Compilation of one shots story

Fan girl

"Mom please I want to meet them! for sure after I met them my illness will vanish... trust me mom," unang bungad ni Crisha ng makapasok ako sa kwarto niya, hindi ko pinansin ang sinabi niya. Basta lang akong dumaretso sa c.r tsaka nag hugas ng kamay.

"Let me see them."

"Anak sino ba sila? Wala silang magagawa sa sakit mo, isa pa hindi ka nga nila kilala!" Hindi ko na matiis pa yung mga paulit ulit niyang sinasabi, sa tuwing dadalaw ako ganito nalang palagi.

"They will know me Mom if you'll let me see them."

"Crisha... please I'm tired I went to your doctor earlier and the result---"

"Okay Mom I'm sorry, can you please leave me alone? I want to rest," mahinang daing ni Crisha hindi ko man makita ngayon ang mukha niya, nalalaman kong malungkot nanaman ang mga mata niya, at nakasalpak ang earphone sa tenga.

Crisha have a illness, iniingatan ko lamang ang anak ko dahil iilang araw nalamang ang nalalabi niya sa mundong ito. Kung sakali man na mawala sa akin si Crisha? Mawawalan na rin ng saysay yung pagiging Ina ko sa mundong ito.

"Mom the fan meeting is friday morning, please ngayon lang bago ako mamatay."

"Hindi ka mamamatay! Ano bang sinasabi mo? Dahil lang sa boy group na iyan nag kakaganiyan ka? Lalo mo lang akong pinapahirapan!" Lumabas ako mula sa c.r at tanging likod niya lang ang nakikita ko dahil nakatingin siya sa ibang dereksyon, habang... himihikbi.

"Mom! I've done nothing here. I can't feel myself happy all I can see this fucking white ceiling!"

"This is for your own good, be patient Crisha."

"Hanggang kailan mo ako ikukulong dito mom? Alam naman nating hindi na ako mabubuhay." Aniya nito sa akin na nakaharap na, mamamasdan sa kaniyang mata ang mga pag patak ng luha. Na gustong iparamdam na pagod na siya na kahit sa isang sandali lang maranasan naman niyang sumaya.

"Hanggang sa makita kong umookay---"

"Can't you see... hindi ako gumagaling!" Nag madali akong tumungo sa kama niya tsaka siya niyakap ng mahigpit.

Hindi sa ganitong sitwasyon ang gusto ko para sa anak ko, mas nahihirapan akong lumaban dahil sa nakikita kong pag patak ng luha niya. Ano pa bang gawain ng isang Ina ang kailangan kong gawin para lang mag tagal siya sa'kin.

"If you want to meet them? Please be strong until next morning I will process our passport to go to korea for fan meeting that you wanted to happen before you... before you die."

Humiwalay siya nang yakap sa akin tsaka niya ako tinitigan ng may saya sa mata, ngayon ko nalamang uli ito nasilayan. Pakiramdam ko ayokong ipikit ang mata ko masilayan ko lang ang saya ng mata niya hanggang bukas, kung pwede lang.

"You're the best mom in the world! I love you." Sabay yakap sa akin ng mahigpit na para bang takot na niya akong bitawan, sapagkat nalalaman niyang ito nalang yung huling araw.

"Kung hindi ako magising bukas? Ikaw---"

"Shhh gagawin mo ang lahat para magising ka diba?" Bulong ko pinipilit kong huwag humikbi para ipakita sa kaniya na kaya ko.

Tumawa siya ng mahina sabay hiwalay sa akin ng yakap at tinuyo ang luha, "okay okay, don't cry mom."

"I won't, hahaha."

Lumipas ang gabi panay lang kame usap patungkol sa Idol niya, kita ko ang saya sa mata niya. Kitang kita ko kung gaano siya ka excited na makita sila, pakiramdam ko kailangan ko nang tanggapin kahit may pag asa pang namumuo sa akin bilang isang Ina.