Two Ghosts (Summer Series #2)

Kabanata XXIV

"Gusto mo muna itry yung balsa bago tayo mamangka?" tanong ko sa kaharap kong sinusuri ang balsang nasa harap niya.

"What are we going to do with that? Are we going surfing--" I gave up. Malakas na akong natawa sa kaniyang sinabi. Surfing mo'to. Napahawak na ako sa aking tiyan kakatawa.

"Hey, bakit ka tumatawa?" Winagayway ko ang aking palad, still in the midst of laughing. This guy doesn't know a thing in this province. Good Lord.

"T-teka... tatawa lang ulit ako." Bago pa ako makabuwelo sa pagtawa, hinawakan niya ang magkabilang balikat ko.

"Tsk." Humupa ang tawa ko pero nakangiti pa rin akong tumingin sa kaniya.

"Parang bangka lang yan, pero in a manual way? It's like a raft that is made of wood?" patanong kong sabi. Ang hirap naman kasi ipaliwanag kapag english, buwiset.

"Pinagtitripan mo ba ako?" he asked, glaring at me.

"Hindi ah." I stifled a laugh, mukhang mababadtrip na ata tong isang to. Once in a blue moon. Isip-isip ko. He tapped the wooden raft as if he was trying to assure if it's safe to sit in.

"Ford, seryoso ako!" ingit ko.

"May sinabi ba akong hindi?" pagsusuplado niya. His mood is really off lately, noong isang araw pa ito. I reached for his nape as he let out an "aw".

"Suplado mo! Tara na nga! Upo ka diyan." turo ko sa kabilang dulo ng balsa. Hinanda ko ang mahabang panagwan.

"Is this even safe?"

"Don't you trust me?" nakapamaywang kong sabi. Tinitigan niya pa ako, tinitimbang ang reaksyon ko. Bumuntong hininga siya at dahan-dahang sumakay sa balsa.

"Shit shit shit!" sabi niya nang hindi mabalanse ang katawan sa pagsakay nito.

"Ibalance mo kasi katawan--"

"I am trying!" he shouted, angrily. Now, that's a first.

"Try harder!" I responded then rolled my eyes.

"Mababasa ako!" tugon niya. Kung hindi lang ako mabait, malamang sa malamang, nahampas ko na itong sagwan sa pagmumukha niya.

"Malamang, may tubig!" Nang sabihin ko iyon, agad niya akong sinamaan ng tingin. He kept cursing as he tried to balance his weight off.

"Huwag mo kasing idagan ang kamay mo masyado?!"

"Sige nga, paano iyon?!" he shouted, grumpily. Natawa nanaman ako nang tuluyan, dahil sa mukha niya palang,halatang iritang irita na rin siya dahil hindi pa kami nakakalayo papunta sa malalim na parte, basang basa na siya.

"Challenge,city boy, remember?" He glared at me. I just smiled at him, cheekily.

"If I wasn't having a hard time here, you're on the hot seat!! As of the moment!" sigaw niya sa akin na nakapagpakunot ng noo ko. What?

"Oh yeah, I still have a list of questions that you need to answer, Shaya. WITHOUT. CHANGING.THE.TOPIC." sabi niya habang pilit tinutuyo ang pampuwitang pambaba. Umiling na lamang ako at nagsimula nang magsagwan.

"Where are we going?"

"Dora's house." tugon ko habang nagsasagwan. He faked out a laugh just right after I told him that joke.

"Alam mo, ang pangit mo talaga umarte." I stated. Tinaasan niya ako ng kilay.

"Ah, yes. I don't exert efforts when there's no talent fee." sagot naman nito. Tinalamsikan ko siya ng tubig gamit ang sagwan at narinig ko siyang umangal.

"Fuck!" Namilog ang mga mata ko sa sinabi niya. I think that's the first time I ever heard him cussed?

The way he said that, as his eyebrows almost flicked into a one line and his lips twitched. That was... kinda hot. I snapped out of my thoughts.

"Hoy! Nagmumura ka na ah! Di ka ganiyan dati!"

"And I never knew that you were such a bully." pasiring niyang sabi. I only chuckled as I stared at his grumpy face while sailing to the secret paradise of RiaDeVigo.

Ilang metro na lang ang layo at tanaw ko na ang nagniningning na munting paraiso ng RiaDeVigo. May mga puno roon ng iba't-ibang prutas at ang katapat non ay ang malinaw na tubig. Sa kanang sulok ay may maliit na kubo at sa kabila naman ay may isang hammock na duyan.

"Pst." tawag ko kay Ford na nakatulala sa malayo. I called him out thrice before he responded.

"Malunod ka, uy." Asar ko pa.

"Tch, as if. I know how to swim." Hay nako. Di na naman niya nagets joke ko.

"Andito na tayo."

"Holy—" I pressed my pointing finger on his lips harshly.

"Alam mo, di nakakapogi ang pagmumura, okay?" mahinahon kong sabi habang malapad ang ngisi sa aking labi. He smirked at me, crossing his arms.

"The next time you'll say that, make sure you didn't have a history of drooling as I cuss. A'right, dumpling?" I felt my cheeks reddened. Shit, obvious ba ako kanina, di ko naman siya tinitigan ah. Napatingin lang ako, no? He stood up carefully as he jumped freely into the sand.

Napahilamos ako sa aking mukha bago umalis sa pwesto. Hinila ko ang balsa malapit sa isang puno at tinali sa malaking sanga nito. Nilapitan ko si Devin na ngayon ay nakatalikod at pinapaarawan ang sarili.

"Tara—"

"Wait." sabi niya. Kumunot ang noo ko.

"Mamaya ka na magpaaraw—"

"No. My butt is too wet." Pinigilan ko ang aking tawa. So much for these challenges. Nagkibit-balikat na lamang ako at hinintay na matapos siya. Makatapos ang ilang minuto, humarap na siya at pinagpagan pa ang damit.

"Arte." bulong ko.

"I heard that, Raine." Ngumuso ako. Giniya ko siya papunta sa duyan. Nang makaupo kami roon ay agad siyang nagpakawala ng hininga.

"It's peaceful in here." tugon niya. I smiled.

"I wish life could always be like this. No fear, no worries. Just like the calmness of the ocean and the overwhelming feeling of the summer breeze."

Napalingon ako sa kaniya. He's now wearing a sad smile.

"But on the second thought, the calmness of the ocean had never been permanent. There's a time, that the ocean itself... is dangerous. The dark depths and its pharaonic waves. It's frightening." Umiling ako sa paniniwala niya.

"But, aren't we the ocean?" I felt a familiar pace in my chest as his ocean eyes fixed on mine as if it's plunging into my soul.