Epilogue

4.4K 163 71
                                    


Married at sixteen. Widowed at sixteen.

Tinanggal ni Olivia ang mga nalalantang bulaklak mula sa libingan ni Max at pinalitan iyon ng mga bagong dala niya. Naupo siya sa mga damu at inayos ang mga bulaklak sa puntod ng asawa. She's been visiting him everyday since he was buried.

"I wanted to spend the last days of my with you. But guess what? It's you who did that. Ang daya mo, Max," nakangiting sabi ni Olivia.

One month has passed at nakayanan ng ngumiti ni Olivia. Tama nga ang sinabi ng mommy ni Max. Moving on is different from forgetting.

"Alam mo babe, pinagdasal ko talaga na sana ay buntis ako. Naaalala ko noong sinabi mo na gusto mo ng kambal. Gustong-gusto ko ring magkaanak ng kambal. Isang lalaking kamukha mo at isang babaeng kamukha ko. Hindi kaya ay dalawang lalakeng kamukha mo or dalawang babaeng kamukha mo. Basta may kamukha ka," natatawa niyang sabi. Maya-maya ay nawala ang ngiti sa mukha niya. "Pero hindi na mangyayari 'yon. I got my period today."

She took a deep breath and fought the tears from falling.

"Nakita ko 'yong mga pictures natin mula sa honeymoon at sa pag-travel natin. Ang dami pala ng kinuha mong pictures. Aabot siguro 'yon ng isang milyon," ngumiti siya at pumatak ang luha sa kanyang pisngi. Hinayaan niya na lamang na tumulo ang kanyang mga luha.

"Dala ko rin pala ito," ang sabi ni Olivia at kinuha mula sa kanyang bulsa ang isang papel. The same letter she read on Max's funeral.

Dahan-dahan itong binuksan ni Olivia.

"I want to read it to you again," mahina niyang sabi. She cleared her throat and started reading the letter.

My darling Max,

If you're reading this letter, then I might be dead. But even though I am not with you anymore, know that I will always love you.

Don't be angry at god, don't be angry at yourself. My journey on earth might have ended but that journey is full of good things and wonderful memories because of you.

My love will always be with you. I will always be with you. You might not feel me but know that I am there with you. I am here for you. Kasama mo ako kahit saan ka magpunta.

You have made my short life special. You will always be the love of my life. Always remember that.

I will wait for you in heaven.

Love, Pixie

She wiped the tears from her face and smiled.

"Siguro dapat kong i-frame or ipa-laminate ito. Parang mapupunit na kasi." She said while folding the paper.

She sat there on the grass for a long time. It was her ritual to visit Max every afternoon kahit umuulan. Minsan ay kasama niya ang mga magulang ni Max. Minsan naman ay kasama niya si Iris. But most of the time she's there on her own.

Nang papalubog na ang araw ay tumayo na si Olivia para magpaalam.

"See you again, my love," mahina niyang sabi.

As she was turning around, she saw something at the corner of her eyes. Napatigil siya. Her heart started to beat like crazy.

Tumaas-baba ang dibdib niya. Totoo ba ang nakita niya?

Muli niyang hinarap ang libingan ni Max at nagulat siya sa kanyang nakita.

"Hi, babe."

Napahawak siya sa kanyang dibdib. Iniisip niya kung totoo ba ang nakita niya.

"It's me, babe."

He was standing there. Wearing a white shirt, blue jeans, sneakers and his favorite black leather jacket. Flashing his famous smile on his handsome face.

He doesn't look like a ghost. He looks real. Very real. Too real.

"M-max?" Nalilito niyang tanong. He's already dead. They already buried him.

"Yes, it's me."

The guy who looked like her dead husband moved closer to her. 

Napaatras si Olivia. But he moved closer and hugged her.

She collapsed in his arms. Tuluyan nang nawalan ng malay si Olivia. 





***What do you think of the ending? Let's start a discussion on Facebook. :)

Love, Pixie (COMPLETE)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon