Compilation of one shots story

Because of the Energy

Its been a months since my girlfriend accident and she still at the hospital, take a good medicine and I'm still hoping that someday she wake up.

Sino bang boyfriend na magiging kampante kapag yung girlfriend niya hindi parin nagigising. And as of now nag hihintay parin ako sa presence ng eyes niya hoping na dumilat.

'Palagi kitang aalagaan Alex'

Habang nakatingin lang yung mata ko sa nakahilata niyang katawan, at napapakinggan ang bawat paghinga niya mula sa kaniyang bibig. I can't stop myself for being a soft hearted, and after a minute I felt a glimpse of water from my eyes senyales na hindi ko kayang maging matapang kapag siya ang kaharap

Hinawakan ko ang palad niya at sinadya ko itong halikan tsaka ko siya kinausap.

"Hi babe, its me France your fiance. Kailan ka ba gigising?" Tawa ko pa ng pilit at tsaka suminghot,

"Hindi na natin maituloy yung kasal dahil nandyan ka pa." Natawa pa ako ng bahagya dahil halos araw araw ko na ata tong ginagawa, kakausapin sabay iiyak ng sobra.

"Nag hihintay ako sayo Alex, sa totoo lang gusto ko ng sumuko. Pero sa tuwing naririnig ko yung pag hinga mo sa dextros? Natatakot akong sumuko." Aniya ko sabay pahid ng luha.

"Hindi ako tunay na lalaki kung iiwan nalang kita bigla.---"

Hindi ko naituloy ang mga sasabihin ko dahil dumating yung doctor tsaka siya prenteng tumayo at humarap sa harapan ko, hindi ko siya kayang lingunin dahil nanatili akong nakafocus kay Alex.

"Mr France Tevan, i'm sorry to say that your girlfriend" stoped, hindi nag tuloy ang doktor sa sasabihin kaya naman nag karoon siya ng tsansang titigan ito.

Kita niya sa dalawang mata ng Doctor ang lungkot at pag kaawa doon, hindi niya mawari kung matutuwa or iiyak ba siya sa malalaman niya dahil binibigyan siya ng doctor para mawalan ng pag asa.

"Spill it out Doc please" mahina ngunit may awtoridad kong anas dahil napanghihinaan na ako ng kalooban.

"Aparato nalang ang bumubuhay sa fiance mo Mr Tevan, i'm sorry wala na kaming magagawa." At nang sabihin ng doctor ang pakay.

Hindi niya alam kung matibay ba yung upuan na inuupan niya o sadyang nawalan siya ng balanse para mahulog sa sahig at tulalang tumitig sa doctor.

"A-anong Apa-aparato? Niloloko niyo ba ako doc!" Kumawala pa muna ang butil ng luha tsaka rumehistro sa mukha niya ang galit at pag kadismaya sa nalaman.

"Ang dami ko ng nabayaran para lang gumaling ang girlfriend ko, tapos ayan ang sasabihin mo?!" Sigaw ko at dinuro duro pa ito.

"Sorry sir, we tried everything to save her life. But I'm sorry to say that we can't do it. " anas nito at iniwan akong nag iisa.

Sarado ang isipan, tila parang nawalan ng lakas na magsalita, nawalan ng lakas para mag bigkas ng maseselang salita. Hindi ko magawang makatayo dahil bumibigat ang dibdib ko, hindi ko mailingon ang paningin ko sa taong mahal ko dahil ikinakahiya ko ang sarili ko, hindi ko manlang magawang mailigtas ang girlfriend ko kahit mismo dito.

"Babe, don't do this to me! Please wake up Alex! Don't leave me. I can't live without you, i really can't Alex! So please?! Just wake up to ease my fear!" Iniyugyog ko ang katawan niya senyales na nahihirapan na ako kung ako bang tamang gawin.

Isinandal ko ang ulo ko sa leeg niya at mahigpit siyang niyakap, dahil pakiramdam ko eto na yung huling araw para maramdaman ko ang init ng katawan niya.

Hinalik halikan ko ang mukha niya, kamay pati narin ang kaniyang mga binti. Nag mumukha na akong tanga sa isipin na mawawala rin ang girlfriend ko. Nasayang ang pag hihintay at pagod.

