♠️S A R M A Ş I K /2 ♠️

#27

Yerden hızla kalkıp ne söyleyeceğimi bilemeden bir süre gözlerine baktım.
Saniyeler süren anlamsız sessizliği bozan o olmuştu. Uzanıp kolumu tuttu.
"Kumsal iyi misin?"
Belki iyiydim, belki değildim. O an tam olarak nasıl olduğumu, ne hissettiğimi bilmiyordum. Sadece gözlerime doğrudan bakan endişeli bir çift göze karşı utanç içindeydim.
Açıklama yapacaktım, yapamadım. Gözlerimin önündeki görüntünün hareketliliği başımı döndürmüştü. Elimi alnıma koyup bu anlam karmaşasını sonlandırmak isterken bacaklarımdaki can kesilmişti.
Yine aynı his, uyku gibi ama değil.
Sesini duyuyorum Ares. Ne söylüyorsun bilmiyorum. Birazdan bayılacağım ve muhtemelen beni hastaneye götüreceksin. Gerçeği öğrenmeni, hele ki bu şekilde öğrenmeni asla istemezdim.
Ki ben bu hayatta bir çok şeyin olmasını istemedim, ama onlar hep oldular.
* * *
Hastanedeyim, yine...
Kokusundan anlayabiliyorum. Burnumda anlam veremediğim bir acı var. Kollarım bulunmamak için direnen damarlarım yüzünden delik deşik hissediyorum.
Ares gitmemiş, yanımdaki koltukta oturmuş başımda öten monitördeki kalp ritmimi izliyor.
Acaba öğrendi mi?
Kesin öğrendi, insani duyguları ağır bastığı için beni yalnız bırakmak istemedi belki de. Veya bana hesap sormak için bekliyor. En iyi ihtimalle hala bir şeyden haberi yok. Gözlerimde ki hareketliliği fark edince elimi tutup bana seslendi.
"Kumsal..."
Gözlerimi açtım, binbir çeşit duygu saklıyordu göz bebeklerinde. Korku, endişe,minnet, şefkat... Öfke yoktu. Sanırım öğrenmemiş.
"Neler oldu?"
"Her şey yolunda. Hiçbir sorun yok, endişelenme. Seni kendi doktoruma getirdim. İyi olacaksın."
Ares bana gülümserken gözümden bir damla yaş süzüldü.
"Lütfen ağlama."
Tuttuğu elimi öpüp saçlarımı okşadı.
"Seni nasıl bu hale getirebildim ben ?"
"Ne?"
"Seni intiharı düşündürecek kadar çok üzdüm. Doğrudan veya dolaylı fark etmiyor. Sana en büyük kötülüğü hep ben yaptım."
"İntihar mı?"
Ares intihar etmeye çalıştığımı mı düşünüyordu yani 🤦🏼‍♀️
Doktor içeriye girdiğinde içimde ki endişe direkt kalbime yansımıştı. Monitörün sesinin sıklaşması bunu herkese kanıtlıyordu.
"Ares, seni gördüğüme sevindim. Sanırım buraya ilk sağlam gelişin. Merhaba Kumsal."
Ares yarım ağız bir gülümsemeyle bir bana bir doktora baktı.
"Korkulacak bir şey yok. Midesi bomboştu. Kanında ki ilaç bulguları zehirlenme seviyesinde değildi. Tansiyonu çok düşüktü, onun için bayılmış."
"Bunu duyduğuma nasıl sevindim bilemezsin."
Ares'in yüzü aydınlanmıştı hemen.
Başka bir şey söylemeyeceğini anladığımdan iş başa düşmüştü.
"O yaşıyor mu?"
"Kim?"
"Bebek yaşıyor mu?"
Doktor ciddiyetle masadaki raporlara baktıktan sonra bana döndü.
"Hamile olduğunuzdan haberim yoktu. Bunu nasıl gözden kaçırdım."
Ares şaşkınlıkla bana baktı.
"Bir yanlışlık olmalı Kumsal Hanım. Siz hamile değilsiniz."
"Değil miyim? Ama bir doktor bana demişti ki..!"
Resmen kumpasa getirilmiştim. Berkay'ın oyununa nasıl gelebildim?! Şimdi ayıkla bakalım pirincin taşını! Dudaklarımdan istemsiz bir küfür dökülmüştü.
"Or...pu çocuğu."
Küfürümden sonraki sessizliği ve şaşkınlığı, doktor kahkaha atarak bozmuştu.
"Anestezinin bazen böyle etkileri olabiliyor. Değerleriniz normal düzeyde Kumsal Hanım. Olası bir gebelik söz konusu değil. Dolayısıyla düşük de yok. Kanamanızın sebebi rutin menstrual döngünüz. Tekrardan geçmiş olsun. Ben yine uğrarım."

!! İNANAMIYORUMMM !!

* * *
Doktor çıktıktan sonra Ares ile yeniden yalnız kaldık. Şimdi ona bunu nasıl açıklayabilirim acaba.
"Haplarla ne yapıyordun ?"
"Ne?"
"Masaya dağıttığın haplarla ne yapıyordun?"
Sahi ben neden dağıttım onların hepsini? İntiharı düşünmedim değil. Düşündüm, ama yapmadım.
Hayatın bana her fırsatta hareket çekmesine karşılık, ona yenilmek istememiştim sadece.
"Bana yaşamın güzel yanlarını gösteren sendin. Hayatın her şeye rağmen yaşamaya değer olduğunu söyleyen. Ne değişti Kumsal?"
"İntihar etmeyecektim. Sadece... Sana karşı dürüst olacağım Ares. Evet intihar etmeyi düşündüm ama bunu yapmamı engelleyecek çok fazla neden vardı."
"Bana neden hamile olduğunu söylemedin."
"Değilmişim."
"5 dakikaya kadar öyle olduğunu sanıyordun. Üstelik sana bunu başka bir doktor söylemiş."
"Verdikleri ilaç her neyse kafam karışmış. Kızımızla karıştırmış olmalıyım."
Ares gülümsedi ama bana inanmadığı çok açıktı.
"Söylemek istemediğin şeyleri anlayışla karşılamaya çalışıyorum. Ama uykunda da söyleniyordun Kumsal. Berkay sana bir şey mi yaptı?"