Boy Meets Boy(BoyXBoy)

Chapter 35~ <3

Sa wakaaas nag UD na siya!!!! WAHAHAHAHAHA!!!

I made ya wait a lot huh? Hihi.

Ang dami ko lang po kasi talagang ginagawa. I had exams and thesis blah blah blah

Pero I hope you enjoy this chappy! Kinilig ako habang sinusulat ko ito ah. Sana kayo din:)

Comment, vote & follow!!!!!

xx

Elle

--- 

   "Dylaaan..."

     Ano ba natutulog ako. "Hnnn..." Sagot ko at tinakpan ko ang ulo ko ng kumot.

     "Uy, Dylan. Gising na, baka hinahanap ka na sa inyo."

     "Five minutes na lang, pleeease."

     "Gumising ka na." I felt a weight above me at kinuha niya ang kumot na nakatakip sa mukha ko. Dahil no choice na rin naman ako, I slowly opened my eyes. S-Sinooo ito? My vision is kinda blurry kaya hindi ko siya makita. I gasped when I saw who it was above me.

     It's Chase!

     "Aaaah!" Sigaw ko at tinulak ko siya. Agad akong napaupo at tinignan ang paligid ko. K-Kaninong bahay ako? Nasaan akooo!??? "Grabe umagang-umaga sumisigaw ka na... Kumalma ka nga lang." I snapped my head to the owner of the voice. 

     Sandali... So... Hindi pala panaginip ang nangyari kahapon? Lahat ng iyon ay totoo? Omfg as in omfg talaga. "S-Sorry... Nakalimutan ko kasi." Bumuntong-hininga ako and rub my eyes with the back of my hand. "Nakalimutan ang alin?" Lumapit ulit sa akin si Chase at tinignan ako, ang buong mukha niya ang puno ng kursyunidad kung ano'ng nangyayari sa akin. "Na nandito ako sa bahay mo. Akala ko kasi panaginip lang ang lahat ng iyon... Pero totoo pala."

     "Sana hiniling mo na panaginip na lang ang lahat ng iyon? Yung kahapon?" Bigla siyang nanlumo. 

     Nanlaki naman ang mga mata ko and I wave both of my hands in front of me, "H-Hindi! What I mean is, hind lang talaga ako makapaniwala." I give him a reassuring smile. "Hindi makapaniwala saan?" Umirap ako, kailangan ko ba talaga isa-isahin sa kanya? "Sa... Alam mo na." Umiwas ako ng tingin.

     "Yung alin ba?" He crept closer. "Yung nangyari kahapon." Sagot ko. His face is only a few inches from mine now. "Ano bang nangyari kahapon?" He smiled trying to act like a fool. "Ano ba, Chase! Ginagawa mo akong bata eh!" Sabi ko and tried to push him but he didn't budge. "Sabihin mo na kasi."

     "That I gave you another chance. Correction pala, last chance." Binigyan ko talaga ng emphasis ang salitang 'last' para marinig niya. He laugh lowly and moved away from me, "Binibiro lang kita, Dyl." Ginulo niya ang buhok ko. "Halika na nga. Kumain na tayo." And with that agad naman akong tumayo at sinamahan siya sa mesa.

     "Nasaan na ba yung roommate mo?" Pagtatanong ko sabay upo sa isang monoblock habang tinitignan siya. "Kumain na siya. Huwag ka ng mag-alala sa kanya." Sagot niya at umupo na rin siya opposite sa akin. 

     He put a cup of coffee in front of me at napa-mmm naman ako sa amoy. "Native coffee yan ah, kaya enjoyin mo." Narinig kong sinabi niya, I hold the cup at dahan-dahan ko itong inilapit sa labi ko. I closed my eyes while I slowly drink the coffee, "Grabe. Ang sarap." Sabi ko. Iniabot niya sa akin ang isang plato ng donuts kaya kumuha naman ako rito. "Ikaw ba gumagawa nito?" Tanong ko. Tumango naman siya, "May oven kasi sa baba, kaya pwede akong mag-bake dito."

     Pagkatapos naming mag-almusal, nagbihis na ako para umuwi kahit na ayoko pa. I want to spend more time with him sa totoo lang. It may sound cheesy but that's the truth. Haaay, sana kung bumagal lang ang oras tsk.