♠️S A R M A Ş I K /2 ♠️

#22

Yalnızca birkaç saniye süren anlamsız bakışmanın ardından Ares ağaçtan elini çekip postürünü düzeltti. Başarısız intihar girişiminin onda bıraktığı hatıra her nefes alışında yerini hatırlatırken Buse ona sımsıkı sarıldı.
"Ne kadar değişmişsin, inanamıyorum. Seni çok özledim!"
Ares, Buse'nin ellerinden tutarak onu baştan aşağı süzdü.
"Sende çok değişmişsin, büyümüşsün."
"Neler oldu bilemezsin Ares. Konuşacak o kadar çok şey var ki! Sen ne yapıyorsun burada? İyi misin, nefes nefese kalmışsın."
"Ben... Koşuyordum."
"Koşuyor muydun? Kot pantolon ve tişörtle."
Buse güldü .
"Kendini zorlayacak sporları doktorunun yasakladığını sanıyordum."
"Her neyse. Sen ne yapıyorsun burada? Okula döndüğünü duydum."
"1 yıldır Rusyadayım. Eğitimim için..."
"Bundan haberim yoktu."
"Evim çok yakında gel oturalım biraz."
"Bugün olmaz . Ben biraz meşgulüm de..."
"Meşgul müsün? Doğru ya, soğumadan koşmaya devam etmen gerekli."
Buse tatlı bir gülümsemeyle Ares'in omuzlarından tuttu.
"Mazeret istemiyorum Ares Bey. Bugün benimlesiniz."
* * *
"İstediğin yere geçebilirsin. İstersen kıyafetlerinden getirebilirim."
"Onları hala atmadın mı?"
"Atmak mı? Lütfen..."
"Bilemiyorum. Son görüşmemizde bana bir hayli kızgındın da."
"Evet, sana kızmıştım ama hepsi geçmişte kaldı."
"Tamam, o zaman ben üzerimi değiştireyim."
Buse, Ares'e bir oda gösterip giyinmesi için ona müsade etti.
Bir duvarın tamamı dünya haritasıyla kaplıydı ve yatak bu duvara dayalıydı.
Ares odayı hayranlıkla inceledi. Buse'nin en büyük hayali tüm dünyayı gezebilmekti.

Görünen o ki bu hayali için ilk adımı Rusya'da atmıştı. Yatağının karşısında ki çerçevelerden birinde, ailesiyle olan bir fotoğrafı vardı Buse'nin. Ares çerçeveyi alıp yatağa oturdu. 7 yıl önce korkunç bir trafik kazasıyla terk etmişlerdi bu dünyayı.
Hiç kimsesi kalmamıştı Buse'nin. O zor günleri Ares'in desteğiyle atlatmıştı. Ares'e olan düşkünlüğünün temeli de buna dayanıyordu. Ağladığında, güldüğünde, korktuğunda, heyecanlandığında. Her anında Ares vardı. Yatağın diğer tarafındaysa onunla olan fotoğrafı gözüne ilişti. Buse'nin en sevdiği fotoğrafları.

Aklından onu son 3 yıl içinde ne kadar ihmal ettiği geçerken utançla gözlerini fotoğraftan kaçırdı. Çerçeveyi yerine bırakıp üzerini değiştirdikten sonra odadan çıktı. Buse mutfakta şarkı mırıldanarak bir şeyler hazırlıyordu.
Ares'i görünce gülümsedi.
"Çok zayıflamışsın."
Ares üzerine baktıktan sonra eliyle biraz işareti yaptı.
"Ne içersin? Ya da aç mısın bir şeyler hazırlamamı ister misin?"
Ares hayır anlamında başını salladı.
"Artık yemek yapabiliyorum. Bence ön yargılı olma."
Bu söylediği Ares'i güldürmüştü.
"Aç değilim."
"Yüzüne ne oldu?"
Buse parmaklarını Ares'in yüzünde gezdirip merakla baktı.
"Önemli bir şey değil."
"Bırak ona ben karar vereyim."
"Düştüm."
Güldü.
"Düştün mü?"
"Evet, sandalyeden."
Buse istemsiz bir kahkaha attı.
"Sen ciddi misin?"
"İnanmadın değil mi?"
"Hayır inanmamak değil."
Bir süre sessizlik oldu.
"Hiç değişmemişsin Ares, ama gözlerinde anlam veremediğim bir hüzün var."
Sessizlik yine hakim olduğunda Ares konuyu değiştirdi.
"Demek söylediğini yaptın. Nasıldı Rusya, beklentini karşıladı mı?"
"Karşılamak ne kelime oraya bayıldım . Her şey o kadar harika ki tarif edemiyorum. Sonunda istediğim gibi bir hayat yaşıyorum."
" Çok başarılı olacaksın."
"Evet, buna bende inanıyorum. Kahve ?"
Buse, Ares'in yanıtını beklemeden kahve yapmaya başladı.
"Eee sen anlat bakalım Kumsal ile nasıl gidiyor? Evlilik aşkı sahiden öldürüyor mu Ares?"
"Bilmem."
"Hala aşıksın demek."
"Ufak bir tecrübem oldu."
Buse yönünü Ares'e dönüp şüpheyle baktı.
"O da ne demek ?"
"Ayrıldık biz, 3 yıl oldu."
"Şaka yapıyorsun."
"Hayır ciddiyim."
"Özür dilerim, hiç duymadım."
"Sorun değil."
"Neden peki ? Yani, birbirinizi çok seviyordunuz, böyle bir şey nasıl oldu?"
Ares sustu... Buse ise onun bu sessizliğiyle daha fazla soru soramadı.
"Biriyle birlikteyim."
Ares başını kaldırıp Buse'nin gözlerine baktı. Yüzünde sahici bir tebessüm oluşmuştu. Çünkü Buse'nin gözlerinde bunu söylerken, uzun zamandır görmediği umudu fark etmişti.
"Rusya'da tanıştık. Okulu için gelmiş oraya. Bunları sana anlatmak biraz tuhaf geliyor aslında."
Ares güldü.
"Neden?"
"Bence sen nedenini biliyorsun."
"Evet, ama sen bunu çoktan aşmış gibisin."
"Çok zor oldu. Bunu doğal karşılıyorum, herkes gittiğinde yanımda sen vardın. Öyle bir durumda kendisini el üstünde tutan bir erkekten hangi genç kız hoşlanmazdı ki."
İkisi de bir süre sustular.
"Beni neden hiç aramadın Ares? Sana ulaşmak için aylarca uğraştım. Athena'yı bile aradım düşünebiliyor musun?"
"Athena'yı mı aradın?"
"Bana yurtdışında olduğunu söyledi."
"Evet, aslında..."
"Aslında ne?"
"Uzun bir süre hastanedeydim Buse."
"Hastane mi? Ne oldu?!"
"Athena, kendime bir şey yapmamdan korktuğu için beni bir kliniğe yatırdı. Her zaman ki şeyler."
"Anlamıyorum sen, sen düzelmiştin. Kumsal sana sahiden iyi gelmişti..."
Ares gözlerini kaçırdı. Buse cesaretini toplayıp sordu.
"Kumsal ile neden ayrıldınız Ares?"