Bryne & Black

32. Bölüm: Şakanın Ardından

"İçeri geçin." Minerva McGonagall gözlüklerinin üzerinden üçüne birden sert bir bakış attıktan sonra kenara çekildi ve Severus, James ve Ingrid sırayla içeri girdiler ve girer girmez Ingrid'in gözüne takılan ilk şey, pencerelerden birinin önündeki altın tünekte duran, kırmızı ve altın renkli tüyleri olan bir kuş oldu. Bu bir anka kuşu muydu? Biraz baktıktan sonra gözlerini çevirdi. Dumbledore, ellerini arkasında bağlamış, onları ayakta bekliyordu. Üçü içeri girdikten sonra McGonagall'a döndü.

"Minerva, Sirius Black'i de çağırabilir misin?" Ingrid nasıl bir tepki vereceğini görmek için McGonagall'a döndü, kadının sinirli yüz ifadesi bir anda daha da gerildi ve dudakları incecik kaldı. Akşamın bu saatinde dışarıda yakalanan üç gençten birinin kendi binasından olması zaten canını sıkıyordu, bir de üstüne Sirius Black'in neler karıştırdığını merak ediyordu. Zaten James Potter'ın en yakın arkadaşından da ne beklenebilirdi ki?

"Elbette, Albus." Minerva McGonagall zümrüt yeşili cübbesini arkasında sürüyerek odadan çıktığında ve kapıyı kapattığında Ingrid yeniden önüne döndü. Dumbledore hala ayaktaydı, gümüş sakalları aşağı doğru uzanırken mavi gözleri yarım ay gözlüklerinin arkasından sakince onları süzüyordu. Sakin, ama huzursuzdu.

"İlk önce kim anlatmak ister?" James'in üzerinde bir durgunluk hali vardı, yorgundu sanki. Ingrid ne diyeceğini bilmiyordu, Remus'un sırrını öğrendiğini Dumbledore'un öğrenmesine gerek var mıydı? Bir ipucu bulabilmek için James'e baktı ancak James onu görmüyor gibiydi, hemen yanında duran Severus'a sert bakışlar atmakla meşguldü. Zira içlerinde konuşmaya en hevesli olan da oydu.

"Müsaadenizle, efendim," diye başladı ve James'e sinirli bir bakış atıp yeniden Dumbledore'a döndü. "Bir süredir Potter ve arkadaşlarını izliyordum, her dolunayda geceleri sinsice dışarı çıkıyorlardı. Gizli bir şey çevirdiklerinden de emindim. Bugün de Black bana bu kadar çok merak ediyorsam Şamarcı Söğüt'ün altındaki tüneli ziyaret edebileceğimi söyledi. Ve ben de gittim, efendim. Sırlarının ne olduğunu öğrendim," dedi sesi sinirle kısılır ve dudakları seğirirken. Ingrid aslında onun bu durumdan bir yandan da zevk aldığını düşünüyordu ancak kendisi daha çok Sirius'un acımasız şakasını ve bunun ne denli berbat bir şey olduğunu düşünüyordu. Sözünün burasında Dumbledore karıştı ve Ingrid'e döndü.

"Bayan Bryne, sanırım kısa bir süre dışarıda beklemeniz sizin için bir sorun olmayacaktır." Ingrid başını aşağı yukarı salladı ancak tam arkasını dönecekken Severus'un sözüyle durdu.

"O da her şeyi biliyor, efendim. Remus Lupin'in bir kurt adam olduğunu o da biliyor." Ingrid Severus'la göz göze geldi, zaten birbirlerini pek sevdikleri söylenemezdi ancak şimdi çocuk resmen zevk alıyordu. Ingrid kararsızlıkla Dumbledore'a döndü, adamın kaşları hafifçe kalkmıştı. Ingrid onun kararını beklerken kapı çalındı ve McGonagall içeri girdi.

"Black'i getirdim, Albus."

"İçeri alabilirsin Minerva. Teşekkür ederim." McGonagall başını salladı ve dışarı çıktı, onun çıkmasıyla Sirius'un kapıda görünmesi bir oldu. Ingrid'le göz göze geldiler, Sirius bir an için şaşırsa da bu şaşkınlığını bir saniyede attı ve ilerleyip kızın yanına geçti. Sorarcasına Dumbledore'a bakıyordu, Dumbledore ise kapının kapanma sesiyle birlikte yeniden Severus'a döndü.

"Gördüklerinizi anlatır mısınız, Bay Snape?" Severus memnuniyetle devam etti. Ingrid, bir yandan onun sinirini ve James'le Sirius'a olan nefretini anlıyordu aslında. Geçtikleri beş buçuk yıl boyunca Black ve Potter Snape'in üzerinde çeşitli lanetler denemişler, çocuğu hayattan bezdirmek için ellerinden geleni yapmışlardı. Gerçi bir iki aydır herhangi bir vukuatlarını görmemişti Ingrid, ama bugüne kadar yaptıkları kendilerinden nefret ettirmek için yeterliydi. Ingrid, Severus ve Lily'nin yakın arkadaşlar olduğunu hatırlayınca-en azından bir zamanlar- kızın Potter'a olan tavrını anlayabiliyor ve haklı buluyordu.