Compilation of one shots story

Wattpad

While I'm walking at the bridge of our street, may nakita akong isang tao na balak tumalon sa tulay, yung lakad na ginawa ko kanina ay ginawa ko ng takbo para lang mapigilan siya.

"Hey! Don't you dare to do that!" bakas saakin ang takot at pangamba para sa gagawin niya.

"I want to do this, for all the people sake." Hinaing niya at sa ilog parin nakatingin.

"That's not the way, hey please bumaba ka na diyan." Pakikiusap ko pa sa kaniya. Dahil natatakot ako kung ano man ang gagawin niya.

Unti unti siyang lumingon saakin na siyang ikinagulat ko ng sobra.

My happiness....

"Nang dahil saakin kaya sila nalulungkot ngayon, mas maiging mawala nalang ako para tuluyan na akong kalimutan" daing niya na nakatingin saakin

Ramdam ko ang bawat lungkot sa mga salitang binabanggit niya, kaya naman lumabas ang butil ng luha sa mata ko dahilan para bumigat ang dibdib ko.

"Hindi yan ang way para isipin na kasalanan mo kung bakit kame malungkot, kung gagawin mo yan paano nalang kame na napapasaya mo kahit 3 story nalang ang nababasa ko? Kahit may bayad kana, kahit may ads kapa. Tinitiis namin yun dahil mahal---"

"Please stop for being concern for me. Alam naman nating lahat na ako lang ang takbuhan niyo kapag wala na kayong choice at bored lang kayo." Lalong bumigat ang dibdib ko sa sinabi niya.

"We all know here na kailangan kong magbago para sa sarili ko" dagdag niya

"Paano kame? Paano kame na napapasaya mo kahit nag a-update kana? Iiwan mo kame?" Pakiusap ko na siyang ikinatawa niya ng todo.

"I'm just an option to you, so don't you dare to say that infront of me. Alam nating dalawa na takbuhan mo lang ako kapag inaatake ka ng anxiety mo! Go! Find your truly happiness pagod na ako sa inyong lahat!" Sigaw niya saakin at wala na akong nagawa kundi iiyak nalang ang mga sinabi niya, at sa sandaling iyon unti unti na nga siyang bumitaw sa bakal na hinahawakan niya lang kanina.

"Sanayin mo na yung sarili mo na wala ako." After that i saw a tear from her eye's.

"I can't wattpad *sob* i really can't" daing ko habang nakatingin lang sa unti unting pagbabago ng happiness ko.