The Truth Untold | taelisa

41 [ f i n a l ]

Arkadaşlarımın şaşkın bakışları üzerimde dolaşırken olayın farkına varan ben, ellerime bakıyordum. Konsere gidecektim. Herhangi birinin konserine gitmem bile tehlikeliyken dedikodu camiasını çıldırtacak bir grubun konserine gidecektim.

O grubun içinde benim sevgilim Lalisa Manoban vardı.

Kendimi saklayacağımı düşünürken arkadaşlarıma bu kararımı söylediğim andan beni saklayamayacağımı düşünüyordum.

Bir çeşit krizsiz panik atak yaşıyor olabilirdim ama bir yandan da bu umrumda değildi. Çift kişilikli insanın yaşadığını yaşamak beni korkutmuyor değildi.

" Sen ne dediğinin farkında mısın? " dedi Namjoon.

Tok ses duvarlara çarpıp kulaklarımda çınladığında gözümü yumdum. Evet, farkındaydım. Pişmanlığın pançesi üzerime doğru gelirken tek yaptığım şey ondan kaçmaktı ve kaçmama az kalmıştı.

" Farkındayım. " dedim sakince.

Gözlerimi açıp arkadaşlarıma teker teker baktığımda hepsinin sıkıntılı halini gördüm. Kör bile olsam sıkıntılarını hissedebileceğimden emindim.

" Her şeyin farkındayım. " diye devam ettim. Tehlikenin, içinde olduğum durum ve idol olduğumun da farkındaydım.

" Bu kararından vazgeç. " dedi Jin ayağa kalkıp masanın üstünden telefonunu aldı ve cebine koydu. O gitmek için hazırlanırken saçlarımı karıştırıp " Hayır. " diye mırıldandım.

Jin emin olmak için " Ne? " diye duraksarken kaşlarımı kaldırdım.

" Konsere gideceğim. Yakalanmayacağımdan emin olabilirsi- "

Jin sinirle gülüp " Amacın grubu dağıtmak mı? " diye sorduğunda sorusunun şoku pis sigara kokusu gibi üstüme yapıştı.

Gözlerimi kırpıştırırken " H-hayır. " diye kekeledim. " Dağıtmak isteseydim çoktan yapardım değil mi? "

Ortamın gerginleşeceğini anlayan Hoseok " Sakin olun. " dedi. " Ve Jin, Tae kendine güveniyorsa bırak yapsın. "

Jin son kez bana bakıp odadan çıkarken onunla konserden sonra konuşmaya karar verdim.

" Sana karşı çıkamam. " dedi Jimin. " Eğer senin yerinde olsaydım ben de aynısını yapardım ama daha dikkatli olur muydum bilemezdim. Her şekilde tehlikedesin Taehyung bunu bil. "

***

Gözlüğümü ve maskemi düzelttikten sonra elimdeki bilete baktım. Kafamdaki şapkanın gölgesi bileti daha iyi görmemi sağlarken kafamı kaldırıp konser alanına baktım.

Şaşırtıcı bir şekilde yığınla insan doluydu. Ellerinde pankartlar, daha yeni çıkmış olan lightstickler, içecekler ve yiyecekler vardı.

Sosyal fobisi olan insanlar gibi ayağım geriye doğru giderken kendimi sıkıp durdurdum. O sırada telefonum çaldığını belli eder şekilde titredi. Dikkat çekmek istemediğimden titreşime almıştım.

" Selam sevgilim. " dediğimde kısık sesle konuşmuştum.

Lisa ilahi sesiyle kıkırdayıp " Selam bebeğim. " diye cevap verdiğinde gülümsedim.

Onun idol olmasıyla beraber aramıza zaman ve mesafe sıkıntısı girmişti. Onu görmediğim zamanlar özlemin en uç kısmında ölmeyi bekliyormuşum gibi hissediyordum. Sadece sesini duymak bile yeterliydi benim için ama bazen bu bile yeterli olmuyordu.

" Güvenlik kısmında maskemi indirdiğim anda beni tanırlar. " dediğimde Lisa sessiz kaldı.

" Anlamadım? "