29.Bölüm/Çaresiz

1.6K 127 129
                                    

Selamünaleyküm gençliiik:)

bayankimbilir3 'ün 'Rengarenk' isimli harika hikayesine göz atın derim;)

Bir deee benim 'Saklı Gece' isimli kitabıma da bakın, azıcık polisiye, azıcık aşk, çok macera;)

Bakalım kim ölecek🙈🙈🙈

İyi okumalaar:))

Elifin ağzından

Kısa mavi saçlarını kaşıyan Cansuya bakıyordum. İki ay boyunca bana yaşattıkları gözlerimin önüne geliyordu. Kendisi lisede ki en büyük hatamdı.

"Meeeert"

İçerden gelen Rüyanın çığlığı yüreğimi yakmıştı.

"Oğluuum"

Hayriye teyzenin de yakarışlarını duymamla Cansuya bakmadan içeri daldım. Yerde feryat eden Rüya ile Hayriye teyzeye baktım.

Berkay duvara yaslanıp ağlarken, Rüzgar dizlerinin üzerine çökmüş başını yumrukluyordu.

"Ne oldu?" Dedim göz yaşları içinde ağlayan Merveye. O cevabı almak istemiyordum.

"Eren Merti vurdu." Gözlerim kocaman açılmıştı. İstemsizce akan yaşları sildim ve Rüyanın yanına eğildim. Empati kurmuştum bir an.

Sırtını sıvazlarken ne diyeceğimi bilemiyordum ki içeriye hızla Talha girdi.

"Polisler Mertin telefonundan iletişim kurmuşlar. Yerini tespit etmişler"
*********************
Rüyanın ağzından

Gözlerimden hiç kesilmeden yaş akıyordu. Kendimi aptal gibi hissediyordum. Başıma acayip ağrı giriyordu. Merte birşey olduğunu düşündükçe yoruluyordum.

"Tam bir saat oldu vurulalı. Yetişiriz değil mi?"

Şoför koltuğunda oturan Berkay aynadan bana baktı.

"Yetişeceğiz Rüya, Merak etme yetişeceğiz."

Elif arka camdan baktı. Talhalar da peşimizden geliyordu.

"Off" dedi sanki başka birşeye kızıyormuş gibi.

"Merak etme, Mertimizi sağ salim kurtaracağız oradan." Dedi Rüzgar titreyen sesiyle.

Polis sirenlerinin ışıklarının aydınlattığı tepedeydik. Hızla arabadan indik. Koşarak taşlı yolun toprak kısmına geçtim.

"Gömmüş Merti. Tam burasıydı."

Dedim ve oturup ellerimle toprağı kazmaya çalıştım. Berkay ve Rüzgar koluma girip çektiler. "Rüya sakin ol lütfen bak polisler açtırıyor orayı." Dedi Rüzgar.

Hayriye teyze de bir köşede ağlıyordu.

"O Eren it oğlunu bulunca havlatmayan en adi şerefsiz." Dedi Berkay.

Ayakta kalacak gücüm kalmamıştı ki dizimin bağları çözülmüşcesine yere çöküp oturdum.

"Mert gitme ne olur? Bizi bırakmış olma Mert dayan lütfen." Dedim gözyaşları içinde.

Kısa süre sonra mezar açılmıştı. Hepimiz başına toplandığımızda mezarın boş olduğunu görmüştük.

"Mert yok, Mert yook." Ağlanacak halime gülüyordum resmen. "Öldürmemiş onu." Dedim gözyaşları içinde gülerken.

Telefonum çaldığında Mertin aradığını gördüm yani Erenin aradığını anladım ve hemen açtım.

"Eren çok teşekkür ederim sana. Merti öldürmediğin için teşekkür ederim. Mert nerede? İyi mi? Lütfen de birşey."

Okulda ki Çete 2Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin