Okulda ki Çete 2

23.Bölüm/Zor günler

Bir yeni bölüme daha hoşgeldiniz gençlik:))

Yeni kitabım Saklı Gece'ye de göz atın derim:))

Bu bölüm kurgu gereği kısa oldu, diğer bölüm telafi edeceğim inşallah:)

Bakalım neler olacak?
          **************************
Ayağa kalktı ve bize baktı. "Sizde hoşçakalın."

Hepimiz Talhaya baktık. "Nereye Talha?"

İçini çekti.

"Ben burada kalamam. Düzceye zaten gidemem o yüzden biraz uzaklaşmak iyi gelecek. Otobüs bileti aldım."

Hepimiz sarılmıştık.

"Talha sen bizim kardeşimizsin, Yaşayan Ölüleriz biz. Çetemizi eksik bırakma. Kafanı topla ve gel."

Mertin lafıyla başını salladı Talha. "Geleceğim, çeteme geleceğim." Dedi ve ilerledi. Arkasına bakmadan dümdüz yolda gidiyordu. Ağlıyordu kesin bu yüzden arkasına dönemiyordu.

Yağmur ve toprak kokusu hüznümüze karışmıştı.
              **********************
2 gün sonra

Mekanda oturuyorduk, bir boşluk hissediyorduk, bir boğukluk vardı boğazımda, acı.

Elifin ölümünden sonra dağılmıştık neredeyse. Sadece iki gün geçmesine rağmen kimsenin kimseden haberi yoktu. Mertle beraber mekanda oturuyorduk.

Talha gitmişti, Sevgi yangından sonra hayata küsmüştü sanki. Evden çıkmadı hiç. Berkay ise kendi halinde kafa dinleme bahaneleriyle dışarı çıkıyordu.

Rüzgar ve Merve ise kendi hallerinde takılıyordu. Bugünlerin geçeceğini biliyorduk. Sabır gerekliydi biraz, geçecekti.

"Rüya, çete geri toplanacak değil mi?"

Merte baktım. "Evet Mert, eskisi gibi olmayacak çünkü Elif yok ama bana güven, biz yine birlik olacağız."

Başımı omzuna koydum.

"Rüya bu sefer pes etmeyeceğim. Ben toplayacağım çeteyi." Dedi Mert. "Koruyamadım demeyeceğim, korumaya çalışacağım."

Yanağına bir öpücük kondurdum.

"İşte bizim Mertimiz bu." Yanağıma bir öpücük kondurdu ve sımsıkı sarıldı. İkimizinde ihtiyacı vardı bu sarılmaya.
              *******************
Erenin ağzından

Zorlukla yürümeye çalışıyordum. Nefesim kesiliyordu sanki. Depodan içeri girdim ve üst kata çıktım.

Sude, Selin ve Savaş oturuyordu. Yürümeye gücüm kalmamıştı. Dizlerimi çöküp oturdum.

"Eren, ne oldu?"

Koşarak Sude geldi yanıma. "Eren ne oldu?" İçimi çektim.

"Mert haklıymış, dna testi sonuçlandı."

Sessizlik olmuştu, tıpkı benim doktorun karşısında kaldığım gibi donakalmışlardı. "Yıllar boyunca boşuna yaşamışım bu hayatı, eziyeti."

Sudeye sarılmıştım. "Evi terk ettim."

Saçlarıma getirdi ellerini. "Erenim, ben hep buradayım. Sana yardımcı olacağım söz." Yanağıma bir öpücük kondurmuştu. Birşey diyemiyorlardı. Daha ailesinin bile istemediği kişiye kim ne derdi ki?
            ********************
Mirayın ağzından

Kalabalık caddede yürüyordum. Bankaya gidip bütün parayı teslim alacaktım ve bir ev tutacaktım. Artık yorulmuştum. Göçebe gibi yaşamaktan sürünmekten yorulmuştum.