hij. Zodra ik allebei mijn schoenen aan heb sta ik boos op. 'Als je niet zo laat was gaan slapen was je nu niet zo moe geweest.' Vuur ik terug. 'Hey, Hey! Wat is er aan de hand?' Vraagt hij. Dat meent hij niet toch?

'Wat is er aan de... ben je dom? Waar was jij gister avond!?' Verbaasd kijkt hij me aan. 'Ik ben wel vaker weg, Dat weet je. Waarom ben je daar nu zo boos over ineens?' Vraagt hij. 'Misschien omdat ik nooit weet waar je bent en daar ben ik nu een keer klaar mee.' Ik haal gefrustreerd een borstel door mijn haar heen, maar wanneer mijn haar er alleen maar statisch van wordt smijt ik hem op de grond. 'Doe rustig. Ik leg altijd uit waar ik ben.' Ik schud mijn hoofd. 'Nee dat doe je niet. Je doet een poging het uit te leggen en wuift het dan weg. En die poging slaat helemaal nergens op want zelfs een ezel kan zien dat je alleen maar bullshit uitkraamt.' Niall zucht en klopt naast zich op het bed als teken dat ik moet gaan zitten. Ik schud mijn hoofd en sla mijn armen over elkaar heen. 'Ik was met vrienden de stad in. Ik ben alleen maar aan het werk op de tour en ik wil dan de tijd die ik 's avonds heb besteden aan leuke, gezellige dingen.' Ik frons. 'En dan ga je alleen?' Hij schudt zijn hoofd. 'Met wie ga je dan? Met Rose?' Niall slaat zijn ogen neer. Ja dus. Mijn ogen vergroten zich. 'Niall dat kan je niet menen!' Hij stamelt wat, maar kan niet tot een goede zin komen. Ik doe zijn gestamel na. 'Ben je je stem verloren ofzo!?' Niall is meteen weer stil. Het blijft even stil en het ziet er ook niet naar uit dat Niall nog gaat praten. 'Is er iets tussen jullie?' Niall sprint het bed uit. 'Nee! Nee echt niet. We zijn gewoon vrienden!'