"Babe pleaseeee arghhh *sob* if ever you leave me from this? Hindi ko na siguro alam kung paano pa tatawa." Sabay patak ng sunod sunod na luha.

Tumagal ang ilang araw ay nag panggap ako na tanggap ko ang nalaman, kumilos ako na parang walang nalaman. Gumagawa ng paraan para mawala sa isipan ang nalaman.

January 14, 2020 is our 5th anniversary, and I'm really happy that we reach our relationship in that years, but deep inside my heart is really broken about the accident. Si Alex ang mas lumala ang kalagayan.

Nasa flower shop siya at balak niyang bumili ng bulaklak para kay Alex, may konting ngiti siyang sinasalinan ngunit nangingibabaw ang lungkot dahil sa kalagayan ng girlfriend niya.

'Sana ako nalang ang mas napuruhan'

"Red rose nga po Mrs" anas ko sa matandang babae.

"One?" Tanong nito.

"Hmm I think its better if I'll buy three peices."

Nang makuha ko ang bulak, may naramdaman akong bigat. Hindi bigat na nag mumula sa dibdib, kundi bigat na nang gagaling sa puso. Tila parang naging mabilis ang minuto at naging segundo. Ang dating maliwanag na daan ay napalitan ng kadiliman.

Saktong pag hawak ko ng bulaklak ay siyang pag dilim ng paligid. Senyales na...

"Nako, ngayon nalang ulit nawalan ng kuryente. Hays baka may sumabog nanamang kotse, taon taon kase nangyayare iyan." Anas ng matanda na siyang nag patulala saakin.

'Kuryente?'

'Kuryente'

"Aparato nalang ang bumubuhay sa Girlfriend mo"

Bumalik sa alaala ko ang boses ni Doc ng sabihin niya iyan, kusa kong nalaglag ang rose na ibinili konat dali daling sumakay sa kotse ko.

"Fuck! Fuck! Fuck! Sana hindi na ako umalis!!" Sigaw ko at pinaharurot ang kotse.

Minabilis ko ang pag papatakbo sa kotse ko at halos mawalan na ako ng kotrol. Dahil sa isipin na baka diko abutin yung taong mahal ko.

Tanging ilaw lang ng kotse ko at nakikita ko sa daan dahil sa lahat ng dinaraanan ko ay walang ilaw at naging dahilan rin para ako'y kabahan.

"Plsssssss energy comeeebaaack!!!"

Lumipas ang ilang minuto at narating niya ang Hospital, doon lamang tumulo ang sunod sunod niyang luha. Hindi niya maayos ang pag hakbang sa pinto ng kwarto ng girlfriend niya dahil napanghihinaan siya. At hanggang ngayon wala paring ilaw sa hospital dahilan para dumagdag ang sakit na nag mumula sa puso niya.

At nang buksan niya ang pinto nito, rinig niya ang huling sinabi ng doctor na sana hindi na lang niya narinig.

"Time of death, 11:05pm"

"Sorry Mr Tevan." Anas nito tsaka sila lumayo para bigyan ako ng distansya.

Dahan dahan akong lumapit sa katawan ni Alex at inialis ang kumot na tumatakip dito, kita ko ang pamumutla at wala ng buhay at hininga nito. Kitang kita ko dahil sa flashlite na mga dala ng nurse dahil nga walang kuryente.

"Babe!!!! Baaaaaaabeee!!! Wag mo'ko iwan, wag moko iwan ng ganito! Please hayaan mong sumama ako! Please babe I love you! Wake up! Hahanap ako ng generator para sa Aparato mo para lang mabuhay ka! Ayos lang kung hindi ka mag salita basta alam kong humihinga ka. Babe!! Alex!"

Hindi ko na mawari kung ilang patak ng luha ang naialay ko para lang mabuhay siya. Niyakap ko ng mahigpit ang katawan niya at ramdam ko ang lamig nito at hindi na kainit noon.

At doon lang nag bukas ang mga ilaw pati na ang aparato na nakakonekta kay Alex but minutes past? Walang nangyare, she's already dead.

Mskteen